Tíminn Sunnudagsblað - 21.07.1968, Blaðsíða 15

Seinna komst ég í trúarbragða-
Söguna og í verk Georgs Brandes-
ar frá þeion árum, er hann skrif-
aði Hovedströmninger og gat ekki
lokað augunum fyrir því, áð eng-
in trúarbrögð eru, annað en h ig-
myndir, ->g þau þola ekki gagn-
rýni nútímamannsins, ef hann
bara vill beita henni. Að vísu er
í þeim flestum nokkurt siðrœnt
aðhald, sem náttúrlega mætti gefa
þegnum hvers þjóðfélags með öðr-
um aðferðum, til dæmis með því
að kenna unglingum einföldustu
iagaboð í siðuðu þjóðfélagi.
Svo er annað mál, að ég skyldi
vera sáttur við presta þjóðkirkj-
unnar, ef þeir vildu halda fram
því fallegasta í kenningu Krists,
í stað þess að þrugla í sífeliu um
endurlausn, sem enginn veit hvað
er.
Jesús Kristur hefur verið allt í
senn: frábær maður, mikið skáld
og í eðli sínu mikili sósíalisti.. En
þetta er ekki það, sem prestarn-
ir eru yfirleitt að segja okkur úr
prédikunarstólnum.“
En skevti Guðmun.dur því lítt að
kortleggja svæðin hinum megin
grafar, þá hefur hann einbeitt sér
þeim mun meir að því að átta sig á
' kennileitum jarðiífsins „Þessir
bragðmiklu tímar, sem ég hef lif-
að, tvær heimsstyrjaldir með
meira,“ segir hann, „hafa engan
veginn Iátið mig ósnortinn.11
Það er e;ns og í huga hans verði
sjálf ættjörðin tákn alls, sem hann
trúir á og elskar Þegar hann
þurfti að vera fjarri sveitinni sinni
í nokkur misseri ,,komu Landsvís-
urnar eins og sjálfar til mín fyrsta
veturinn, sem ég var heima “•
Þar yrkir hann á þessa leið til
íslands:
Um ókunn lönd og borgir,
um fjöll og firði
við förum, sem okkar sé
jarðkringlan meira en hálf,
og samt skal það sagt um
okkur, að einhvers virði
erum við helzt hjá þéi,
og finnum það sjálf.
Og þess vegna er langt
frá því örvænt að óvitar þínir
átti sig þegar þeir vaxa til
manns hjá þér,
því of seint er þeim sem
aleigu sinni týnir
að iðrast, rífa sín klæði
y og barma sér.
Myndir: Böðvar Guðmundsson.
„Hafia ekki stundum orðið á-
rekstrar milli bóndans og skálds-
ins?“
„Sá lifir ekki óreglusömu lífi,
sem á tíii kýr í fjósi. En við
ýmsa vinnu gátu kömið fram >
hugann alveg heil smákvæði, sem
ég skrifaði þá upp að kvöldi mér
til gamans og athugaði svo seinna,
hvort þar væri nokkuð bitastætt.
Færi ég að vinna að einhverju.
sem var stærra í sniðunum, gat
ég ekki tekið þann tíma frá störí
unum, sem einyrkjubóndinn verð-
ur að vinna allan ársint hring Ég
varð að nota þær stundir, sem
eru næðis-, hvíldar og lestrar-
stundir annarra manna og stund-
um varð betta heilmikið vökupuð.
Ekki er nægt að ganga framhjá
því, að þegar einn bóndi fer að
haga sér svoleiðis, þá verður það
ekki gert nema konan hans hlúi
að honum til þeirra hluta, sjái
um að hann hafi næði, komi
krökkunum frá hnjánum á hon-
um og láti aldrei á sér finna, að
henni sé mótgerð i þessu dundi.
Framhald á bls. 571.
Á kirkjubóll.
Og þess vegna, móðir, þó
gangi á með gadd og snjóa,
fer gamall bóndi með ástar-
vísu til þín,
já, vegna þess blþms í
brekku sem enn mun gróa
í blessun þíns friðar. meðan
vorsólin skín.
Það hafa ýmsir reynt, að pípu-
hatturinn er þægilegra höfuðfat en
þyrnikórónan, og þeir, sem að
morgni lögðu gunnreifir til atlögu
við óréttlæti heimsins, höfðu marg
ir samið um vopnahlé á hádegi.
En ekki Guðmundur, því
. .viðhlítandi væri
þá helzt ef hálfverk manns
var handarvik í þágu lífs og frið-
ar.
Svo vinnist þér á morgun
það sem vannst ei mér í dag.
— Það verða skal að lokum
hinnzta kveðjan,
er kyrrist um í smiðju
og kemur sólarlag
og kulnað sindur liggur kring-
um steðjann.
T I M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
567