Morgunblaðið - 06.01.2001, Qupperneq 42

MINNINGAR
42 LAUGARDAGUR 6. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Stefán Erlends-son, Hásteinsvegi
50, Vestmannaeyj-
um, var fæddur í
Vestmannaeyjum 5.
september 1965.
Hann varð bráð-
kvaddur hinn 31. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar Stefáns
eru Erlendur Stef-
ánsson, f. 20.2. 1920,
og Guðfinna K. Ólafs-
dóttir, f. 16.9. 1923.
Bræður Stefáns:
Ólafur, f. 5.9. 1965,
unnusta hans Gunn-
hildur Kjartansdóttir, f. 1970,
hennar synir Atli Freyr, f. 1991,
og Sindri Geir, f. 1993, Guð-
mundssynir; Kjartan, f. 23.1.
1967, unnusta hans Rikke Larsen,
f. 1974. Hálfsystkini Stefáns eru
Sigrún Ósk Ingadóttir, f. 28.11.
1948, maki Guðmundur Sigurðs-
son, f. 1945. Þeirra synir: Guð-
mundur, f. 1969, Sigurður, f. 1972,
og Ingi Guðni, f. 1975, unnusta
María S. Þórðardóttir, f. 1971,
börn þeirra eru Árdís Marín, f.
1998, og Kristófer Daði, f. 2000;
Ingi Stefán Ingason, f. 15.5. 1950,
sambýliskona Katrín
Þ. Andrésdóttir, f.
1953. Börn þeirra
eru Andrés, f. 1978,
og Sólveig, f. 1984.
Faðir Sigrúnar og
Inga Stefáns var
Ingi Gunnar Stefáns-
son, bróðir Erlend-
ar, f. 7.8. 1918, d. 4.3.
1950.
Stefán varð stúd-
ent frá Framhalds-
skólanum í Vest-
mannaeyjum 1985.
Vann í Fiskiðju Vest-
mannaeyja 1985–
1988. Hóf störf í Netagerðinni
Ingólfi, Vestmannaeyjum, í maí
1988 og vann þar til dauðadags.
Hann var iðnlærður netamaður
1995 og verkstjóri síðustu árin.
Stefán var í sambúð með Lauf-
eyju Böðvarsdóttur, f. 21.7. 1967, í
tvö ár, þau slitu samvistum.
Stefán var formaður Veiði-
félags Elliðaeyjar og ritari knatt-
spyrnuráðs ÍBV þegar hann lést.
Útför Stefáns Erlendssonar fer
fram frá Landakirkju í Vest-
mannaeyjum í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Kveðja frá móður Stefáns, fyrir
hönd fjölskyldu.
Þú varst öllum ljós og yndi,
augasteinninn okkur kær,
hrifinn burt í ógnar skyndi,
enginn þetta skilið fær.
Þökkum þér af öllu hjarta,
það sem okkur gafstu af þér,
ljúf þín minning, lífs þíns bjarta,
lýsir nú í myrkri hér.
Guðfinna K. Ólafsdóttir.
Elsku bróðir.
Þá er frumritið farið og eftir situr
afritið ráðvillt. Þú náðir ekki að sjá
litla frændsystkinið sem von er á, á
hverri stundu, en ég veit að þú átt
eftir að vaka yfir því og vernda.
Sindri er stoltur í Liverpool bún-
ingnum sínum sem þú gafst honum í
jólagjöf og jólakortið sem Atli sendi
þér, segir allt um hug þeirra bræðra
til þín, stílað á Stefán besta.
Það er sárt að kveðja þig, en eftir
sitja ljúfar minningar.
Kær kveðja, þinn bróðir,
Ólafur.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það,
sem ég fæ ekki breytt.
Kjark, til að breyta því sem ég get breytt,
og vit til að greina þar á milli.
Það er síðasti dagur ársins 2000,
eftir hádegi. Ég ligg inni í arinstofu
og horfi á umræðuþátt á stöð 1 í
sjónvarpinu. Mamma hringir frá
Vestmannaeyjum, því álagið á
símanum verður svo mikið um mið-
nættið og við ræðum um m.a. hvern-
ig árið 2001 leggst í okkur. Gunn-
hildur mágkona og Ólafur bróðir,
sem eiga von á barni saman á hverri
stundu, eru komin í heimsókn til
pabba og mömmu, en snögglega
skellur fréttin á eins og þruma og
nístir hjarta og sál.
