Morgunblaðið - 28.12.2004, Blaðsíða 24

HALLGRÍMUR Sævarsson er gott dæmi um
að við ráðum sjálf ótrúlega miklu um velferð
okkar. Hann lenti í bílslysi árið 1995, þá tvítug-
ur að aldri og skaddaðist á hálsi og hrygg.
Gliðnun í hryggjarlið framkallaði stöðuga og
mikla verki og Hallgrímur ánetjaðist sterkum
verkjalyfjum og í framhaldi af því lagðist hann í
sjálfsvorkunn og beit frá sér alla sem honum
þótti vænt um. Þegar honum hafði tekist að
höndla lyfjafíknina tók önnur fíkn við, hann
lagðist í ofát og varð 114 kíló á skömmum tíma.
Hann sólundaði sex árum í það að rífa sjálfan
sig niður, andlega og líkamlega og kenndi æv-
inlega slysinu og öðrum um ófarir sínar. Hann
var nær dauða en lífi þegar hann áttaði sig á að
það væri fyrst og fremst undir honum sjálfum
komið að standa upp. Hann játaði sig sigraðan,
horfðist í augu við eigin breyskleika og reis upp
með von í hjarta. Síðan hefur hann verið að
vinna í því að verða betri manneskja og bæta
fyrir misgjörðir sínar. Hann segir það eilífð-
arverkefni, en líka verðugt verkefni.
Eins og Andrés önd
„Ég var búinn að lifa í ótta í mörg ár þegar ég
áttaði mig loksins á því að það var ekki einungis
þessu slysi að kenna hvernig fyrir mér var kom-
ið. Að það var ekki vegna verkja í bakinu, að
það var ekki vegna þess að einhver hafði brugð-
ist mér, heldur vegna þess að ég hafði verið í
feluleik við sjálfan mig,“ segir Hallgrímur sem
fór í afeitrun á Vog árið 2001 og hreinsaði öll lyf
úr líkamanum. Síðan fór hann í fjögurra vikna
eftirmeðferð á Vík á Kjalarnesi þar sem hann
fékk fræðslu og öðlaðist von um að geta lifað án
lyfja. En fljótlega tók önnur fíkn við: Ofát. Á
stuttum tíma varð hann 114 kíló og það hafði
mikil og slæm áhrif á allt líf hans. „Ég var orð-
inn heilsulaus vegna offitu og ofátið var alger-
lega hömlulaust. En ég var svo heppinn að ég
rankaði við mér við orð íþróttasálfræðings um
áhrif þess að setja sér skrifleg markmið og að
taka eitt skref í einu. Þá ákvað ég að ná af mér
aukakílóunum með þeirri aðferð. Þetta snýst
einfaldlega um að borða minna og hreyfa sig
meira. En það var ekki auðvelt í byrjun og ég
var ekki glæsilegur fyrsta kvöldið þegar ég sil-
aðist um götur Reykjavíkur og kom svo heim
nær dauða en lífi af mæði eftir 15 mínútna lötur.
Mér leið eins og ég væri Andrés önd í einni sög-
unni um hann, þar sem hann varð svo spikfeitur
af gosþambi að hann komst varla um og silaðist
eins og blaðra um götur Andabæjar.“
Bikar í Reykjavíkurmaraþoni
En Hallgrímur hélt sínu striki og smátt og
smátt varð skokkið að hlaupi. „Ég hljóp af mér
35 kíló á einu ári. Ég setti mér það markmið að
ná kjörþyngd og mér tókst það á þessum tólf
mánuðum. Ég fór úr 114 kílóum niður í 78 kíló.“
Nákvæmlega ári eftir að Hallgrímur byrjaði að
hlaupa, þá lauk hann Reykjavíkumaraþoni (42,2
km) í fyrsta sinn og hljóp það á tímanum 4 klst.
og 17 mín. Í sumar hljóp hann svo sitt annað
Reykjavíkurmaraþon og var þá fyrstur Íslend-
inga á aldrinum 20–30 ára til að ljúka því og
náði settu markmiði sínu að ljúka því á minna
en 4 klukkustundum. Hann hljóp það á 3 klst.
og 58 mínútum og hlaut fyrir vikið glæstan far-
andbikar.
„En þó að mér gangi vel í hlaupinu þá þarf ég
að vera stöðugt á verði því ég á auðvelt með að
bæta á mig kílóum og ég er alltaf að detta í eitt-
hvað sætt. En ég er fljótur að stoppa mig af.“
Reyni að bæta fyrir brot mín
Á þeim sex árum sem Hallgrímur var á valdi
fíknarinnar, hrakti hann frá sér alla sem honum
þótti vænst um, m.a. þáverandi kærustu og
dóttur þeirra. „Það er mjög erfitt að vera í sam-
bandi við barnið sitt þegar maður er ekki leng-
ur maður sjálfur. Og það var sárt að viðurkenna
að ég var ekki sá frábæri pabbi sem mig langaði
að vera. Í raun á ég tilvist dóttur minnar að
þakka að ég tók á mínum vanda því hún ýtti svo
sterkt við mér. Hún var stöðug áminning til mín
um að ég væri að bregðast.“
Hallgrímur segist hafa staðnað í þroska þessi
sex ár sem voru skelfilegur tími. „Ég gerði
mörgum hræðilega hluti, bæði fjárhagslega og
tilfinningalega. Í dag sé ég að ég var mjög veik-
ur maður og ég er enn að vinna í óuppgerðum
málum. Ég fer og hitti fólk sem ég hef komið
illa fram við og reyni að bæta fyrir brot mín og
bið það fyrirgefningar. Það er svo mikill léttir að
loka alls konar málum, bæði fyrir geranda og
þolanda. Eins er ég að vinna í því að stytta
skuldahalann.“
Hann tekur einn dag í einu, lifir góðu lífi og er
þakklátur. „Ég á yndislega konu og er í góðu
sambandi við dóttur mína og barnsmóður mína.
