Íslendingaþættir Tímans - 20.06.1970, Síða 15

MINNING
Svavar Bergdal Sigurbjartsson
afgreiðslumaður, Grýtubakka 24
Fæddur 17. október 1936.
Dáinn 9. aprfl 1970.
Af eilífðarljósi birtu ber.
sem brautina þungu greiðir.
Vort lif sem svo stutt og
stopult er,
það stefnir á æðri leiðir
og upphiminn fegri en
augað sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
Svavar Bergdal Sigurbjartsson
andaðist á Landakotsspítala eftir
stutta legu þar, en hann hafði
átt við vanheilsu að stríða að und-
anförnu, en ekki gat okkur vinum
hans dottið í hug að þetta væri
svona alvarlegt. Dalli, eins og við
vinir hans nefndum hann ætíð, var
þannig gerður að hann flíkaði yfir
leitt ekki tilfinningum sínum, og
getur hafa þjáðst án þess að við
yrðurn þess varir. Hann var frek-
ar dulur. Þó gaf hann það oft í
skyn við mig að heimili hans, móð-
ir og systur væri honum allt, og
bar hann ótakmarkaða virðingu
fyrir þeim, og vildi þeim allt hið
bezta.
Ég sem þessi kveðjuorð rita
kynntist honum fyrir nokkrum ár
um er ég fluttist til Reykjavikur,
°g betri dreng og félaga hefi ég
ekki þekkt. Ég gleymi ekki þeim
°rðum móður minnar, er hún
sagði við mig eftir fyrsta sldpti
er Dalli kom inn á heimili mitt
hvað ég varð ánægður yfir
Peim orðum. Hún sagði við mig:
>.bað var eins og þú kæmir með
sólskin hér inn er þú komst með
hann vin þinn, það lýsir af lion-
um góðmennskan og kurteism.
■Það má í orðsins fyllstu merkingu
Segja um vin minn Dalla, að liann
var vinur vina sinna. Öllum vildi
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
hann gott gjöra, því hann var góð-
mennskan sjálf.
Þótt hann gerði einhverjum vini
sínum greiða, þá fannst honum
það svo sjálfsagt að hann viidi
ekki láta minnast á það. Dalli var
glæsimenni og prúðmenni var
hann sem alls staðar sórndi sér
vel hvar sem hann fór, og er mik-
ill sjónarsviptir að honum.
Dalli vann við benzínafgreiðslu
hjá Nesti við Suðurlandsbraut nú
síðast, en hann var búinn að vinna
í mörg ár þessi störf og líkaði
honum vel við þau, og leit björt-
um augum til framtíðarinnar.
En nú hefur skjótt brugðið ský
fyrir sólu. Sú harmafregn að
heyra að Dalli væri ekki iengur
á meðal okkar, kom sem reiðar-
slag yfir mig. Þetta kom svo
óvænt, einmitt þegar ég hélt að
hann væri á batavegi, þá er hann
kallaður til æðri heima svona
snögglega.
Maður í blóma lífsins, og sem
hafði alla þá kosti sem mikilmenni
má prýða. Ég þakka fyrir að hafa
fengið að kynnast og eignast vin-
áttu þessa góða drengs. í honum
sá ég allt, sem einn mann getur
prýtt, hann var sérstakt ljúfmenni,
heiðarlegur, kurteis og hjálpsam-
ur. Það voru þung spor sem ég
gekk, er ég kvaddi þig i Fossvogs-
kirkju, þig sem varst í blóma lífs-
in-s og alltof ungur til að kveðja
ástvini þína og vini.
Þú hefur kvatt okkur í bili og
siglt yfir á sólskinsstrendur hins
eilífa lífs, þar munu bíða þín ný
verkefni. Kæri vinur minn, ég
þakka þér órofa tryggð, sem þú
sýndir mér þau ár, sem viö þekkt-
umst, á þá vináttu féll aldrei neinn
skuggi. Ég vildi ekki hafa farið á
mis við þau kynni. Þau hafa orð-
ið mér vísir að betri heimi, og
sakna ég þín af öllu hjarta.
Vertu sæll vinur minn. Hinztu
kveðju sendi ég þér frá mér, móð-
ur minni og systkinum.
Hafðu þökk fyrir allt. Guð
blessi þig.
Móður hans, frú Unni Helgadótt
ur, sem hefur kvatt elskulegan
einkason sinn, og systrunum sem
eiga um svo sárt að binda og öðr-
um ættingjum votta ég og fjöl-
skylda mín, okkar dýpstu samúð,
og biðjum guð að styrkja þau í
þeirra þungbæru sorg er þau hafa
orðið fyrir.
Látinn iifir, það er huggun
harmi gegn og fagrar minningar
um svo góðan og göfugan son og
bróður, veit ég að munu koma
sem smyrsl á hin djúpu sár.
Blessuð sé minning hans.
ívar H. Einarsson.
15,