Morgunblaðið - 06.03.2002, Blaðsíða 32

MINNINGAR
32 MIÐVIKUDAGUR 6. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Árni Stefánssonfæddist í Hjarð-
arholti í Dölum 17.
júní 1938. Hann lést á
heimili sínu sunnu-
daginn 24. febrúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru hjónin
Stefán Agnar Hjart-
arson frá Hjarðar-
holti í Laxárdal, f. 12.
maí 1909, d. 28. febr-
úar 1953, og Sólveig
Böðvarsdóttir frá
Hrútsstöðum í Lax-
árdal, f. 27. júní 1908,
d. 9. október 1988.
Systkini Árna eru: Sigurður
Hjörtur, f. 8. desember 1943, d. 6.
nóvember 1975, og Ingunn Erna,
f. 5. ágúst 1947.
Árni kvæntist hinn 1. septem-
ber 1962 Guðrúnu Höllu Guð-
mundsdóttur, f. 5. júlí 1939. For-
eldrar hennar voru hjónin
Guðmundur Jóhannesson og Að-
albjörg Hallmundsdóttir. Árni og
Guðrún Halla eiga tvo syni: 1)
Árni Snorri vélfræðingur, f. 25.
júní 1959. Kona hans er Lilja Þor-
steinsdóttir, hjúkrunarfræðingur.
Dóttir þeirra er Hulda, f. 17. maí
1988. 2) Sverrir ferðafræðingur,
f. 27. ágúst 1978. Unnusta hans er
Fanný B. Jóhannsdóttir ferða-
fræðingur.
Árni og Guðrún Halla hófu bú-
skap á Kársnesi 1959
og hafa búið í Kópa-
vogi síðan. Þau
reistu sér hús á
Melaheiði 1 árið
1969 en hafa búið í
Gullsmára 7 síðustu
árin. Árni varð stúd-
ent frá Verslunar-
skóla Íslands árið
1959 og tók kenn-
arapróf árið 1961. Á
námsárum sínum
stundaði hann sum-
arvinnu hjá Flug-
málastjórn í Reykja-
vík. Árni hefur
stundað kennslu í Kópavogi alla
tíð að frátöldum árunum 1972–
1974 er þau hjón unnu við veð-
urathuganir á Hveravöllum. Hann
hóf kennslu við Kársnesskóla og
kenndi síðan við Víghólaskóla.
Síðustu 19 árin kenndi hann við
Kópavogsskóla utan árs náms-
leyfis árið 1995 er hann stundaði
íslenskunám við Háskóla Íslands.
Íslenska var hans aðalkennslufag
og hann hefur meðal annars sam-
ið kennslubók í málfræði fyrir
unglingastig. Að undanförnu hef-
ur hann unnið að gerð skólanáms-
skrár í íslensku fyrir unglinga-
stig.
Útför Árna fer fram frá Digra-
neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Fyrir hönd árgangsins ’82 viljum
við kveðja yndislegan mann. Ís-
lenskukennarann okkar úr Kópa-
vogsskóla.
Það eru margar minningar sem
koma upp í hugann, en hæst ber
skemmtilegar stundir í íslenskutím-
um. Litla gula hænan sem át kornið
var gríðarvinsæl í setningafræði og
allir voru farnir að kunna utan að
hvernig átti að greina setninguna.
Vinsældir Árna sem kennara sönn-
uðust á árshátíðinni í 10. bekk þegar
hann vann með yfirburðum kosningu
um vinsælasta kennarann.
Þau orð sem við fundum sem lýstu
Árna best voru: Jákvæði; alveg sama
hve illa okkur gekk að skilja og þol-
inmæði; sama hve oft hann þurfti að
útskýra málin út af látum í okkur.
Það eina sem Árni þurfti að gera til
að fá þögn var að segja með ákveð-
inni röddu og svolítið hátt „þei, þei“
(en innst inni vissi maður að hann
var bara ákveðinn til að fá athygli) og
þá vissu allir að alvara væri á ferð og
best að halda sig á mottunni.
Elsku Árni, með þessum fáu orð-
um viljum við kveðja þig með söknuð
í hjarta.
Kær kveðja, fyrir hönd ’82 ár-
gangsins,
Guðrún Svava og Lára.
Kynni okkar Árna hófust þegar
við fluttum á sama tíma í Gullsmár-
ann, á 11. hæðina. Okkur nágrönn-
unum fimm varð fljótt vel til vina,
þær Guðrúnar Halla og Hafdís sáu
strax að þær áttu fleira sameiginlegt
en nafnið eitt, og í baráttu okkar
