Tíminn - 01.07.1969, Blaðsíða 3

ÞREDJUDAGUR 1. júlí 1969.
TÍMINN
3
,,Herbert,“ saiglði atúltoan, „þú
hefffiir eft'ifei átt a@ feyssa miig
svona iniman um ailLt þeltlta fóllk,
'þótt dimmt værd.“
„Bg kyisstli þilg elfefei,‘í saigöi
Herlbert og ieit ógniainidíi í toniinig
uim sig.
„En ef éig vissi hver gerSi
það — þá slkyúidli ég feenma
Ihioniuim . . .
„Herbent," saiglói stúllfean og
lofeaði auigumum í saeffi lei'ðslu.
,,Þú gætiir dfefeert benint hon
uim.“
Barbara l'itla var fjögurra
ára og át'ti a!ð fiairia að leifea i
skólailieilk. — Ertu efefei hrædd
við að fara upp á ieifesvið
frammii fyrir mörgu fólfei,
'Spurði pabbi hennar. — Nei,
ég er efckert hraedd, en mag
iinm í mér er hræöduir.
Einu simnd var sndigdll, sem
dagði af stað upp efltir feirsu
barjatré einn toalidian janúar
dag. Um ieið og haon mijiak-
aðist upp eftir trénu, gægð-
ist iítil bjadlia út um rifu á
bolnium og sagðd: Heyrðu góði,
þetta er tifligaingslaiuist ferðalag.
>að eiru enigin her komdn -enm
þá. — En sn'iigdllflinin héflt áfram
og anzaðli um fleið:
— Gerir efefeert til. — Þau
verða feornin, þegar ég feem
upp.
Það ar slæmt, að þér skuli efefei líifcast á nýja einkarita'raino ■
mdnin. En það er svo erfitt að fá fólk núna, að miaður verð
Bifreið eim ók svo ferókótt og
óálkveðið níður Lauigaveg, að
lögregluþjómn sá ástæðu til að
stöðva hama. Hann opnar bif
reiöinia og sér að stúlfea situr
hjá ö'kumanmiinium.
Lögr egluþ j óndn'n: (með
þjóstd) „Hvens vegma notarðu
ekfei þáðar hendurniar?
Bflstjórinn: „Ég verð að hafa
aðra á stýrdimu.“
Gamiall prestur fyrdr norðan
þótti skapbráður og orðillnr.
Hanin var eiltt sinrn að rýja
svatkoil'ótta rolflu, sem hann
áitti en gefefe illa. — Lofes var
hanin búion, Sleppti rollunni og
sagði: „Parðu til fjandainis,
feolllia — en komidu saimt aftur
í haust.“
Unigur rrthöfindur mætti ný-
flega vinii sínium í Austurstræti.
Vinuriuin: — Ég keyptá i vik
'unini, sem lieið þessia nýútJ-
feomnu bók eftir þig.
Rithöfunduri'nn: — Nú, svo
það vanst þá þú.
DENNI
DÆMALAUSI
Skilurðu ekki! Pabbi málar hús
ið þrisvar sinnum til þess að
það verði ekki kalt inni.
Leifearaparið Jean Pauil Bel-
momdo og Ursufla Antdress hafa
keypt sór jönð miiikia á eyjuoni
Ibiza, en það er lítál eyja, sem
er sfeamimt firá Mæjoritou. Á
þessiari eyju ætlar parið síðan
að bygigja sér hús miifcdð,
stærsta og Mflegaista húsið sem
nofekru sinmi hefur uppi staðlið
á evjuinind.
Þannia aetflar parið siðan að
eiga sér slfejól fyrir blaðasnáp-
uim og æstum aðdá'enduim, hve-
nær sem tæifeifflæri sefst fná
f meira en tvö ár hefur stað
ið miífeiill styrr í London út
af máli sem snýist um það
hvort túrbaimar indvensiku Sikk
anma, þ. e. þeirma sem atvitunu
hafá fengið við að aka tveggja
hæða sfcrætisvögnuiniuim í Lond
on, síkuili fleyfðir.
Það sem reyndar miest er rdf
izt um, er það hvort Siktoarnir
sfculli vera þvinigaðir till að
fesita túrbanana á siig fyrir of
an eyru, eða hvort þeim slfeuli
l'eyft að draga þá niður fyrir
eyran.
Yfirvöld strætisvagmafyrir-
tækjaninia halda því fram að
Sifekarnir megi ekki hylja eyr
un, því það geti sfeapað ýms
vandamál 1 umferðinnii, því örð
uigt getu-r reynzt að fylgjast vel
mieð umferðinni ef hávaðdnn
hej'rist ekki. En Silfefea leiðtog
inn, Balbir Slegh Gill, heldur
því firam að efeki sé hægt að
fiá túrbandnn tiil að tolfla á höfð
inu, sé hanm efeki dreginn nið
ur fyrir eyru, auk þess muni
enginn Sikki nokkru sinni láta
hafia sig út í það að tylla höfuð
fiaitinu rétt ofian á hvirfilinn.