Ég er í Kennaraháskólanum og vinn við kennslu
sem mér finnst alveg frábært starf.“
Ég geri mistök eins og aðrir
Hallgrímur segist leggja sig fram um að halda
sínu borði hreinu og hann heldur áfram að bæta
fyrir mistök sín. „Á meðan svo er, þá þarf ég
ekki að deyfa mig með lyfjum eða ofáti. Vissu-
lega geri ég mistök, nánast á hverjum degi, en
ég gefst samt ekki upp. Ég er meðvitaður um
bresti mína og ég held þeim í skefjum þegar þeir
koma upp. Ég á mína svörtu daga rétt eins og
allir aðrir. En ég hef þétt net stuðningsmanna í
kringum mig, ég fer reglulega á fundi og stunda
12 spora samtök ásamt því að leiða menn í gegn-
um sporin eins og ég var leiddur inn í þau á sín-
um tíma. Það er til lausn fyrir alla sem á þurfa að
halda og vilja. Hún felst í því að gefast upp fyrir
vandanum, viðurkenna vanmátt sinn og stjórn-
leysi og biðja um hjálp.
Einhverjum finnst kannski skrýtið að ég segi
það en ég er á vissan hátt þakklátur fyrir að hafa
lent í öllum þessum hremmingum, því þær hafa
gert mig að betri manni og gefa mér tækifæri til
að hjálpa öðrum.“
 HEILSA
Hann hafði betur í baráttunni við lyfja-
fíkn og offitu. Kristín Heiða Kristins-
dóttir hitti ungan mann sem sigraðist
fyrst og fremst á sjálfum sér.
khk@mbl.is
Morgunblaðið/Kristinn
Léttur í spori sem aldrei fyrr. Hleypur nú sex daga vikunnar.
Ljósmynd/Halldór Sveinbjörnsson
Farandbikar hampað sem Hallgrímur hlaut fyrir að vera fyrst-
ur Íslendinga á þrítugsaldri til að ljúka Reykjavíkurmaraþoni.
Hallgrímur sumarið 2001
þegar kílóin voru orðin fleiri
en góðu hófi gegndi.
Lífið er
gott – núna
24 ÞRIÐJUDAGUR 28. DESEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
DAGLEGT LÍF
Opnunartími:
11-18:30 mán-fös
10-18 lau / 13-17 sun.
Skútuvogi 2, sími 522 9000 • www.expert.is
Í vélinni er nýi Intel Prescott
örgjörvinn ásamt Kingston
vinnsluminni með eilífðarábyrgð,
hljóðlátur harður diskur, netkort,
geislaskrifari, XP Pro
og margt fleira.
verð 89.900.-
Skrifstofuvélin sem uppfyllir
ítrustu kröfur nútímans.
ÞAÐ ber vott um sterka félagslega
stöðu og hæfni ef fólk á vini af gagn-
stæðu kyni, að því er fram kemur í
niðurstöðum könnunar sem gerð var
við Gautaborgarháskóla. Í Svenska
Dagbladet kemur fram að sál-
fræðinemar við háskólann hafi kann-
að vinatengsl og afstöðu 148 manns og
í ljós kom að 85% áttu eða höfðu átt
vini af gagnstæðu kyni.
Á aldrinum 24–30 ára var algengast
að slík vinatengsl væru fyrir hendi eða
hjá um 90%, en sjaldgæfara eftir því
sem fólk eltist. Eldri borgarar litu t.d.
frekar á slík vinatengsl sem leið til að
fylla upp í tómarúmið eftir lífs-
förunaut, en í hópnum 61–75 ára áttu
65% vin af gagnstæðu kyni eða höfðu
einhvern tíma átt.
Könnunin leiddi ennfremur í ljós að
fólk metur vinatengsl af þessu tagi
mikils. Fólk fann einnig fyrir jákvæðri
athygli frá öðrum og sálfræðinem-
arnir drógu þá ályktun að það væri
m.a. vegna þess að vinirnir vektu að-
dáun annarra fyrir að geta haldið
sambandinu sem vinasambandi en
ekki þróað það í ástarsamband.
Það var einmitt nefnt af mörgum
þeirra sem svöruðu spurningalist-
unum í könnuninni, að kynferðislegt
aðdráttarafl gæti eyðilagt vina-
sambandið, ennfremur afbrýðisemi
maka. Sara Remdahl, annar sál-
fræðineminn sem stóð fyrir könn-
uninni, segir að aðdráttaraflið geti
þvert á móti haft jákvæð áhrif á vina-
samband af þessu tagi. Það þurfi að
liggja fyrir um hvers konar samband
sé að ræða og þá er hægt að nýta að-
dráttaraflið til þess að efla sjálfstraust
hvors annars.
 SAMSKIPTI
Gott að eiga
vini af gagn-
stæðu kyni
Morgunblaðið/Árni Torfason
Vinir að leik: Það þykir bera vott um
sterka félagslega stöðu og hæfni að
eiga vini af gagnstæðu kyni.