Tíminn Sunnudagsblað - 21.07.1968, Blaðsíða 12
ÞaS er mál þeirra, sem IjóSum
unna, að fálr íslendingar kveði
nú af meiri mýkt og snilli en
Guðmundur Böðvarsson. Hann
var í þrjátíu ár bóndi á Kirkju-
bóli í Hvítársíðu. Sonur hans,
Sigurður, hefur nú tekið við
búskapnum, en Guðmundur sit-
ur í helgum steini i eigin húsi
á þessari fallegu jörð og þýðir
Dante.
. . . faðir minn sæli og móðir(
Þvílikur morgunn!
mistur á Skjaldarhæðum,
álftir á víkinni,
yfir grænhryddum tjörnum
gegnsæir andar svifu,
gullfjöli risu upp úr þokunni.
Að vakna við heiimsfriðinn
sjálfan um sumar á heiði,
eiiifurþræðir í grasi, vinátta
milli ríkja,
ófleygum unga góðsöm gul-
störin skýlir,
gangvegir fugla milii kyrr-
látra síkja
hlykkjast í broksins Hundrað-
rasta skógi.
Að koma á bæ Guðmundar, er
að verða altekinn af Sveitaróman-
' antík með stóru essi.
Það er eins og maður hafi með
einhverju kraftaverki sloppið út úr
óstöðvandi hrærivél borgarlífsins
og megi smástund njóta áhyggju-
leysis í skjóli Borgarfjarðardala.
Húsfreyja Ingibjörg fer fyrst á fæt-
ur og seinust að sofa, óþrevtandÞ
: 'i við að hlynna að öðrum, allan dag-
inn hefur hún heitt á könnunni,
og það er stutt á milli máltíða.
Fyrst er brauð og kökur og sv-o er
matur og svo er aftur brauð og
kökur. Hún á að langömmu, Mar-
gréti frá Harrastöðum eins og
skáldin fjögur, sem hér á eftir eru
nefnd, en um skáldgáfu hennar er
ekki vitað frekar en annarra ís-
lenzkra húsmæðra.
Við setjumst að smávöxnum,
veðurteknum bóndanum, þar sem
hann situr í svartri peysu og treð-
ur í pípu sína undir einu birki-
trénu í sfekkjarbólinu Rétt neð-
an við . fætur hans liðast Hvítá í
vesturátt til sjávar, og hvort
sem hún gerir það sérstaklega til
að þóknast skáldinu eða ekki, þá
kvíslast bún einmitt hér við
langa, slétta eýri, þar sem vaxa
maríuvöndur og lambagras, geld-
ingaihnappar, berjalyng og gull-
mura, og um þetta leyti eldrauð
eyrarrósin. Handan árinnar rís ,Ok-
öxlin hátt við himin. svo nálæg, að
hún er ekki glampandi hvít, held-
ur mórauð, og rétt fyrir innan er
allt full-t af pjóðsagnastöðum,
Barnafossar, Surtshellir, Gilsbakki
Húsafell og Eiríksgnípa og bærinn
Fljótstunga. þar sem einu sinni bjó
Margrét Þorláksdóttir frá Harra-
stöðum í Dölum.
„Sú kona var langamma mín og
fleiri ská!da,“ segir Guðmundur.
Rætt við skáldið
Guömund Böðvarsson
564
T í M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