Morgunblaðið - 28.10.2005, Qupperneq 41

Morgunblaðið - 28.10.2005, Qupperneq 41
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. OKTÓBER 2005 41 MINNINGAR ✝ Bjarni Leifssonfæddist á Pat- reksfirði 26. febr- úar 1961. Hann lést á heimili sínu í Kópavogi 15. októ- ber síðastliðinn. Foreldrar hans eru Leifur Heiðar Bjarnason, f. 29.7. 1934, og Svala Guð- mundsdóttir, f. 26.12. 1938. Systk- ini Bjarna eru Drífa, f. 29.1. 1958, Jóhanna, f. 24.2. 1959, Nanna, f. 1.6. 1963, Björk, f. 29.4. 1966, og Leifur Heiðar, f. 24.5. 1972 Barnsmóðir Bjarna er Patricia 11.4. 1958. Börn hans: 1) Jóhanna Mary 21.3. 1982, maki hennar Ken Hauritz, f. 18.9. 1980, börn þeirra Teisha Hauritz, f. 4.8. 2001, og Jacob Hauritz, f. 10.9. 2004. 2) Leifur Heiðar, f. 24.2. 1986. 3) Rebekka Lilja, f. 19.5. 1987. 4) Kristófer John, f. 13.6. 1991. Útför Bjarna verður gerð frá Digraneskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15. Jarðsett verður í Garðakirkju- garði á Álftanesi. Elsku bróðir, það er erfitt að hugsa til þess að þú verðir ekki með okkur næst þegar við hittumst, systkinin. Við trúum varla að þú sért farinn frá okkur, öll áformin sem þú hafðir, þið Leifur sonur þinn ætl- uðuð að fara að festa kaup á íbúð og planið var að fara í heimsókn til Ástralíu í janúar. Þú varst magn- aður, þú vissir marga hluti áður en þeir gerðust. Þú varst búinn að segja við son þinn að hann þyrfti bráðum að taka stóra ákvörðun í líf- inu því þig hefði dreymt draum. Það var ykkur báðum mikils virði að fá að vera saman þessa sex mánuði. Elsku bróðir, manstu hvað það var oft gaman hjá okkur systkinun- um. Sú saga er við rifjuðum oftast upp þegar við vorum saman, var þegar við fórum fram á laugardags- morgnum, fengum okkur kaffiaf- gangana frá fullorðna fólkinu, tókum fína bolla og mola, tókum litlu systur með, bleyttum molasykur í kaffi og tróðum upp í hana, svo við fengjum frið, þrjú elstu, til að spjalla og drekka kaffið okkar. Umræðuefnið var alltaf það sama sem tengdist sjónum. Einu sinni var það að þú vildir prufa teið og bleyttir pokann, sveifl- aðir honum hressilega og eldhúsloft- ið varð freknótt. Manstu hvernig þú gast platað Nönnu þegar þið þráttuðuð um það hvort ætti að slökkva ljósið á kvöld- in. Þú taldir hænuskref frá þínu rúmi og frá hennar og sagðir henni að það væri styttra fyrir hana. Þú fannst oft á þér hvernig Leifi bróður þínum leið á meðan þú bjóst í ann- arri heimsálfu, þá hringdir þú og baðst okkur að athuga um hann. Einu sinni hringdir þú í vinnuna til Jóu og var sambandið heldur lélegt, það heyrðist í símanum eins og þú værir í andnauð, Það fór allt á annan endann í vinnunni. Leifur bróðir þinn var þá í vinnu þar líka. Hann hljóp heim eins og fætur toguðu, náð var í Jóu og henni sagt að eitthvað væri að heima hjá henni. Hún ger- samlega féll saman og hágrét og hljóp einnig heim, vinnufélagarnir voru að hugsa um að hringja á sjúkrabíl en þegar Leifur kom varst þú hinn rólegasti og varst að dudda við módelið og skildir ekkert í sím- anum, hann hlyti að vera bilaður. Drífa systir þín var alltaf að passa upp á þig, hvar þú værir, hvort þú hefðir ekki borðað og færir vel með þig. Þú hafðir mikla matarást á Björk systur. Þú sagðir að hún ætti alltaf eitthvað að borða og þú beiðst spenntur eftir að fá að borða súru pungana hjá henni. Ég sendi þér kæra kveðju, nú komin er lífsins nótt. Þig umvefji blessun og bænir, ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta þá sælt er að vita af því þú laus ert úr veikinda viðjum, þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti þá auðnu að hafa þig hér. Og það er svo margs að minnast, svo margt sem um hug minn fer. Þó þú sért horfinn úr heimi, ég