Vísir Sunnudagsblað - 12.06.1938, Page 2

2
VISIR SUNNUDAGSBLAÐ
konungur V., en hann var með
afbrigðum ástsæll af þegnum
sínum.
Á krýningarhálíðinni fékk
Georg VI. hið ágætasta tæki-
færi til þess að kynnast þjóð-
höfðingjum, ráðlierrum og
öðrum áhrifaxnönnum breska
alrikisins. Með göfugmannlegri
og virðulegri framkomu sinni á-
vann hann sér hylli þeirra og
traust. Þeir — og breskir þegn-
ar yfirleitt — lærðu fljótt að
virða Georg VI. sem konxrng
sinn og Elisabetli sem drotningu
sína, en þeir lærðu einnig að
virða þau sem foreldra, þvi að
það er ef til vill ekki minna atr-
iði, að á hjúskapar og heimilis-
líf þeirra hefir enginn blettur
fallið. Þvi að það er að vísu gott,
að konungurinn og drotningin
njóti virðingar stöðu sinnar
vegna, en enn betra, ef það fer
saman, að þau njóti virðingar
og hylli sakir mannkosta og litið
sé á konungsfjölskylduna þeim
augum, að hún sé öðrum til fyr-
irmyndar. Konungshjónin hafa
ekki eingöngu lagt sig eftir að
kynnast þeim sem mestu eru
ráðandi með breskum þjóðum,
heldur einnig eftir að kynnast
þjóðinni sjálfri, almenningi, og
þess vegna lxafa þau ferðast
mikið meðal þegna sinna með
dætrum sínum, prinsessunum
Elisabetli og Margaret Rose og
af alúð reynt að skilja kjör
þegna sinna og bæta þau.
Á þeim tiltölulega skamma
tima, sem liðinn er, frá því er
Georg VI. var krýndur til kon-
ungs hefir oft liorft ófriðlega.
En breskir stj órnmálamenn hafa
stöðugt stefnt að sama marki:
Að vernda friðinn. Og enn er
skýjað loft — enn eru ófriðar-
blikur á lofti. En liinar bresku
þjóðir vita, að konungur þeirra
Margaret Rose prinsessa.
og stjórnmálamenn stefna að
því marki — að meðal allra
þjóða megi verða ríkjandi skiln-
ingur og samhugur eins og er
milli þeirra þjóða, sem eru inn-
an vébanda liins breska heims-
veldis. Hvort þær vonir rætast
verður ekki um sagt, en hitt er
víst, að tengsli hins breska veld-
is eru traust enn sem fyrrum.
Enn liafa Bretar konung, sem
þeir telja verðan hollustusinnar,
en undir hollustu breskra þegna
í garð konungs síns er framtíð,
breska heimsveldisins komin
írekar en ef til vill nokkuru
öðru.
3.500.000 ný hús
liafa verið reist á Bretlandseyj-
um frá þvi er heimsstyrjöldinni
lauk. Heilbrigðismálaráðherr-
ann fyrverandi, Sir Kingsley
Wood, segir í „Home and Em-
pire“, að í engu öðru landi liafi
verið reist eins mörg hús og' i
Bretlandi á þessum tima.
GEORG VI. BRETAKONUNGUR
skoðaði nýlega nýjustu hemaðarflugvélar Brela og sést hann vera að stiga út úr einni þeirra.
III.
Allmargar raddir hafa um
það heyrst á þessum síðustu
áratugum, að nú séu alvarlegri
tímamót í sögu mannkynsins en
nokkur hafa verið önnur, og er
það óefað rétt. Hefir ýmislegt
skrítið komið fram í því sam-
bandi, og þó skritnast líklega
það, að hjá hinni miklu bresku
þjóð skuli liafa lieyrst rödd, og
hún ekkert hikandi, sem segir
að frá liinni örsmáu íslensku
þjóð sé þess ljóss að vænta, sem
fslendingar og
friðarmálin.
I.
Eitt var það sem eg gat ekki
fallist á i hinu ágæta útvarpser-
indi Snorra Sigfússonar skóla-
stjóra 29. apríl, er liann sagði
að ekki væri það skortur á fróð-
leik sem varnaði þvi, að mann-
kynið fengi að njóta friðar og
farsældar. Það er hægt að sýna
fram á hversu aukning þekking-
ar hefir haft hin mestu álirif á
sögu mannkynsins, og nýr fróð-
leikur hefir aftur og aftur valdið
aldaskiftum. Svo varð t. d. þeg-
ar mönnum lærðist að nota eld-
inn, og mjög löngu síðar málm-
ana. Eftir þvi sem á söguna lið-
ur verður æ skemra milli alda-
skiftanna. Kemur þetta vel í ljós
ef vér athugum fólksfjölgun þá
sem auðsjáanlega stendur í sam-
bandi við aukinn fróðleik og
bætta greind. Um það leyti sem
Haraldur liarðnáði gerði tilraun
sína til að leggja undir sig Eng-
land (1066) er giskað á, að íbú-
ar þar muni liafa verið aðeins
um 2 miljónir. Nálægt 500 árum
síðar eru Englendingar farnir
að nálgast 5 miljónir, um 1800
eru þeir orðnir 10 miljónir, en
hafa síðan nálega fimmfaldast
og má þó ekki gleyma því hve
mjög margir hafa þar síðan um
1800 flutt úr landi og aukið kyn
sitt í öðrum heimsálfum. En
íbúar alli-ar Evrópu voru um
]xau aldamót 180 miljónir en
hafa síðan nálega þrefaldast.
H.
Það mun vera óhætt að segjar
að aldrei liafi til verið meira af
farsælu ungu fólki á jörðu vorri
en nú er, og aldrei meira gert
fyrir sjúka og fatlaða, börn
og gamalmenni. Og vér sem
nú erum farin að eldast
getum vel séð hve mjög fólk-
inu hefir farið betur fram á
þessum síðustu áratugum en á
vorum æskuárum. Má því með
nokkrum sanni segja, gagnstætt
því sem svo oft er á orði liaft,
að aldrei hafi hér á jörðu verið
betri tímar en þessir síðustu,
og enginn vafi á því, að aukin
þekking veldur þar mestu um.
En þrátt fyrir þetta vantar mik-
ið á að vel sé. Hörmungarnar
liafa aldrei orðið eins ógurlegar
og á vorum tímum og hætturn-
ar sem vofa yfir framtíð mann-
kyusins aldrei eins geigvænleg-
ar. En þetta er einmitt af því,
að þrátt fyrir allar framfarir í
þeim efnuxn, þá skortir þekk-
ingu, visindin eru of skamt á
leið komin. Þegar þjóðirnar
eru nú að vinna, eða sem ákaf-
ast að búa sig undir að vinna
það allra vitlausasta sem hægt
er að gera, þá er það af því að
þekking í liffræði og heims-
fræði er ónóg. Menn vita of lítið
um þýðingu og tilgang lífsins,
og hafa þessvegna ekki nóg-
samlega áttað sig á því, hver
skaði er gerður ef þjóð-
irnar verja mestum kröftum
sínum og hugviti til að geta
valdið sém mestri eyðileggingu,
í stað þess að ástunda livernig
samstarf alþjóða geti orðið sem
allrabest. Og eins eru þjóðfélög-
in hið innra, þó að á friðartím-
um sé, mjög svo mótuð af því,
að. þekkingu skortir á aðalatrið-
um líffræðinnar og lífernisfræð-
innar.