Íslendingaþættir Tímans - 20.06.1970, Qupperneq 28

MINNING
Jón G. Jónsson
frá Tungu
hafa þau alið þar upp fimm börn
sín og tvö fósturbörn.
Þegar þau fluttu að Brimnesi
þurfti að bvggia bar öll bús og tún-
ið var lítið og þýft. Af því komu
þetfca fyrsta sumar aðeins tvö kýr-
fóður eða 49 hestburðir. Nú ^kipt-
ir taðan á Brimnesi hundruðum
hestburða. sem fæðir um 30 gripi
í fjósi, auk bess sem á íörðinni eru
um 250 fjár.
Alls er túnið nú vfir 20 hektar-
ar og nær unp á Efri-Mýrar. Og nú
er fvíbvli á iörðinni.
Árið 1921 kom i heimilið
f Kirkiubóli drengur að nafni Al-
bert Stefánsson. sem hafM þá ný-
lega misst föður sinn Ólst hann
þar upp og hefur verið tengd-
ur heimib'nu ávallt síðan.
Árið 1924 tóku þau hión í fóst-
ur stúlku af Ouðlaugu í Felli syst-
ur Ouðmundsr. er hún missti
mann sinn frá fi hörnum. Hún heit
ir Birna Biörnsdóttir. Hún er nú
Iiósmóðir i Fáskrúðsfirði iafn-
framt bví. sem hún annast um
helmilið á Brimnesi.
Börn þeirra Sólveigar og Guð-
nuindar oru þessi:
Guðrún Sigrfður fædd 13. nóv.
1926 gift Guðióni Merteinssyni,
verkstióra í Neskaupstað.
Þorgeir Ragnar fæddur 5. júní
1928. Bvr nú á BrimneSi og er
oddviti Fáekrúðsfiarða'-hrepps.
Elín Sigdóra fædd ian. 1930.
Gift Þnrleifi Vavnssvni Hún er þú-
setf í Revkiavík.
Sigurlaug fædd 5. ianúar 1932.
Rusett í R°vkiavík.
Eiríkur Armann fæddur 2. ian-
Úar 193fi Kvæntur Hnldu snmns-
dóttur. Búandi á nvþvlinu Brim-
nes II.
Þau þión hafa þaft mikið barna-
lán Ö1! eru böm heirra efnileg og
mannvænlegt fó1k.
Þegar Guðmundur flutti að
Brimnesi var bar kirkiuiörð.
Síðar kevoti hann hana ov skipti
henni rnilli barna sinna ásamt bú-
stofni 1959. Sáilfur hefur hann hú-
ið félagsbúi hin síðari ár með Þor-
geiri syni sínum Míólknrsala er
ein aðalt.ekiulind heimilisins.
Guðmundur á Brimnesí var mik
il! starfsmgður og vann að húi sínu
tll síðustu stundar eftir bví sem
kraftar levfðiv Þá var hann sér-
stakur revlumaður um fiármái bús
ins og hélt ávallt búreikninga.
Guðmundur komrf ekki hiá bví
að taka að sér ýms féla-gsstörf f
sveit sinni og rækti þau jafnan vel.
Þokað um set er þessum vetri,
þverra hriðar og byljir stríðir.
Vorsins dis yfir vötn og ísa
veitir hróðug geislaflóði.
Grær nú allt, hvar áður snærinn
yfir lá og svellin gljáu.
Andstæðurnar í okkar landi
undrast þeir, er sjá og heyra.
Erindi þetta er upphaf drápu
undir hrynhendum hætti, sem
Stefán Vagnsson á Hjaltastöðum í
Blönduhlíð, flutti Jóni G. Jónssvni,
hreppstjóra í Tungu í Fljótum,
þegar Stefán, ásamt fleiri merkum
Skagfirðingum, sótti liann heim
sextugan árið 1940.
Fer vel á því að minna á hríðar
og bylji stríða annars vegar og
vorsins dís og gróandann hins veg-
ar þegar Fljót eiga í hlut, þvi að
trauðla mun þessara andstæðna ís-
Hann var alls 25 ár í hreppsnefnd,
14 ár í stjórn Búnaðarfélagsins og
12 ár í sóknarnefnd. Virðingarmað
ur og stefnuvottur frá 1924—1964.
Auk bess umboðsmaður Búnaðarfé
lags fslands í mörg ár. Hann gætti
þess ávallt að bafa félagsstörf sín
öli í röð og reglu.
Halldóra systir Guðmundar mun
oft hafa hvatt hann til að flytja
til Vesturheims meðan Itann var
ungur að aldri. Um þetta segir
hann sjálfur:
„Aldrei kom mér í hug að
hverfa til Vesturheims, þó að ég
fengi þaðan mörg bréf og góðar
fréttir. Kom margt ’til. Fyrst og
fremst þessi indæla birta. sem
þetta land hefur að bjóða okkur
eftir að skammdegi lýkur á hverj-
um vetri. Þessi blíðu vorkvöld, þeg
ar vel vorar og ilmur er úr jörð
og kjarri. Allt kallar þetta okkur
til starfa til að nota okkar frjóu
mold, sem oft gefur ríkulega
ávexti. ef vel er að henni búið. iafn
vel þó að sumrin séu stutt'.
Kemur hér fram viðhorf bónd-
ans til náttúrunnar og gleði hans
lenzkrar náttúru gæta í rikara
mæli í öðrum byggðum lands vors.
Hreinleiki og tign hvílir yfir sv.eit-
inni umluktri háum fjöllum á þrjá
vegu, þegar vetur ríkir og hvergi
sér á dökkan díl, stundum hálft
árið eða lengur. En sumarfegurð
er mikil norður þar og búsældar-
legt. Var þó einkum Stífla í Fljót-
um víða rómuð, áður en misvitrir
menn og skammsýnir færðu mest.u
fegurð hennar og landkosti á kaf
í eins konar Nóaflóði og lögðu
þennan unaðsreit að kalla í auðn.
Þar vei-t ég mestan „vandalismus"
hafa verið unninn, enn sem kom-
ið er, á íslenzkri byggð.
Fljótin hafa átt ýmsa búþegna
svo lengi, sem sögur herma, og
fram til þessa. Einn þeirra, Jón G.
Jónsson í Tungu, fæddist 28. tnaí
árið 1880 og er því níræður orð-
inn.
af umgengni við hana. Og fagur
er lofsöngur bóndans um fögru
vormorgnana.
Guðmundur Þorgrímssvon var
ekki aðeins mikill starfsmaður og
góður bóndi. Lyndiseinkunn hans
var slík, að hann skapaði einhug
um heill heimilisins meðal heima-
fólksins og hafa börn hans og fóst
urbönn u-nað betur heima en al-
mennt gerist. Mikla ánægju höfðu
þau Sólveig og Guðmundur af að
hafa barnabörn sin hjá sér á sumr
in.
Ég veit, að það mun vera að
skapi Guðmundar, að ég nefni
nafn konu hans í lok þessarar
greinar, svo var hjónaband þeirra
ástúðlegt. Ég vil hér með flytja
Sólveigu frænku minni og börn-
um hennar alúðarkveðjur vegna
fráfalls Guðmundar. Ég veit, hve
hún hefur mikils misst.
Ég vil svo lijúka þessum kveðju-
orðum með þakklæti til Guðmund-
ar fyrir einlæga vináttu hans til
mín og minna.
Eiríkur Sigurðsson.
28 ÍSLENDINGAÞÆTTIR