hitti þig ekki um hríð, þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sig.) Hvíl þú í friði, elsku bróðir. Drífa, Jóhanna og Nanna. Það er erfitt að setjast niður og skrifa minningargrein um bróður sem fallinn er frá langt fyrir aldur fram. Þetta gerðist allt svo snöggt og enginn var viðbúinn. Ég og Baddi bróðir vorum mjög góðir vinir, þó hann væri fimm árum eldri. Það var margt brallað saman. Ég man þegar ég var lítil stelpa og við systkinin að fíflast, þá tók hann mig í bónda- beygju, henti mér síðan upp í hjóna- rúm og hélt mér undir sænginni og sagðist ekki sleppa mér fyrr en á jól- um. Ég man ennþá þá hræðslutil- finningu um hvað langt væri til jóla. Baddi var ekki nískur maður. Hann gaf öllum með sér og fann alltaf til með þeim sem minna máttu sín. Þegar ég var í barnaskóla, var oft farið niður í kaupfélag í frímínútun- um til að kaupa nammi. Þar hitti ég hann oft og alltaf tók hann upp klinkið sem hann var með í vösun- um, rétti mér og sagði: „Ég á ekki meira.“ Þegar Baddi var 19 ára giftist hann Pat frá Ástralíu og fluttu þau síðan þangað. Við hringdum mjög oft hvort til annars. Þegar mér leið illa fann hann það á sér, hringdi og það var ekki hægt að skrökva að honum. Hann fann alltaf eitthvað á sér ef eitthvað bjátaði á. Oft þegar við vorum saman gerðist eitthvað skrítið sem bara við skildum. Við vorum mjög lík, alltaf á fleygiferð og fengum oft að heyra það frá hinum systkinum okkar að við værum lík- legast ofvirk. Oft þegar hann hringdi í mig sagðist hann vilja vera kominn til mín til að borða hitt og þetta eins og ég eldaði það. Honum leið hræðilega í janúar þegar hann vissi að ég átti súra hrútspunga í súrtunnunni minni. Súrmatur var uppáhaldið hans eins og mitt. Fyrir 15 árum var Baddi staddur hjá mér í heimsókn og okkur hafði verið boðið í mat. Það var leiðinlegt veður svo við ákváðum að vera bara heima, bara við tvö með litlu stelpuna mína, hana Elínu Dögg, elda eitthvað gott og spjalla saman. Það var farið út í sjoppu og keypt nammi og tíu happaþrennur. Við settumst við eld- húsborðið, skiptum miðunum á milli okkar og byrjuðum að skafa. Hann sagði: „Það byrjar vel, 500 kall,“ og rétti mér miðann, en ég kláraði að skafa af honum og sagði að það væru þrjú núll fyrir aftan. Þegar við átt- uðum okkur á þessu, hoppaði hann um öll gólf eins og kengúra og auð- vitað var ekkert varið í það að skafa af hinum miðunum. En hann svaf ekkert um nóttina því hann var svo hræddur um að einhver kæmi og tæki miðann. Það voru margar góðar stundir sem við áttum saman og þakka ég fyrir þær allar. Ég sakna þín mjög mikið, elsku bróðir. Blessuð sé minning þín. Þín litla systir, Björk. Kæri bróðir. Ég þurfti oft að kveðja þig um ævina og sjá á eftir þér til annars lands. En nú er þetta öðruvísi, aðskilnaðurinn verður mun lengri í þetta sinn og það verður ekki eins gott að ná sambandi við þig og þegar þú varst í Ástralíu. Kveðju- stundin var aldrei álíka sár og hún er nú. Ég hef syrgt þig mjög og ég veit að þú ert oft búinn að hrista hausinn yfir mér og segja: „Æi, hættu nú þessu væli og farðu að gera eitthvað.“ Í raun kynntist ég þér ekki al- mennilega fyrr en ég var orðinn full- orðinn. Þegar ég var púki þá varst þú alltaf á sjónum og fórst svo ungur til Ástralíu og varst svo flakkandi á milli Íslands og Ástralíu. En þegar þú komst heim árið 1996 þá má segja að kynni okkar hafi hafist fyrst fyrir alvöru þó svo við höfðum verið mikið í símasambandi áður. Við náðum strax mjög vel saman, enda á mjög svipaðri bylgjulengd á þeim tíma. Við fórum í það af fullum þunga að vinna upp þann tíma sem við náðum ekki að vera saman og oft var það þannig að við virtum ekki útivistartíma þann sem fólk