Heimilistíminn - 19.04.1979, Blaðsíða 6

A brúökaupsdaginn. Bogie bltur I brúöar-
tertuna hjá konu sinni.
— Eftir að Bogie dó varst þú um stund
trúlofuð Frank Sinatra, en það endaði
skyndilega. Hvaða skoðun hefur þú á
Frank Sinatra i dag?
— Frank gerði mér stórangreiða. Hann
bjargaði mér frá þeirri algjöru eyðilegg-
ingu, sem hjónaband okkar hlyti að hafa
orðið. Sannleikurinn er sá, að hann var
hreinn og beinn aumingi. En þetta gerðist
fyrir 20 árum. Þegar ég hitti hann I- dag,
heilsumst við fallega.
— Hvert var erfiöasta augnablikið I
hónabandi þínu og Jasons Robards?
— Það var þegar ég bauð nokkrum vin-
um okkar í fertugsafmæli hans. Jason
kom klukkan tvö um nóttina, v dauða-
drukkinn. Ég tók vodkaflösku og braut
hana á afmæliskökunni og æpti: — Hér er
bölvuð kakan þín! Hjónabandinu lauk,
þegar ég rakst á bréf, sem ein af vinkon-
um hans hafði skrifað honum.
— Hittizt þið oft?
— Við dáumst hvort að öðru. Eitthvað
gerðist innra meö honum, og hann ákvaö
að ætta að drekka. Þegar ég lit til baka sé
ég, að ég gerði rétt, þegar ég varð ásta-
fangin af honum, vegna þess aö Jason er
stórkostlegur maður. Það er erfitt áö
skilja að stundum verður maður aö gera
eitthvað geðveikislegt.
— Hvernig stendur á því, að þú hefur
laðazt að giftum mönnum eins og Bogart
og Robards?
— Ég get ekki útskýrt þaö. Það veit sá,
sem allt veit, að ég hef einmitt alltaf reynt
að sneiöa hjá sliku. Min aöalllfsregla er,
að lenda ekki f slagtogi viö giftan mann —
að gera ekki svo mikiö sem lita Ut undan
mér i átt til gifts manns. Ég hef vist ekki
6
fariö allt og nákvæmlega eftir þessari
reglu, þegar allt kemur til alls: þaö veit
Guð!
— Hvað eiga svo þessir karlmenn
sameiginlegt?
— Þeir eru allir á einhvern hátt ööru
vísi en gerist og gengur, vandræöamenn
og i vandræðum. Þeir voru allir miklum
hæfileikum búnir, höfðu mikla kimnigáfu
og voru fullir af alls konar flækjum. Ég
held mér hafi fallið vel við þá alla. Engum
þeirra fannst ég neitt stórkostleg.
— Hefúr þér nokkurn tima dottið f hug
að láta gera aögerð á andliti þinu til þess
aö gera þig unglegri?
— Nei, ég er svo hrædd um, að þeim
myndi mistakast, og endirinn yröi sá, að
ég yrði lömuö öðrum megin eöa eitthvað
álika. Égheld ég haldi mig bara við and-
litiðeins ogþaðerogá eftír að verða. Ég
ætla að sýna hugrekki.
— Hvað er framundan?
— t næstu mynd Robert Aitmans,
Health, á ég að leika 83 ára gamla mey-
kerlingu. Hvernig lizt ykkur á þaö?
— Hvað gerir þig ráða?
— Þessi bandariska alhæfing. Æskan.
Ef þú ert ekki ungur, þá ert þú einskis
virði. Allt i þessulandi verður aö lfta vel
út.falleg andlit, grannir llkamar og kven-
fólkið hlaupandi um I pilsum, sem eru
skorin sundur upp undir rass. Hugsunin
og manngildið skipta engumáli. Fulloröið
fólk er llka til. Það er ekki öllu lokið,
þegar þú ert 24 og hálfs árs.
—■ Þykir þér erfitt að vera ein?
— Ég veit ekkert dásamlegra en aö æpa
á þessa veggi I kringum mig. Þeir svara
ekki, og þeir segja heldur ekki frá neinu.
Ég hefði ekkert á móti þvl að eignast
nýjan vin, en mér þætti ekkert verra, þótt
ég ætti ekki eftir aö giftast aftur. Það er
margt, sem mig langar til að gera, og ég
ætla að gera, og byrja strax á þvi.
Þfb
"'i ’ ’ \ ° ” t C\
a v y'n x y' \ A 1 v o &
oyK ?. 'X ■®X-V
1 f'íArV’*
M®9 o.
-,o-° o,: st °e
C* o ‘ 0 e> o ., o o «; ° 0 ■£, o 0 o
o o b6 tc«>2L:c
6". \c DC. : v\» '■'oj'C', ' J °
V0 V'° '-v o b °
\ V' v-j O . .0 „
. ” .0 0» ,