Hann Stefán bróðir er dáinn! Og
símtalið endar og ég æði um eins og
sært dýr, það getur ekki verið, þetta
er ekki að gerast, en síðustu orð
mömmu í símanum óma í eyrum
mínum: „Guð hjálpi okkur öllum, ég
hringi seinna, Sigrún mín.“ Þegar ég
hafði samband aftur, varð þetta að
staðreynd. Stefán bróðir varð bráð-
kvaddur, aðeins 35 ára gamall og að-
eins nokkrir dagar síðan við heima í
Vogum lásum jólakortið frá honum,
hlýlegt og glaðlegt að vanda.
Það voru 16 ár á milli okkar, en
það fundum við bara, þegar við vor-
um yngri og varla þó. Synir okkar
Guðmundar voru oft hjá afa og
ömmu í Vestmannaeyjum og uxu
með tvíburunum og Kjartani, því var
það eðlilegt að frændurnir yrðu góð-
ir vinir með árunum, ekki bara móð-
urbræður, enda fáein ár á milli
þeirra.
Ég sit hér nú í gömlu herbergi tví-
burabræðra minna, að nóttu til, þar
sem ég eitt sinn hélt Stefáni bróður
undir skírn, en Ingi bróðir Ólafi.
Bjartar og hlýjar minningar
streyma fram í hugann og ég bið
góðan Guð að geyma Stefán bróður
og að hjálpa okkur hinum. Mamma
fór með þennan sálm fyrir okkur
pabba áðan og geri ég hann að loka-
bæn.
Kom huggari, mig hugga þú,
kom hönd, og bind um sárin,
kom dögg og svala sálu nú,
kom, sól og þerra tárin,
kom, hjartans heilsulind,
kom, heilög fyrirmynd,
kom, ljós og lýstu mér,
kom, líf, er æfin þver,
kom, eilífð, bak við árin.
(V. Briem.)
Sigrún systir og fjölskylda,
Vogum.
Elsku Stefán minn.
Það eru að verða þrjú og hálft ár
síðan ég kynntist ykkur tvíburunum
á þjóðhátið.
Breytti það lífi mínu og drengj-
anna minna að öllu leyti. Þremur
mánuðum seinna byrjuðum við Ólaf-
ur tvíburabróðir þinn að búa saman í
Reykjavík. Næstu þjóðhátíð á eftir
fluttum við svo til Eyja og þá kynnt-
umst við, drengirnir mínir og ég, þér
miklu betur. Atli Freyr og Sindri
Geir dýrkuðu þig að öllu leyti og
greinilegt var að sú tilfinning var
gagnkvæm.
Oft borðuðum við saman heima
hjá tengdó eða hjá okkur og foreldr-
ar þínir þá með. Alltaf var tekið í spil
eftir matinn og var þá mikið fjör og
mikið hlegið. Allir voru með, en þó að
Sindri kynni að spila kaus hann yf-
irleitt að sitja í fanginu á þér og spila
með þér. Þú hafðir alltaf tíma fyrir
Atla og Sindra og nutu þeir athygli
þinnar. Þeirra missir er gríðarlegur.
Það var svo gaman að skemmta
sér með þér, alltaf svo hress og kátur
og mikið sungið og hlegið. En al-
skemmtilegast fannst mér að dansa
við þig.
Óli minn hefur misst svo mikið og
finn ég svo til með honum. Þið voruð
svo samrýndir og líkir í svo mörgu,
sömu áhugamál, lundaveiðin í Elliða-
ey, fótboltinn í Englandi og að sjálf-
sögðu ÍBV.
Margir þekktu ykkur ekki í sund-
ur, enda eðlilegt og kom margt
spaugilegt upp á í þeim efnum. Nú
finnst honum notalegt þegar einhver
kallar hann Stefán, það hefur komið
nokkrum sinnum fyrir síðustu daga.
Ég geri mitt besta til að létta undir
með honum nú á þessum erfiða tíma.
Við Óli eigum von á barni sem
fæðst getur á hverri stundu núna.
Ég var búin að tala um við þig að
þetta barn gæti líkst þér, jafnvel
meira en Óla, það fannst þér fyndið.
Ég vona að barnið fái eitthvað af þín-
um mörgu góðu eiginleikum. Mér
finnst hræðilegt að hugsa til þess að
þú sjáir ekki barnið, en auðvitað er
það ekki rétt, þar sem ég trúi því að
þú verðir hjá okkur sem oftast. Alla
vega fær þetta barn nafnið þitt, Stef-
án eða Stefanía, og erum við stolt af
því.