okkar setti okkur. Við skildum náttúrulega ekkert í þessu að við mættum ekki vera úti að leika og oft stóð leikurinn lengur en ætlað var. En svo skildu leiðir aftur og þú fórst aftur út í lok árs 1997 og við héldum alltaf sam- bandi á meðan þú varst úti. Þú komst svo aftur heim haustið 2003. Þá var ég kominn á beinu brautina sem þú komst því miður aldrei inn á (kemur bara næst) og þess vegna vorum við ekki alltaf sammála á þessum tíma og stundum fór svo að við skelltum hurðum en sættumst sem betur fer alltaf aftur. Samband okkar var mjög sérstakt, mjög náið og einhvern veginn fullt af kærleika og gagnkvæmri virðingu. Þú hefðir getað orðið hvað sem þú vildir því þú áttir aldrei í erfiðleikum með að læra og allt virtist leika í höndunum á þér sama hvað þú tókst þér fyrir hendur. Mér hefur alltaf þótt afskaplega vænt um þig og leit alltaf upp til þín, þá meina ég alltaf, sama hvað á gekk. Þú ert einn besti og skemmti- legasti maður sem ég hef kynnst um ævina og einn sá allra eftirminnileg- asti. Ævi þín var lyginni líkust og margir höfðu orð á því að þú ættir að setjast niður og skrifa ævisögu þína og hefði hún orðið ansi mögnuð. Ég hefði aldrei viljað hafa þig öðruvísi, aldrei viljað eiga annan bróður en þig, þú varst bara eins og þú varst. Ég veit að þér líður vel þar sem þú ert nú niðurkominn, ég hef fengið fréttir af þér og ég veit að aðskiln- aður okkar er aðeins tímabundinn. Við munum hittast aftur en ég reyni hvað ég get til að njóta lífsins áður en að því kemur. Allt fer í hringi og lífið er þar eng- in undantekning og dauðinn er óum- flýjanlegur hluti af lífinu en mikið getur hann verið sár þó maður viti að hann muni koma að lokum og stundum allt of snemma eins og í þínu tilfelli. Ég veit að Guð almátt- ugur, eins og ég skil hann, er hjá þér og verndar þig og elskar. En að lok- um eins og þú sagðir svo oft á kveðjustundu: „See you when I’m looking at you.“ Andi mannsins fæðist eigi og ei hann deyr. Hann er eilífur, hefur ávallt verið til og heldur áfram að vera til, þótt holdið hnígi til moldar. Guð gefi mér æðruleysi til að sætta mig við það, sem ég fæ ekki breytt, kjark til að breyta því, sem ég get breytt og vit til að greina þar á milli. (Æðruleysisbænin.) Kær kveðja. Þinn bróðir, Leifur. Mig langar að skrifa nokkur kveðjuorð til vinar míns og skóla- bróður Bjarna Leifssonar, þegar hann er kallaður svona óvænt og alltof snemma í burtu. Þá flæðir fram í hugann fullt af ljúfum minningum, því það var alltaf glatt á hjalla og fjör í kringum Bjarna, og traustari vin var varla hægt að finna. Þó svo að við hefðum ekki sést ár- um saman þegar hann bjó hinum megin á hnettinum, fundum við ekki fyrir því þegar hann kom til landsins aftur, það var alveg eins og við hefð- um hist í gær. Það er mér minnisstætt hvað Bjarni var strax áberandi víðlesinn, fjölfróður og mikill grúskari sem var gaman að ræða við. Einnig voru ófáar stundirnar sem við áttum saman í fótbolta eða í körfu því hann var mjög góður íþróttamaður og þar kom vel fram hið góða lundarfar hans, alltaf léttur og hress og aldrei neitt vesen. Þann- ig var líka að vinna með honum, hann var harðduglegur og skemmti- legur og góður og traustur vinur, sem verður sárt saknað. Góður Guð nú geymi þig, Bjarni minn. Elsku Pat og börnin, Leifur Svala og fjölskylda, Guð gefi ykkur styrk á erfiðum tímum. Megi minningin um góðan dreng lifa. Heiðar G. Jóhannesson. Mig langar að minnast Bjarna Leifssonar með nokkrum ordum og þakka fyrir að hafa fengið að kynn- ast honum. Ég man þegar ég sá hann fyrst í vor, myndarlegan og glaðan. Hann kom eins og sólargeisli og allt var svo gott og skemmtilegt. Bjarni hafði sérstakt lag á að láta manni líða