Morgunblaðið - 28.10.2005, Page 42

Morgunblaðið - 28.10.2005, Page 42
42 FÖSTUDAGUR 28. OKTÓBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR ✝ Anton SigurgeirGunnlaugsson fæddist á Bratta- völlum á Árskógs- strönd 25. septem- ber 1943. Hann lést á Fjórðungssjúkra- húsinu á Akureyri 19. október síðast- liðinn. Faðir hans var Gunnlaugur Sigurðsson útvegs- bóndi frá Bratta- völlum, f. 21. ágúst 1902, d. 24. júní 1986. Móðir hans var Freygerður Guðbrandsdóttir ljósmóðir frá Litla-Árskógi, f. 4. ágúst 1902, d. 3. september 1953. Þau bjuggu á Brattavöllum á Ár- skógsströnd. Systkini Antons eru: Sigurður Flóvent, f. 1928, d. 1996, maki Soffía Heiðveig Friðriksdótt- ir, f. 1931, þau eiga fjögur börn; Guðbjörg Kristín, f. 1930, fyrri maki Jóhann Þórisson, f. 1927, d. 1971, þau eiga þrjú börn, síðari maki Björn Baldvinsson, f. 1907, d. 1986; Anna Soffía Sigurlaug, f. 1934, maki Snorri Eldjárn Krist- og Elísa Rún, f. 1997. 3) Sigurður Sveinn, f. 1967, maki Helga Valtýs- dóttir, f. 1972. Dóttir þeirra er Auður Lára Mei, f. 2003. 4) Freyr, f. 1976, maki Silja Pálsdóttir, f. 1971. Sonur þeirra er Lárus Ant- on, f. 2005. Sonur Silju er Aron Freyr Heimisson, f. 1990. 5) Lárus Ingi, f. 1979. Anton starfaði alla sína ævi við sjávarútveginn. Fór hann snemma til sjós með föður sínum á Pálma frá Litla-Árskógssandi. Anton fór í Vélstjóraskóla 1964–1965. Reri hann á ýmsum bátum til ársins 1970. Þá stofnaði hann útgerðina Harald ásamt Jóni Finnssyni og ár- ið 1974 komu Gunnar Friðriksson og Jóhannes Markússon inn í þá út- gerð sem starfrækt var til ársins 1994. Árið 1985 fór Anton í Stýri- mannaskóla Dalvíkur og náði sér í skipstjórnarréttindi. Frá 1994 var hann vélstjóri á Otri frá Dalvík. Árin 1998 til 2004 var Anton hafn- arvörður við Dalvíkurhöfn. Hann hafði nýhafið störf hjá O. Jakobs- syni þegar hann veiktist haustið 2004. Anton var einn af stofnendum golfklúbbsins Hamars á Dalvík. Hann söng einnig með Karlakór Dalvíkur. Útför Antons verður gerð frá Dalvíkurkirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 13.30. jánsson, f. 1917, d. 1987, þau eiga sjö börn; Sveinn Krist- inn, f. 1940, maki Val- gerður Sólveig Sig- fúsdóttir, f. 1946, þau eiga þrjú börn, en fyrir átti Sveinn eina dóttur; Anna Sigríð- ur, f. 1946, maki Ólaf- ur Njáll Guðmunds- son, f. 1945, d. 1989, þau eiga fjögur börn. Hinn 1. janúar 1966 kvæntist Anton Jóhönnu Fanneyju Jóhannesdóttur, f. 17. júní 1942, frá Dalvík. Foreldrar hennar voru Jóhannes Jóhannesson, f. 13. júní 1896, d. 12. október 1977, og Lára Sigurhjartardóttir, f. 9. júní 1906, d. 17. júní 1956. Þau bjuggu á Dal- vík. Synir Antons og Jóhönnu eru: 1) Jóhannes, f. 1965, maki Svandís Hulda Þorláksdóttir, f. 1958. Synir þeirra eru Anton Bjarki, f. 1994, og Atli Björn, f. 1996. 