Ég er svo ánægð með hvað við
vorum mikið saman síðustu daga
þína. Á afmælinu mínu 17. desember
fórum við í bíó, vorum saman alla
jóladagana og svo var Elliðaeyjar-
partý hinn 29. desember. Þar sem þú
varst formaður Elliðaeyjafélagsins
hélstu ræðu sem var stórgóð, enda
hafðir þú góðan talanda og varst svo
ófeiminn. Einnig varst þú í undir-
búningsnefndinni og fórst þér þetta
allt stórkostlega úr hendi. Þarna
náðir þú líka að hitta svo marga af
þínum bestu vinum og skemmtir þér
mjög vel að vanda, við söng og glens.
Ég gleðst yfir því að á gamlársdag
töluðum við saman í síma og Óli fór
með þér að kaupa flugelda. Nú skipt-
ir það okkur svo miklu máli. Síðan
fórst þú að spila við Óla frænda áður
en þú fórst upp í íþróttahús að spila
fótbolta.
Þú náðir að spila einn leik áður en
þú kvaddir þennan heim, svo allt of
fljótt.
Minningarnar eru margar og góð-
ar og þær geymum við í hjarta okk-
ar.
Elsku Stefán minn, ég þakka þér
fyrir allt og allt og við hittumst síðar.
Þín mágkona,
Gunnhildur Kjartansdóttir.
Með þessum fátæklegu orðum
langar okkur að kveðja Stefán vin
okkar og frænda sem kvaddur var
héðan á brott langt um aldur fram.
Við áttum erfitt með að trúa því
þegar okkur bárust þær fréttir að
Stefán væri allur. Þar sem skömmu
áður þennan dag hafði hann setið hjá
okkur sæll og glaður að spila og ætl-
aði að koma aftur síðar að lokinni
fótboltakeppni og laga áramótastöð-
una í hinni áralöngu gúrkukeppni.
Við eigum eftir að sakna allra
þeirra góðu stunda sem einkenndu
návist Stefáns, en í staðinn eigum við
góðar minningar sem lifa munu í
hjarta okkar um ókomna tíð.
Elsku Gauja, Elli, Sigrún, Ingi,
Ólafur, Kjartan og fjölskyldur, við
biðjum algóðan Guð að styrkja ykk-
ur í gegnum þessa erfiðu raun.
Að lokum viljum við gera jóla-
kveðjuna frá Stefáni að okkar kveðju
og segja við hann: Takk fyrir allan
vinskapinn í gegnum árin. Það er
sagt að maður geti ekki valið sér
ættingja, en ég veit að ég hefði ekki
valið mér betri þó að ég hefði getað.
Helgar raddir héðan burt þig kalla.
Herrann leggi þig að brjósti sér.
Vertu sæll, já sæll um eilífð alla.
Englar Drottins stöðugt fylgi þér.
Óli frændi, Lovísa Inga og
Elsa Rún.
Á gamlársdag kom fregn eins og
þruma úr heiðskíru lofti. Vinur okk-
ar Stefán Erlendsson hafði orðið
bráðkvaddur í Íþróttamiðstöð Vest-
mannaeyja. Við vinirnir erum enn í
losti og spyrjum okkur hvernig gat
þetta gerst? Stefán var í blóma lífs-
ins aðeins 35 ára gamall, lífsglaður,
jákvæður, lifði heilbrigðu lífi og
hreyfði sig mikið. Eftir sitja minn-
ingar um góðan dreng og vin vina
sinna.
Stefán ólst upp ásamt tvíbura-
bróður sínum Ólafi, á Vallagötunni í
Vestmannaeyjum. Þar urðu okkar
fyrstu kynni, sem peyjar í pysjuleit
eða að sparka bolta á lóð Barnaskól-
ans, sem var stutt frá heimili þeirra
bræðra. Þessi kynni leiddu til ævi-
langrar vináttu sem aldrei bar
skugga á.
Við höfðum sömu áhugamál bæði
sem börn og fullorðin, pysjuleitin
breyttist í lundaveiðar og úteyjarlíf.
Áhugi okkar á knattspyrnu kviknaði
á skólalóðinni og eftir að við vorum
hættir að sparka sjálfir þá fór orkan
í að fylgjast með ÍBV og enska bolt-
anum. Stefán var mikill stuðnings-
maður Arsenal og fór nokkrar ferðir
á heimavöll þeirra Highbury, til að
fylgjast með sínum mönnum.
Það mun verða sérstaklega erfitt
hjá okkur í vinahópnum í sumar er
Vestmannaeyjar skarta sínu feg-
ursta. Þegar við förum í grillferð á
gúmmítuðrunni okkar upp í ein-
hverja fjöruna eða út í Elliðaey til
lundaveiða eða náttúruskoðunar. Þá
munum við sakna sárt Stefáns. Á
svona stundum kviknuðu okkar
bestu minningar og sitja þær nú ein-
ar eftir.