vel. Hann hafði líka svo skemmtilegan frásagnarmáta en hafði í nógu að snúast, ef ekki fyrir sig, þá fyrir aðra sem voru honum kærir. Sonum mínum var hann góð- ur, sérstaklega Ragnari, en þeir bjuggu skammt hvor frá öðrum og voru nær daglega saman, fóru m.a. saman í veiði ásamt Leifi syni Bjarna. Og svona má lengi telja. Ég þakka guði fyrir að fá að njóta vináttu þinnar, Bjarni minn. Mér þótti svo mikið vænt um þig, sól- argeislinn minn. Carlotta. BJARNI LEIFSSON Mig langar til að minnast Sig- rúnar frænku minnar sem lést fyr- ir aldur fram 12.október sl. með nokkrum orðum. Við Sigrún höfum þekkst frá barnæsku. Við vorum fullar af lífsgleði, eins og tveim ungum stúlkum er eiginlegt. Minn- ingarnar eru margar. Ég man allt- af eftir, þegar við skriðum undir teppi í myrkri með vasaljós og hræddum hvor aðra með drauga- sögum. Og þegar við lékum okkur saman í litla kofanum á bak við Krókvelli. Þá deildi hún með mér sögum af ferðalögum til Bandaríkj- anna, Spánar og Danmerkur og ég gat ferðast í huganum til þessara landa. Það eru endalausar minn- SIGRÚN GUNNARSDÓTTIR ✝ Sigrún Gunn-arsdóttir, frá Krókvöllum í Garði í Gerðahreppi, síðast til heimilis á Austur- götu 26 í Keflavík, fæddist í Keflavík 1. júní 1959. Hún lést á gjörgæsludeild Landspítalans við Hringbraut 12. október síðastliðinn og fór útför hennar fram frá Keflavík- urkirkju 21. októ- ber. ingar af ánægju og gleði frá æskuárun- um. Ég minnist þess líka þegar við unnum saman í frystihúsi föður hennar við að hreinsa fisk og humar og umræðuefnið snerist yfirleitt um áhugaverða unga menn. Líf okkar tók svo aðra stefnu. Sigrún giftist Sveinbirni og eignað- ist tvo fallega syni, Gunnar Ragnar og Bjarna Jón. Seinna meir ferðuðumst við sam- an til Mallorca og mér er minn- isstætt, hvað hún saknaði Gunnars litla mikið (Bjarni var þá ófæddur). Hún gat ekki beðið eftir að komast heim til hans aftur, þó að hún væri í sumarfríi á fallegri sólarströnd. Þetta lýsir henni vel. Hún var kær- leiksrík móðir sem hafði fjölskyld- una ávallt í fyrirrúmi. Sigrúnar- nafnið þýðir sigur. Hún var dugn- aðarforkur sem vann myrkranna á milli til að sjá fjölskyldu sinni far- borða. Ég leit alltaf upp til hennar, hún var mín fyrirmynd. Sigrún var glaðvær og brosmild og alltaf stutt í hláturinn. Ég mun sakna þín, frænka. Bið góðan guð að styrkja syni þína, foreldra, systur og aðra vandamenn. Hvíl í friði. Við munum sjást á ný. Guð blessi minningu þína. Angela. Hún Sissa er búin að kveðja okk- ur. Hún Valdís vinkona mín hringdi í mig og lét mig vita af þessu. Mað- ur varð orðlaus, aldrei bjóst ég við þessu þegar ég frétti af veikindum hennar. Maður gerir sér grein fyrir því hvað lífið er stutt þegar svona kemur upp á. Minnir mann á að maður verður að njóta lífsins, ég held að Sissa hafi gert það. Hún átti gott líf, syni sem hún gat verið stolt af og alveg dásamlega fjöl- skyldu. Ég á margar minningar um Sissu, en það er alltaf ein sem stendur upp úr. Þegar ég sem vandræðaunglingur var heima hjá foreldrum hennar, þeim Gunnari og Þóru, eftir annasama nótt, kem- ur Sissa skellihlæjandi „hva, var bara verið í lögguleik?“ og þar með var ekki allt svo hræðilegt lengur og það var hægt að hlæja að ves- eninu sem maður hafði komið sér í. Svona man ég bara eftir henni, hlæjandi og brosandi. Elsku Gunni og Bjarni, Þórar- inn, Gunnar og Þóra, Gústa, Valla og Sara. Guð veri með ykkur í sorg ykkar og gefi ykkur styrk til að takast á við þessa miklu sorg. Ástarkveðjur frá Noregi. Eva Rós. REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST Þegar andlát ber að höndum Önnumst alla þætti útfararinnar ÚTFARARSTOFA KIRKJUGARÐANNA Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.