Heimilistíminn - 13.06.1974, Blaðsíða 46

Útgefandi Framsóknarflokkur-
inn.
Framkvæmdastjóri Kristinn
Finnbogason. — Ritstjórar:
Þórarinn Þórarinsson (ábyrgðar-
maður), Jón Helgason, Tómas
Karlsson. — Auglýsingastjóri
Steingrímur Gislason. — Rit-
stjórnarskrifstofur i Eddu-húsinu
við Lindargötu, simar 18-300 til
18-306. — Skrifstofur i Aðalstræti
7, simi 26-500, afgreiðslusimi 1-23-
23, auglýsingasimi 1-95-23. —
Blaðaprent h.f.
HBIMIMS
Umsjón: Snjólaug Braga-
dóttir.
«^w^vimr
UNGUR Húnvetningur óskar eftir penna-
vini á aldrinum 13 til 15 ára. Áhugamálin
eru frimerki, hestar og popptónlist. Nafn-
ið er: Jörundur Ólafsson, Uppsölum, Mið-
firði, V-Hún.
® Þakka þér
undir steininn, þar sem ég vissi að
Wincott geymdi lykilinn svo hann þyrfti
ekki til dyra. En þá opnuðust dyrnar og ég
stóð andspænis John Baringham. Hann
var á skyrtunni og i gallabuxum og mold-
ugur um hendurnar. Hann hélt á garð-
könnu i annarri hendinni.
— Halló, sagði hann og augun voru enn
blárri en venjulega.
— Halló, svaraði ég.-Hvað ertu að
gera? bætti ég við til að segja eitthvað og
benti á það sem hann var með i hinni
hendinni og ég kannaðist ekki við.
— Þetta er stórkostleg rós, sem heitir
,,Blue Moon”. Hún er ekkert sérstök
núna, en biddu bara þangað til i sumar, þá
sérðu áttunda furðuverk heimsins.
Ég trúði honum. Fyrst hann sagði það,
hlaut svo að vera.
HI?ÓGIÐ
— Geturðu aldrei verið til á réttum tlma,
Stjáni, þcgar við ætlum út?
— En Wincott bað þig að afpanta þær,
sagði ég.
Hann horfði á mig með þessum bláu
augum og sagði hægt: — Þú hefur víst ótal
sinnum sagt mér, að maður á ekki að af-
panta, ef ekki er góð ástæða fyrir þvi.
Ég kinkaði kolli og minntist þess. En ég
elskaði hann og var að velta fyrir mér,
hvernig mér hafði nokkurn tima fundizt
hann venjulegur.
— John... byrjaði ég.
— Já?
— Nei, það var ekkert. Það er að segja,
það var dálitið, en það getur beðið.
— Þú ert að velta fyrir þér, hvers vegna
ég hætti við að fara til íslands, er það
ekki?
Ég kinkaði koili.
— Það var ekki að ástæðulausu. Ég
fann allt i einu, að mig langaði ekki i neitt
ferðalag án þin. Er það ekki næg ástæða?
Hann beygði sig niður og kyssti mig. Svo
sleppti hann mér og leit á mig.
— Ég kinkaði aftur kolli: —Jú, það er
næg ástæða, John.
Nú var ég svo innilega hamingjusöm.
Ég vissi að með John mundi ég upplifa
það sem svo fáum auðnast, að vera inni i
töfrahring, sem ekki brysti, meðan við
drægjum bæði andann. Saman færum við
á kameldýrum yfir Sahara og kynntumst
þúsund undrum hversdagslifsins. Saman
myndum við gróðursetja rósirnar hans
Wincotts — ef við gætum þá litið hvort af
öðru á meðan.
— Þakka þér fyrir að vera til, John,
hvislaði ég — og þakka þer fyrir að fá að
kynnast þér...
— Mamma, af hverju er maðurinn allt-
af að ógna konunni með prikinu?
— Uss, hann er ekki að ógna henni.
Þetta er hljómsveitarstjórinn.
— Já, en ef hann er ekki að þvi, af
hverju hljóðar hún þá svona?
yyy
— Það er Skoti frammi og vill fá eitur
fyrir 10 krónur til að fremja sjálfsmorð
með. Hvað eigum við að gera?
— Segið honum, að minnsti skammtur-
inn kosti 50 krónur.
yyy
Leiðrétting
t þjóðhátiðarljóði Steinunnar frá Hvoli
I siðasta blaði, hefur orðið leiðinieg
prentvilla. Upphaf næstsiðasta erind-
isins á að vera þannig: Við höfum
frelsi fengið/ fé og menntir grætt. 1
stað féstóð cf.Blaðið biður velvirðing-
ar á þessu.
46