2) Gunnlaug- ur, f. 1966, maki Guðbjörg Stefáns- dóttir, f. 1969. Börn þeirra eru Ey- þór Ingi, f. 1989, Ellen Ýr, f. 1993, Elsku pabbi, þá er þrautum þínum lokið og þú kominn yfir á önnur mið. Við höfum misst mikið, þó minningin um þig sé ljóslifandi og muni hlýja okkur og styrkja í sorg okkar. Við metum það mikils að þú og mamma skulið vera foreldrar okkar og þökk- um Guði fyrir það. Fjölskyldan þín er ótrúlega sterk enda var það þér og mömmu kappsmál að halda fjölskyld- unni saman og væri hægt að tíunda margar góðar stundir sem ylja okkur nú. Þú varst góður faðir, sá langbesti og alltaf hægt um vik að fá þig til að hjálpa enda laghentur maður með eindæmum. Við munum mest sakna þín þegar við horfum á börnin okkar enda varstu frábær afi. Það var alltaf stutt í leik hjá þér og þegar við horfðum á þig með barnabörnin rifjuðust upp minningar frá okkar uppvaxtarárum þar sem þú gafst þér tíma í leik eða spil. Það er gaman að rifja upp veiði- ferðirnar í Mýrarkvísl þar sem var alltaf mikið fjör. Þá komu þið systk- inin saman og börnin fengu að koma með. Þetta er ógleymanlegt í minn- ingunni hvernig fjölskyldan samein- aðist í kringum svona veiðiferð sem var farin árlega. Ferð þín nú í haust með mömmu, Jóa og Gulla Stínu vakti sterkt upp þessar minningar og um það rætt að vekja aftur upp þessa hefð sem þú og við höfðum svo gaman af. Áhugi þinn á sjómennsku og afla- brögðum var alltaf mjög mikill. Þú fylgdist mjög vel með útgerðinni hjá Gulla og hafðir alltaf góð ráð handa honum í sambandi við veiðiskapinn, enda þekktir þú allar veiðislóðir hér við Eyjafjörð. Veiðiferðir koma oft upp í hugann þessa daga þegar við leitum í minningar okkar um þig enda verður þér best lýst sem veiði- manni. Margar ferðir höfum við farið með þér til veiða og nú verður tóm- legt að hafa þig ekki við öxlina til að leiðbeina okkur. Við þökkum guði að við fengum tíma til að kveðja þig þó svo að fráfall þitt hafi verið fyrr en búist var við. Við þökkum fyrir að þú gast farið í kórferðalagið til Norðurlandanna nú í sumar sem þú og mamma nutuð mjög vel. Við þökkum fyrir að þú gast farið í Mýrarkvísl aftur. Við þökkum fyrir að þú komst í golf í sumar. Við þökkum fyrir það að þið hjónin kom- ust suður nú fyrir stuttu í heimsókn til Sigga Sveins og Helgu, lékst við Auði Láru og hittir Svenna bróður þinn. Við þökkum fyrir það að þú gast verið með Gulla við að skoða nýja báta. Við þökkum fyrir að þú skulir hafa fengið að sjá yngsta barnabarn þitt og upplifa skírnina hans. Elsku pabbi, við munum halda þétt utan um mömmu sem við vitum að þú elskaðir mjög heitt og við munum hugsa um Lárus Inga sem hefur misst uppáhaldið sitt en þú varst svo natinn og góður við hann. Góður guð, geymdu föður okkar hjá þér og megi minning okkar um hann aldrei frá okkur víkja. Við kveðjum þig með tregans þunga tár sem tryggð og kærleik veittir liðin ár. Þín fórnarlund var fagurt ævistarf og frá þér eigum við hinn dýra arf. (Guðrún Jóh. frá Brautarholti.) Þínir elskandi synir, Jóhannes, Gunnlaugur, Sigurður Sveinn, Freyr og Lárus Ingi. Ástkær tengdafaðir okkar, Anton S. Gunnlaugsson, er látinn langt um aldur fram. Þegar við látum hugann reika á þessum erfiðu tímum birtast okkur margar fallegar minningar. Það hafa sennilega verið mikil við- brigði fyrir Tona þegar fjórar bruss- ur ruddust inn í líf hans þar sem hann átti fimm stráka og þekkti ekki þessi skessulæti, en lúmskt hafði hann nú gaman af. Börnin okkar voru honum, og hann þeim, mikils virði. Oft var tuskast og þrefað, til dæmis um hvað þau borðuðu