Tíminn Sunnudagsblað - 19.02.1967, Blaðsíða 22

ÆVISÖGUBROT -
Framhald af 162. síðu.
sem komu í sumarmálakastinu. í sumu sauðfé,
isem bráðdó, var talsverður mör.
■ Um vertíðarlok var flest sauðfé fallið á Hellum,
■en hrossin féllu síðar um vorið. Eitt hross lifði
<af og nokkrar kindur af hér um bil tveim hundr-
'Uðum. Kýr man ég ekki eftir að dræpust.
Þá um vorið fórum við Vilborg Guðlaugsdóttir,
sem þá vorum trúlofuð, að Torfastöðum í Bisk-
upstungum og vorum þar vinnuhjú í eitt ár.
Næsta vor byrjuðum við búskap með sama og
engin efni. Eigur okkar höfðu helzt verið kind-
ur, en af sextíu lifðu aðeins sjö af fellinn. Kaup
áttum við inni, en enginn gat borgað neitt. Frá
þeim tíma vorum við við búskap á ýmsum stöð-
um, alltaf fátæk.
Þegar á allt er litið, held ég, að þetta líf
hafi að öllu samanlögðu verið ánægjulegra held-
ur en vera öðrum háður alla ævi. Ég get með
sanni sagt, að kærleikur konu minnar og átta
barna, sem við eignuðumst, finnst mér meira
virði en milljónaeign á veraldarvísu.
votta þakkir mínar með verðugum
orðum: Því að ég bið þig að minn
ast orða Seneca, að tryggðin þarf
ekki auð til þess að uppfyila
skyldu sína, heldur nægir hugar-
farið, þar sem hann segir, að sá,
sem fúslega gangist við skuld
sinni, hafi endurgoldið velgerð . . .
Veittu svo þessu fáfengilega
bréfi viðtöku af þeirri elskusemi,
sem þér er lagin, og vertu holl-
vinur minn eins og þú hefur verið.
Eftir er svo að fela guði, eilífum
stjórnara allra hluta, elskusemi
þína um tíma og eilífð.
Laufási, 1. september 1636.
Benedikt Magnússon.
Móðir min, hin syrgjandi ekkja
biður að heilsa þér.
Rætt við Helga Helgason
'Framhald af 152. sí5u
ur langan brodd aftan úr sér.
Þetta hér er glerfiskur eða „glas-
malle“. Hann er ekkert nema
hausinn, búkurinn allur gegnsær
eins og þú sérð. Svo eru ýmsir
fleiri. Fjóruggarnir eða „tetrurn-
ar“ og „barbarnir", það eru tveir
allstórir flokkar skrautfiska. Það
er yfrið nóg til af þessu.
— Líður þeim ekki hálfilla í
kerunum. Ég hefi hingað til haft
samúð með þessum kvikindum og
auglýsti hana kyrfilega í upphafi
greinarinnar.
— Líður þeim illa? Nei. Þeir
þekkja ekki annað. Fiskakerið er
þeirra heimur, þar fæðast þeir og
deyja. Þar er þeim veitt aðhlynn-
ing og allt gert, svo vel fari um
bá. Þeir dræpust, væri þeim gefið
frelsi. Þeir kunna ekki að afla sér
-"atar. Það er nú einu sinni svona.
^relsið er sumra bani. Litlu páfa-
•S6
Gamalt og gott
Breytt eftir boðorðunum.
Jón Sveinbjarnarson, bóndi í
Tungufelli, var ríkur og atorku-
samur og um allt hinn mesti bú-
maður. Ekki var orð gert á þvi, að
hann væri greindur, en eigi að
síður var hann mjög sérkennileg-
ur í orðum, gerði jafnan broslega
gaukarnir fljúga sig í hel, losni
þeir úr prísund sinni, búrinu.
Lesandi góður! Yður þykir ef
til vill ekki eftirbreytnisvert, að
ég skipti skoðun í lok þessarar
greinar, en ég hlýt eigi að síður
að viðurkenna, að ég hef ekki leng-
ur samúð með skrautfiskúm. Þér
ættuð líka að skipta um skoðun.
Okkur á báðum að standa á sama,
þó fólk hafi lítil fiskakvikindi fjötr
uð í glerkerum á stofuborðinu,
jafnvel þó þeim líði illa og séu
kvalin í eymd sinni. Fleiri þjást
í heimi hér en skrautfiskar, og við
lítið úr sjálfum sér, en gat iika
stundum verið meinlega hnyttinn.
Ein dætra hans hét Valgerður,
og var það móðurnafn hans. Vinnu
maður einn í Tungufelli, Guðjón
að nafni, vann hug Valgerðar, og
giftist hún honum gegn vilja föð-
ur síns. Fóru þau til bús í Harnars-
holti, skammt frá Tungufelli, og
gerði hvorugur sér títt um hinn,
Jón og tengdasonurinn.
Litlu siðar kom séra Jóhann
Bríem í Hruna til messugerðar að
Tungufelli. Eftir messu var presti
og fleira fólki boðið til stofu, og
barst nýi bóndinn í Hamarsholti í
tal yfir kaffinu. Veitti séra Jóhann
því athygli, að gamli maðurinn
nefndi hann Jón. Presti þótti þetta
undarlegt og spurði hann í tómi,
hvers vegna hann gerði svo.
„Það er vegna þess“, svaraði
Jón, „að í ungdæmi mínu var mér
kennt að leggja ekki nafn guðs
við hégóma".
þeim, er sitja fangnir, en kunna að vera frjálsir. 6 z z u Z N Z s £ F R 3 ú y 3l
Eða eruð þér ekki á sama máli, N n u T 1 s
lesandi góður? Nú, ef svo er ekki, skuluð þér kaupa yður ker, súr- efnisdælu, hitastilli, plastplöntur og skrautfiska, og þá munuð þér uppgötva, hversu fáránlegt og lít- ilmótlegt er að hafa samúð með þeim, sem þarflaust er að hjálpa. jöm. / 6 u L L J? E
/ V N E R u M
/ r n G n T *
7 / K Ó T fi p 7 n
z ö 7 / / / s J Ó 7? i R K
/ L fi G F H. T T fí 7 N R I y
/ ó s fi / s1 V n L n Ð >7 T r
ifl p H fí R L fí S T K i 0 7 N 6 n l! tz y 7 / pm Kjn 117 / fl 0 R
/ 7 R 6 L 7 fí V L fí TÍÍ1
/ U R L Z L E i v $ O N D R n 7 J?
Lausn / i E T I L fl / S 'fí 0 i; / L H 7 !z R S fí fí 71 7 Ý M M L I E E V G G
6. krossgátu 7 Z L JC K N I s H n u si/ V 1
v E\T m N 1 7 N £ F H i 7 N.
/ E fí T R í p I 7 R o K
/ H s M K- ■R n s K Ó JZ. lil Ld
T Í M I N N - SUNNUDAGSBLAÐ