Foreldrum, systkinum og öðrum
aðstandendum sendum við okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Með þessum fáu orðum kveðjum
við þig í hinsta sinn. Kæri vinur, þín
verður sárt saknað.
Ívar og Árný,
Sigurjón og Hafdís,
Magnús og Súsanna.
Á gamlársdag andaðist Stefán Er-
lendsson netagerðarmaður langt
fyrir aldur fram. Stefán var sonur
hjónanna Guðfinnu Ólafsdóttur og
Erlends Stefánssonar. Stefán hefur
alla tíð verið mikill áhugamaður um
knattspyrnu og fyrir um ári gerðist
hann liðsmaður í knattspyrnuráði
ÍBV og hefur verið ritari ráðsins.
Stefán var mjög ötull liðsmaður í öllu
okkar starfi, þar sem hann hafði að
leiðarljósi áreiðanleika og festu.
Stefán hafði sérstakan áhuga á að
starfa fyrir 2. flokk ÍBV og fylgdi
hann liði þeirra í flesta leiki sl. sum-
ars. Það er því mikill harmur kveð-
inn að okkur öllum en ekki síst okkar
yngri og efnilegri knattspyrnumönn-
um, sem eiga góðar minningar um
frábæran félaga sem var þeim stoð
og stytta í starfi og leik. Eins og
fram hefur komið var Stefán mikill
áhugamaður um knattspyrnu og var
sérlega vel að sér í öllum fræðum
sem sneru að knattspyrnunni, ekki
síst þeirri ensku, en þar átti hann
sitt uppáhaldslið, Arsenal. Það var
sama á hvaða knattspyrnumann var
minnst eða félag; hvergi var komið
að tómum kofunum hjá Stefáni og
upplýstist oft um fáfræði okkar
hinna sem teljum okkur þó nokkuð
vel inni í fræðunum. Velferð ÍBV var
honum hjartans mál og nú þegar við
kveðjum góðan félaga og vin hefur
fjölskylda hans ákveðið að þeir sem
vilja minnast hans á útfarardegi
leggi fé inn á sérstakan minningar-
reikning ÍBV hjá Sparisjóði Vest-
mannaeyja. Við viljum að lokum
þakka Stefáni fyrir samveruna, sem
þó var allt of stutt, og allt það já-
kvæða og góða sem hann gerði fyrir
knattspyrnuna í Eyjum á stuttum
tíma. Hann átti eftir að gera svo
margt sem hann nú síðustu daga og
vikur var að bollaleggja með okkur.
Knattspyrnuráð og leikmenn ÍBV
senda foreldrum Stefáns og fjöl-
skyldu innilegustu samúðarkveðjur.
Knattspyrnuráð ÍBV og
leikmenn.
Okkur langar með nokkrum orð-
um að minnast okkar ástkæra vinar,
Stefáns Erlendssonar, sem skyndi-
lega var tekinn frá okkur hinn 31.
desember síðastliðinn.
Þegar slíkt gerist brjótast fram
ótal minningar um okkar vinskap
sem stóð í um þrjá áratugi. Barn-
æskan, unglingsárin, öll skólagang-
an og íþróttaiðkunin; hvar sem borið
er niður þar voruð þú og Ólafur tví-
burabróðir þinn. Aldrei var neitt
sem skyggði á okkar vináttu. Þú
varst traustur sem klettur sama
hvaða stefnu líf okkar tók. Við stofn-
uðum heimili og fjölskyldur, fjarri
okkar heimaslóðum. Þrátt fyrir það
breyttist vináttan ekkert og fyrir
okkur varst þú alltaf sem einn af fjöl-
skyldunni. Börnin okkur löðuðust að
þér sem bróðir værir og biðu þau
alltaf í ofvæni eftir næstu heimsókn
þinni.
Ræturnar toguðu alltaf fast í þig.
Hvað oft sem við hvöttum þig til að
nýta þér þína miklu námshæfileika
til frekara náms varst þú óhaggan-
legur. Frá Eyjum vildir þú ekki og
þú gerðir okkur snemma grein fyrir
því að þú værir búinn að finna þinn
starfsvettvang. Þína hæfileika upp-
götvuðu síðan margir og urðu kraft-
ar þínir og sterkur persónuleiki til
þess að þú varst eftirsóttur til
margra starfa.
Við fráfall þitt er höggvið stórt
skarð í vinahópinn. Missirinn er
meiri en orð fá lýst. Lífið án vináttu
þinnar verður aldrei sem áður.
Nú er komið að kveðjustund og
við þökkum þér ómetanleg kynni og
við vitum að handan móðunnar
miklu munum við hittast aftur.
