Lesbók Morgunblaðsins - 05.09.1948, Blaðsíða 7

LESBÖK morgunblaðsins
38'
ekki eins mikil og ekki heldur ef
menn klæða sig skynsamlega.
Læknir nokkur í Baltimore, dr.
F. M. Barnes, hefur sagt frá geðveiki-
sjúklingi, sem fekk köst svo sem einu
sinni í mánuði til jafnaðar. Þegar at-
hugað var hvernig veðrátta hafði ver-
ið þegar hann fekk þessi köst, kom í
ljós, að hjer um bil allt af höfðu
köstin verið samfara snöggri veður-
breytingu.
Hjer hefur nú verið rætt um hinar
snöggu veðrabreytingar, en veðráttan
eftir árstiðum hefur líka sín áhrit.
Glöggvast koma þessi áhrif í ljós á
vorin, því að þá er allt af meira og
minna um allskonar lasleika. Það er
ekki fyr en í maí að menn fara að ná
sjer, og í júni og júlí líður mönnum
best. Þá eru þeir hraustlegastir og
ljettastir í skapi, og það er ein af
dásemdum sumarsins.
Hættulegasti mánuðurinn fyrir
berklasjúklinga er apríl (hjer er mið-
• að við tiðarfar í Ameríku).
Ekki eru allir menn jafn næmir
fyrir áhrifum af veðrabreytingum. Og
þar skilur einnig á milli karla og
kvenna. Fleiri karlmenn deya þegar
kuldaköst eru, en fleiri konur þegar
hitabylgjur koma.
>W
fri og Skoti
gengu frarn hjá kaþólsku dómkirkj-
unni í Montreal. írinn tók ofan um
leiS og Skotinn tók líka ofan.
Þegar þeir voru komnir fram hjn
kirkjunni sagöi írinn: „Jeg helt a5
^þú værir mótmœlenda trúar, en mjcr
þótti reglulega vœnt um þegar þú
tókst ofan hjá dómkirkjunni“.
„Dómkirkjut" sagöi Skotinn. „Hvcr
skrattinn. Jeg helt aö þetta vœri bank
inn í Montreál“.
5W V V 3W ^
LEIÐRJKTTING.
í seinustu Lesbók stóð á bls. 378,
miðdálki, 8. linu að neðan: súrefni, en
á að vera kolsýra.

°9
^JhtnlmlaLhar
Út af því sem sagt var um bæj-
arnafnið Hunkubakka fyrir nokkru í
Lesbók, hafa mjer borist þessar at-
hugasemdir:
Páll Sveinsson menntaskólakenn-
ari, segir að Sigurður Ólafsson, fyrr-
um sýslumaður á Kirkjubæjar-
kiaustri, hafi komið með líklegustu
getgátuna um uppruna nafnsins
Hunka. Það sje blátt áfram upp-
refni á konu, sem Húngerður hafi
heitið, líkt og Gunka af Guðrún,
Salka af Salgerður o. s. frv.
Ragnhildur Guðmundsdóttir, sem
nú er háöldruð kona en fædd og
uppalin þar eystra, segir að móðir
sin hafi sagt að bærinn hjeti Hún-
kötlubakkar og kendur við völvu,
sem Húnkatla hjet. Hafi hún ætíð
orðið gröm þegar menn kölluðu bæ-
inn Hunkubakka.
í Fornbrjefasafni hefi jeg leitað
að nafninu á þessum bæ, en ekki
fundið það. En í máldaga Þykkva-
bæjarklausturs (er Jón biskup Ind-
riðason setti 1340), er nefndur
Steðjubakki, sem „þekkist ekki, nema
það sje sama og Hunkubakkar“, seg
ir útg. Er Steðjubakki þar talinn
næstur á undan Á og Skaftárdal á
Útsíðu. Var leitað um þetta álits
Magnúsar Magnússonar dbrm. í
Skaftárdal 1890 (hann var þá nær
níræður) en hann kvaðst engar upp-
lýsingar geta gefið um Steðjubakka
Ekki er loku fyrir það skotið, að
nafnorðið hunka sje fornt, en horfið
úr málinu fyrir löngu og merking þess
gleymd. Á flæmsku er til nafnorðið
„hunke“, sem þýðir stóra hrúgu. Af
sama uppruna eru talin „hunch“ og
„hunk“ í ensku, sem þýða kryppu eða
hrúgu. Sú merking gæti vel átt við
um Hunku, því að hún fckýtur krypp-
unni þarna upp úr bökkunum.
Á. Ó.
«----------------------------------'»
Barnahjal
Sveinki var sex ára og mesti ó-
látabelgur. Einhverntíma í sum-
ar gerði hann móður sinni allt. til
skapraunar og hún kærði hann
fyrir pabba þegar hann kom frá
heyskapnum, þreyttur og sveitt-
ur. Pabbi taldi það samt skyldu
sína að lúskra Sveinka og ætlaði
að þrífa í hann, en strákur hljóp
undan. Og nú hófst eltingaleikur
út um allt tún, Sveinki á undan
og pabbi á eftir, þangað til pabbi
var orðinn svo móður að hann
varð að setjast og hvíla sig. Þá
sagði Sveinki ósköp merkilegur:
„Jeg held að það sje best fyrir
okkur að ganga heim“.
★
Tcitur litli er ekki nema þriggja
ára, en hann er slæmur með það
að fara í símann. Faðir hans hugs-
aði sjer að venja hann af þessu.
Hann hringdi heim til sín utan úr
bæ Teitur kom í símann.
— Þetta er á lögreglustöðinni,
var sagt í símann.
Teitur þekkti undir eins rodd
pabba síns og svaraði: „Hvað
ertu að gera þar, pabbi?“
★
Pabbi Stínu hafði fengið vont
kvef. Þegar hann kom heim að
borða ætlaði Stína að hlaupa upp
um hálsinn á honum eins og hún
var vön, en hann sagði:
„Þú mátt ekki kyssa pabba. —
Pabbi hefur vont kvef og þú get-
ur fengið það ef þú kyssir hann“.
Stína hugsaði sig um og sagði:
„Hverja kysstir þú, pabbi?“
★ • • ■ i *■ ' 1
Siggi litli hafÖi þann siS aS koma
heim meS skólasystur sina, en kom
ált af meS nýa og nýa.
„Ekki líkar mfer þaS áS þú skul-
ir vera svona lauslátur, Siggi minn,
aS vera altaf meS nýa og nýu kœr-
ustu“, sagSi mamma hans..
„leg er ekki lauslátur“, sagSi.
Siggi, „heldur þœr — þegar maS-
ur fer aS kynnast þeirn".