Hafdísar sl. ár kom það í ljós hvað
Árni, Halla og Sverrir voru góðir ná-
grannar, ekki uppáþrengjandi en
ávallt til staðar. Af þessum erum við
bara þrjú eftir til að syrgja. En eins
og segir í gamalli íslenskri speki eng-
inn veit hver annan grefur.
Við Árni áttum margt sameigin-
legt bæði að starfi og í skoðunum, við
hittumst oft og ræddum þá í góðu
tómi gang mála í samfélaginu hvað
betur mætti fara og hvað vel var
gert, vinstri viðhorf okkar voru ekki
til fjárhagslegs ávinnings heldur til
aukningar þess manngildis sem við
vorum sammála um. Ljóð og gam-
anmál áttu líka sinn þátt í því að
tengja okkur. Árni var mjög vel lið-
inn af nemendum sínum sem og af
hverju því verki sem hann tók að sér.
Nú mun hvítt síðvetrarbrekán þeirr-
ar móður sem skapar jafnt og tekur
leggjast yfir hann. Óska ég þess að
hann eins og aðrir fáir að sofa í ró og
sendi aðstaðendum mína dýpstu
samúðarkveðju.
Einar M. Guðmundsson
og fjölskylda.
Vinur okkar og starfsfélagi Árni
Stefánsson er fallinn frá. Okkur set-
ur hljóð. Hann hafði starfað með
okkur í Kópavogsskóla í fjölda ára og
var reyndar enn við kennslu þótt
hann hefði látið formlega af störfum
síðasta vor. Honum fannst gott að
minnka við sig starfið en vildi þó vera
með nokkra tíma í vetur. Hann var
einn af félögunum í „horninu“ svo-
kallaða á kennarastofunni. Í frímín-
útum voru ýmis mál krufin og var
Árni eftirsóttur félagi þar, fróður og
skemmtilegur í samræðum og hnytt-
inn í tilsvörum.
Gott var að leita til hans með ís-
lenskt mál, þar var hann á heima-
velli, vandvirkur og nákvæmur.
Sjálfsagt þótti að velja Árna til rit-
unar málsins þegar vanda átti til
verka. Hann helgaði íslenskunni
starfskrafta sína og nemendur hafa
oft haft á orði hversu eftirminnileg
frásagnarlist hans var í bókmennta-
kennslunni.
Við minnumst einnig margra
ánægjulegra stunda með vini okkar
utan starfsins. Hann var hlý og
traust persóna í öllum samskiptum.
Hann hafði ásamt fjölskyldu sinni
byggt sér sumarbústað á fögrum
stað á Snæfellsnesi og ætlaði að
njóta efri áranna í þeirri náttúru-
paradís. Ógleymanlegar eru mót-
tökur þeirra hjóna er þau buðu okk-
ur samstarfsmönnum Árna í
bústaðinn til sín haustið 2000 í ynd-
islegu veðri. Við sendum Höllu og
fjölskyldunni innilegar samúðar-
kveðjur og kveðjum félaga okkar
með þessari vísu úr Hávamálum.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
Guðleifur Guðmundsson,
Sigurður Þorsteinsson,
Valdís Þorkelsdóttir.
„Skjótt skipast veður í lofti“ er eitt
af mörgum veðurfræðilegum mál-
tækjum sem notað er í ýmiss konar
yfirfærðri merkingu, m.a. þegar fólk
fellur snögglega frá. Mér komu þessi
orð í hug er ég frétti skyndilegt and-
lát Árna Stefánssonar kennara sem
ég og aðrir starfsmenn Veðurstof-
unnar þekktum fyrst og fremst sem
Árna hennar Höllu Guðmunds. Þótt
við Árni hittumst ekki oft nema á
samkomum Veðurstofunnar fannst
mér ég þekkja hann nokkuð eftir
áralangt samstarf mitt við Höllu á
spádeild Veðurstofunnar. Svo ná-
tengd voru þau í lífi og starfi. Ekki
síst var mér ljóst að þau hjón voru
bæði miklir sælkerar á mat. Áhugi
hennar á matseld kom oft fram með
þeim hætti að hún vildi reyna þessa
eða hina uppskriftina sem hún komst
yfir í blöðum og tímaritum á Árna
sínum og fór ekki dult með tilhlökk-
unina sem í því fólst. En Árni tengd-
ist ekki bara Veðurstofunni í gegn-
