Tíminn Sunnudagsblað - 19.02.1967, Blaðsíða 11

Ólafur Hallsson) til náms í Dan-
mörku. Ég hef ekkert látið uppi
um framför þeirra við venjulegan
skólalærdóm, því að annar þeirra
fór úr skólanum áður en honum
var lokið, en hinn virðist lítt íall
inn til vísindaiðkana sökum heldur
daufs skilnings. Mér fannst þó
ekki rétt að gefa upp alla von um
þá, og þess vegna hef ég fengið
þeim vitnisburð minn, þar sem ég
get góðra eiginleika þeirra, heiðar
legs foreldris og flekklausrar for
tíðar og lifernis.
Hólum, 30. ágúst 1626.
Þorlákur Skúlason rektor.
Til sonar þíns, sem ég fékk
Garðvist og ókeypis kennslu fljót-
lega eftir komu hans, skal ég líta
með velvild . . . og veita honum
ásjá í öllum greinum En mér væri
ljúft, að þú veittir honum dálitla
áminningu um skyldur hans, því
að ég er ekki viss um nema hann
hneigist nokkuð til drykkju.
Kaupmannahöfn, fyrri hluta
árs 1627.
Ole Worm.
Syni þínum óska ég hjartanlega
alls hins bezta. Væri hann sjálfur
jafnhlýðinn og ég er iðinn við að
áminna hann og örva, efast ég
ekki um, að allt myndi ganga að
vonum þínum og óskum. Ég mun
auðsýna honum föðurlega ástúð
eins og hann væri sonur minn
og ekki víkja frá skyldu 'minni á
meðan hann er meðal okkar.
Kaupmannahöfn 19. maí 1628.
Ole Worm.
Ég kem þá aftur að syni mínum,
ágæti herra: Vissulega er hann
kominn heim til mín, en er án
vitnisburðar frá yður og færði mér
ekki neitt bréf, sem kvelur mig
stórlega, hvort sem það er af því,
að hann hefur reynzt þess óverð-
ugur, eða annað hefur orðið til
hindrunar (eins og hann sjálfur
segir), er ég gæti betur sætt mig
við. Þess vegna bið ég þess nú
hinn ágæta herra doktor að unna
honum vitnisburðar næsta ar, sé
það guðs vilji.
Laufási, 22. ágúst 1629.
Magnús Ólafsson.
Benedictus Magni, sonur ágætra
foreldra á Norður-íslandi, var inn
ritaður 15. nóvember 1926 og
dvaldist hér fram í júnímánuð
1629.
Kaupmannahöfn, 20 maí 1630.
Ole Worm.
Ég ber Benedikt Magnússon,
sem nú dvelst hjá þér, fyrir brjósti
vegna verðleika föður hans, og þó
það sé, að hann hafi sleppt fram
af sér beizlinu hér hjá okkur, þá
vil ég samt, að hann sé studdur
í viðleitni sinni.
Kaupmannahöfn 20. maí 1630.
Ole Worm.
Það er ástæðulaust, að þú þakk
ir mér svo mjög, að ég kenndi
syni þínum . . . Vitnisburð frá
mér hefði hann fengið fyrir brott
för sína, ef hann hefði snúið sér
til mín. En hann fór burt, án
þess að ég hefði hugboð um það.
Þó að ég verði fyrst og fremst að
sjá borgið hreinni samvizku minni,
hef ég þó gert það, sem ég gat
— ekki einungis með þessu opin
bera skírteini, heldur einnig með
einkabréfi til biskupsins.
Kaupmannahöfn, 20.—23. maí
1630. Ole Worm.
Þótt ég hafi, Benedikt minn, gild
ar ástæður til þess að verða ekki
við óskum þínum og bera alvarleg
ar umkvartanir upp við föður
þinn, mun ég samt i þetta skipti
ekki bregðast nauðsyn þinni — að
nokkru leyti vegna föður þíns,
ágæts manns, að nokkru leyti
vegna þess, að ég geri mér enn
góðar vonir um þig. Þú veizt, hve
oft ég spurði þig, hvort þú ætlaðir
heim til föðurlands þíns, en þú
neitaðir því. Þú veizt, að þú ert
enn skuldugur — ekki mér einum,
heldur mörgum öðrum góðum
mönnum. Þó að þú kærðir þig
ekki um að kveðja mig, heíðir
þú að minnsta kosti átt að borga
skuldir þínar, áður en þú fórst . . .
Testimonium publicum get ég ekki
fengið handa þér, fyrr en skuldin
er greidd.
Kaupmannahöfn, 20—23. maí 1630
Ole Worm
Þessum unglingi (Benedikt
Magnússyni), sem þú biður fyrir í
bréfi þínu, frægasti og ágætasti
herra og virðulegi kennari, skal ég
hjálpa á heiðarlegan hátt eftir getu
minni, svo fremi ég fyrst komizt
að raun um, að hann sé saklaus
af því, sem opinberlega er borið
á hann . . . mér hefur borizt
kvis um eitt og annað misjafnt í
háttalagi hans í Danmörku.
Hólum, 3. september 1630.
Þorlákur Skúlason biskup.
Fyrir nokkrum árum fékkst þú
því til leiðar komið hjá kanslaran
um, að biskupi vorum var sent kon
ungsbréf um að vígja son mmn,
Benedikt, aðstoðarprest minn. Þar
að auki skrifaði herra doktorinn
mér allranáðugast fyrirheit kansl-
arans um, að fyrrnefndur sonur
minn skyldi verða eftirmaður
minn hér á þessum stað. En allt
hefur þetta orðið til einskis. Loks
hef ég gengið eftir því, að konungs
bréfinu yrði hlýtt, en þegar herra
Þorlákur tjáði mér nokkurn veg-
inn ótvírætt, að hann myndi láta
að vilja mínum, kom til sög-
unnar frændi Benedikts, Ólaf-
ur Hallsson, ásamt öðrum
Framhald á 165. síSu.
Laufás við Eyjafjörð, æskuheimkynni Benedikts Magnússonar,
TÍMINN - SUNNUDAGSBLAÐ
155