Elsku Ólafur, missir þinn er mikill
og biðjum við Guð að styrkja þig og
þína fjölskyldu á þessum erfiðu tím-
um.
Gaua, Elli og aðrir ástvinir, við
sendum ykkur innilegar samúðar-
kveðjur.
Héðinn og Jóna, Gylfi og
Rósa Hrönn, og börn.
Árið 2000 er liðið og nýtt ár gengið
í garð. Flestum Íslendingum hefur
eflaust þótt orðið nóg komið af áföll-
um sem dunið hafa yfir þjóðina á
árinu. Ungt fólk í blóma lífsins hefur
látist í hörmulegum slysum og marg-
ir eiga um sárt að binda. Á gaml-
ársdag mitt í öllu amstrinu varð
Stefán Erlendsson bráðkvaddur að-
eins 35 ára gamall. Vestmannaeying-
ar voru harmi slegnir. Ekki Stefán,
þessi ljúflingur. Kynni okkar hófust
þegar við hjónin fluttum á Vallargöt-
una og bjuggum þar á efri hæð í ná-
býli við foreldra Stefáns og bræður í
16 ár. Aldrei bar skugga á samskipti
okkar við fjölskylduna á neðri hæð-
inni, enda öðlingar heim að sækja.
Stefán og tvíburabróðir hans, Ólaf-
ur, voru daglegir gestir á heimili
okkar og þvílík gleði að fá að um-
gangast þá. Dagar liðu við spil, fót-
boltagláp, jólaboð, gamlárssprengj-
ur, þrettándagleði og í minningunni
var þetta einungis sæla og skemmt-
un. Þeir bræður fylgdust með og
tóku þátt í uppeldi sona okkar og
ávallt voru þeir tilbúnir í barnapöss-
un fyrir okkur. Aldrei rofnuðu bönd-
in þótt leiðir skildu í gangi lífsins.
Stefán lærði netagerð og starfaði við
það til dauðadags. Alls staðar var
hann vel liðinn enda fór hann aldrei í
manngreinarálit og valdi sér ekki
vini eftir stétt né stöðu. Úteyjalífið
var stór partur af lífi hans seinni ár
og verður hans sárt saknað af út-
eyjakörlum í Elliðaey. Fyrir nokkru
gekk Stefán til liðs við knattspyrnu-
ráð ÍBV. Þar fengu Eyjamenn góðan
liðsmann sem alltaf var tilbúin til
allra verka. Þeir tvíburabræður voru
hrókar alls fagnaðar og lyftist yfir-
leitt allt upp þegar þeir bræður
mættu á svæðið. Frægt er í vina-
hópnum þegar Ólafur varð fyrir því
óláni að fótbrotna. Stefán var spurð-
ur hvernig Ólafur hefði það. Hann
svaraði, „hann er eins og ég nema
hann er fótbrotinn“. Ólafur var þá
spurður hvernig hann væri, hann
svaraði, „ég er eins og Stefán nema
ég er fótbrotinn“. Svona voru þeir,
alltaf með spaugsyrði tilbúin. Missir
fjölskyldunnar er mikill. Foreldrum
sínum var hann dásamlegur sonur
og samband hans við Ólaf tvíbura-
bróður hans var einstakt. Aldrei féll
styggðaryrði á milli þeirra bræðra
og stundum voru orð óþörf. Í þessum
mikla harmi er þó ljósgeisli sem von-
andi græðir hjörtu allra. Lítið barn
sem beðið hefur verið eftir með mik-
illi eftirvæntingu hjá Ólafi og Gunn-
hildi konu hans fæðist á næstu dög-
um. Stefáni auðnaðist ekki að
kynnast barninu en minning hans
verður ávallt í hjarta okkar allra, því
allt sem tengdist Stefáni var gleði og
tryggð.
Elsku Gauja, Elli, Ólafur, Kjart-
an, Sigrún, Ingi og fjölskyldur. Guð
styrki ykkur á erfiðum tímum.
Minningin um einstakan dreng lifir
alltaf.
Ragna, Jóhann, Atli, Egill
og Hjalti.
Okkar góði Arsenal-félagi Stefán
Erlendsson úr Vestmannaeyjum
hefur kvatt okkur mjög ótímabært,
aðeins 35 ára gamall. Hann hefur
verið félagi í aðdáendaklúbbi Arsen-
al í mörg ár og tekið virkan þátt í
starfi hans, farið í ferðir klúbbsins,
skrifað í fréttablaðið og margt gott
gert á heimavelli sínum, Vestmanna-
eyjum, í þeim efnum. Ég kynntist
STEFÁN
ERLENDSSON