Reyndar höfðu strætó-yfirvöld
in bannað öllum ökumönnum
sínium að vera með túrban á
koHIinem, en bannið var dreg
tovdKmynd'aleiík og öðru Slíku.
Og iinm í þetta framitíðarhús
þeirra verður alfls engum
hleypt.
„Og það verður einmiig bar
sem ég vill verða mjóðir,“ hef-
ur Ursula sagt, „nú er það ætl-
un mín að alia Belmondo
nöfefeur börn, og mér er aflveg
sama þó að vöxtur tminn fiari
eitöhvað úr lagi við það strit.
Böitíi otfefear era það miikil-
vægasta."
ið til ba'fea, þegar Sikkarnir
lögðu niður vinnu í mótmœla-
skyni. Engin lausn er enn fund
in í þessu viðflcvæmia máli, en
Gffi segir að hann hljóti að
siigra að lobuim, þvl aldrei í
sögunni hafi n'Ofcfeur Sikki, ekki
einu sdnni þó hann hafi verið
fábjánd, genigið með túrban
sem efefei náði niður fyrir eyru.
I sumar munu fierðamenn
sem til Parísar koma vera að
varaðir mjög á því að láta
ekki blekkj ast af „farmiðasöl
unum“.
„Farmiiðiasaliarnir" eru fcil-
tö'lulega nýtt fyrirbrdigði, en
það eru náumgar sem eru á
ferli við jámbrauitastöðvar og
bjóða mönnum farmiða til
sölu til hinrna ýmsu staða, og
svo ef ferðamaSurinn lætur
blekkjaist, fær moðurinn hon-
um einfaldlega gamflan miða
sem hamn sjáflfur hefir stoflið,
eða miða til afllt annars stað-
ar, mafn ákvörðunianstaðarins
einunigis fialsað, miðinn því í
rönigum liit, og ferðaimaðurinn
kemst hvorki lönd eða strörnd.
Ofit kaupa þessir „faa’miðasal-
ar“ miða titt næstu stöðvar,
breyta síðan nafni ákvörðuoar
staöari'ns og selja hann
kaninski sem miða sem á að
koma ferðamanninum þvert
yfir Fraikkland.
Franisfca lögreglan hefir nú
orðið að koma sér upp sérstöku
starfsfldði til þesis að reyna að
hi.ndra þessa þrjóta í starfsemi
simni, en þessi „fiarmiðaisala”
feu orðinn sérlega gróðavæinl'eg
ur aitvinmuvegur fyrir smásálir
sem áhuga hafa á aflls kornar
smáviðskiiptum, enda fjölgar
stöðugt í stéttinni, og hætt er
við að bráðlega fari svo, að
lögreglan ráði ekki við neitt.
Leiikarimn Jamies Grout var
víst guðs lifandi feginn þegar
BBC, brezfea sjónvarpið lét
það boð út gamga, að kvife
mymdiasiería'n „Fyrsta frúdn“
skyldi ekki lemgur vera sýnd.
Þar mieð sagðist Grout snúa
sér aftuir að stjómmálum á
þanm veg er honum sjálfum
sýniist hann bezt koma að
gagni.
í þessari sjónvarpsikvik-
mymdiaiseriú lék Grouf mefni-
lega borgarstjóranm George
Kimigston, eiðsvarinn fhalds-
miamn.. Sjáflfur er Grouf sósíal
iisti, þ. e. a. s. í einkraflífi, með
limur verkamannaflokksins í
Ealimg. Grout segir að hlut-
verkið hafi bakað honum miarg
ar óþægilegar stundir, því
vegna lieifes hams í þessu hlut
verki haifa íhafldsmienn oft leit
að fcil harns og beðið hann að
koma fram á hátíðum og
sfcammtunum íhald'smamna. —
„Ég hef reyndar tekið þeim
boðum eims og góðum leikara
sæmir, en ég lét þá sko vita
af því að ég væri ekki íhafld!"
Það þykir heldur ósennilegt
að stúlkan þessi þurfi að
greiðia sjáflf námskostniað sirnn,
en hún heitir Margie Lindsey,
og er dóttir Lindsey borgar
stjóra New York-borgar. En
þó svo sé, þá er Margie þegar
orðin stöndug stúlka og ekki
nema sextán ára gömul Hún
er orðin mjög vimsæl tíztou-
sýn'inigarstúlka, en þessd leggja
liamga skólastelpa var orðin
ljósmyndafyrinsæta fjórtán ára
gömufl.
Meðfyligjandi mynd af Marg
ie v>r tekin fyrir viku síðan,
en þá var hún að sýna föt úr
safná Ben Kahn, en hún játaði
að enn væri hún of umg fyrdr
svo íburðarmifcino klæðmað
sem þennian, og væri engu fegn
ari en að geta toastað af sér
skinninu og farið aftur í bláu
gallahuxurnar símar og amer
ísfeu hermianmaMússuoa.