um meira en 40 ára starf eigin-
konunnar þar. Saman störfuðu þau
hjón sem veðurathugunarmenn á
Hveravöllum um tveggja ára skeið á
árunum 1972 til 1974 og sinntu því
erfiða starfi með ágætum. Þá voru
Hveravellir afar einangraður staður
og vetrarsamgöngur nánast engar ef
frá er talin póst- og matarsending
þangað fyrir jól. Því reyndi mikið á
að starfsmenn þar gætu leyst flest
verkefni sem upp komu á eigin spýt-
ur. Þetta tókst þeim Árna og Höllu
með mikilli prýði.
Fyrir hönd Veðurstofunnar vil ég
þakka Árna framlag hans á Hvera-
völlum. Höllu og fjölskyldu hennar
svo og öðrum ættingjum Árna Stef-
ánssonar sendi ég innilegar samúð-
arkveðjur.
Magnús Jónsson.
Í dagdraumum heilbrigðs manns
er dauðinn ekki raunverulegur. Hon-
um er þar hafnað þótt hann sé það
eina sem við getum gengið að sem
vísu í jarðlífi okkar. Það kann m.a. að
vera ástæða þess hversu dauðinn
kemur okkur alltaf í opna skjöldu
þegar hann kveður dyra í ranni okk-
ar eða nágrenni.
Við sem störfuðum með Árna
Stefánssyni gerðum okkur fulla
grein fyrir því að hann gekk trauðla
heill til skógar. Hann varð fyrir al-
varlegu áfalli fyrir nokkrum árum en
lét ekki deigan síga. Það var ekki að
hans skapi að taka upp nýja lifnaðar-
hætti til að lengja lífið um einhver
ótiltekin ár. Þrátt fyrir þessa vitn-
eskju kom andlát hans okkur hér í
Kópavogsskóla í opna skjöldu,
starfsmenn og nemendur setti
hljóða, 25. febrúar varð sorgardagur
í skólanum.
Ég heyrði Árna fyrst getið fyrir
u.þ.b. 50 árum. Hann var þá virðu-
legur unglingur á Kársnesinu en ég
sveinstauli á Digraneshálsinum. Ég
frétti af honum sem vinnandi manni í
nýstofnuðu matvælafyrirtæki á
Kársnesinu til að draga björg í bú
móður sinnar sem þá var nýlega orð-
in ekkja með þrjú börn á framfæri
sínu og var Árni elstur þeirra. Ein-
um sjö til átta árum seinna kynntist
ég Árna þegar leiðir okkar lágu sam-
an í svonefndri bæjarvinnu skóla-
nema. Okkur varð strax ágætlega til
vina. Síðar lágu leiðir okkar saman
einn vetur í Kennaraskóla Íslands og
haustið 1961 gerðumst við báðir
kennarar í Kópavogi. Á áttunda og
níunda áratug síðustu aldar voru
leiðir okkar nokkuð aðskildar en
þegar ég kom til starfa sem skóla-
stjóri Kópavogsskóla haustið 1990
var Árni þar starfandi en hann gerð-
ist kennari við Kópavogsskóla 1983.
Árni var maður andstæðna. Hann
var stórlyndur en í senn lítillátur.
Hann var reglusamur en óregla gat
líka afvegaleitt hann. Hann var
vinnuforkur en gat líka verið væru-
kær og seinlátur. Slíkar andstæður
búa í okkur öllum – og það sem ræð-
ur orðsporinu er hvorum megin
ÁRNI
STEFÁNSSON
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.



 
  


 



 

   

   

 
  

   
 ! 



  


 " 
#$%%
 !"  
   

# $ " 
 %  &  '
 % 
! 
   
!  ! % 
( () %( ( () *
&
   ' 

 






+
,--

,,
 . /
(
 )'

* !
 +

  
,

 +   
  
 ' -.-
   

/+
0


   ! %   0*
!1' 
+  2*      ('   (' % 
+! 2*     3  )'#'
      4.4 % 
 5    
 6 % 
 25) 7%  8 9'   *
&
 


  

 

 
8

& ' ' :;
'<5=
 

' > !   
2 8    % " ' 

' 8 % 

'" ' 8 % 
?  "'   
  8 %  &  (% 
'"   
( () %( ( () *


  
  



+
@
 '  
"   ;A
'<5=
! 

  1  +


#22%
    
4 .    
4     
    
8  
) % 
  
)   
( () %( ( () *

 '

 




- 0-


,,   (  ;B
.=
  3  
   / 
- 

 

2

4 +
  
 3
!' 


"
#$%%
C= 4%  8  
   
& . 
    C= 8 C= % 
  . 0 C=   
 + ' 
  
      %< *