eða borðuðu ekki og hvaða liði þau héldu með í fótbolta. Var það honum mikils virði að geta verið viðstaddur skírn yngsta nafna síns fyrr í þessum mánuði. Minningarnar um matarboðin og spilamennskuna eru okkur ofarlega í huga. Toni og Jóhanna vildu hafa okkur í kringum sig og ávallt svignaði eldhúsborðið undan kræsingum, enda Toni og strákarnir miklir mat- menn. Toni stóð oft með svuntuna við gasgrillið og töfraði fram dýrindis steikur, má þar nefna hrefnu- og höfrungakjöt, svartfugl og ýmsar fisktegundir. Oft var tekið í spil þeg- ar búið var að borða og voru þá ekki síður læti þegar við tengdadæturnar spiluðum ekki vel að hans mati, átt- um það til að setja út vitlaust spil og fengum að heyra það næstu fjórar umferðir. Það var mikið hlegið og við reyndum alltaf að hafa betur með misjöfnum árangri. Ekki má gleyma að minnast á ætt- armótin. Toni hafði einstaka ánægju af að hitta stórfjölskylduna á ættar- mótum og var mikil tilhlökkun fyrir þessum mannamótum. Þar var hann hrókur alls fagnaðar. Hann var manna fyrstur til að taka þátt í alls kyns keppnum og fíflagangi. Undanfarið ár hefur Toni átt við mikil veikindi að stríða. Hann tókst á við þau af miklu æðruleysi og dugn- aði. Fram á síðustu stundu var hann að leita frétta og spyrja hvað væri títt. Elsku Toni, þín er sárt saknað og þetta stóra gat sem þú hefur skilið eftir í fjölskyldum okkar reynum við að fylla með yndislegum minningum um þig. Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins degi, hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér. Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi, og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér. (Þórunn Sig.) Þínar tengdadætur, Svandís, Guðbjörg, Helga og Silja. Elsku afi Anton, nú ertu farinn frá okkur. Við söknum þín svo mikið, en við eigum fullt af góðum minningum um þig. Þú varst alltaf til í að tuskast og slást við okkur og var oft mikið fjör og hávaði í kringum það og þurfti amma stundum að róa okkur niður, þegar henni fannst hamagangurinn orðinn fullmikill. Svo fórum við oft með þér og ömmu austur á Sand í gönguferðir. Stundum fórstu með okkur niður á bryggju að veiða og fannst okkur það mjög gaman. Þú hafðir mjög gaman af því að horfa á enska boltann. Þitt lið var Arsenal og varst þú félagi í Arsen- alklúbbnum á Íslandi. Þeir eru marg- ir leikirnir sem við bræðurnir horfð- um á með þér í sjónvarpinu, sérstaklega þegar Arsenal var að spila, og var stundum glatt á hjalla hjá okkur. Þegar við vorum yngri, þá komum við einu sinni sem oftar í heimsókn. Þá var KA að spila til úr- slita í handbolta og við báðum þig að halda með KA. Þú sagðist gera það en þá yrðum við að halda með Arsen- al. Samþykktum við það og höfum við verið harðir Arsenal aðdáendur síð- an, eins og þú. Eitt var það sem þú áttir en það var sælgætisdós merkt Arsenal og fengum við oft Arsen- alnammi þegar við komum í heim- sókn. Við fórum nokkrum sinnum með þér fram á golfvöll til að spila golf og reyndir þú að kenna okkur ýmislegt í sambandi við golfið og fannst okkur það gaman. Þegar þú og amma áttuð húsbílinn fórum við stundum með ykkur í bíltúr og smá- ferðir á honum. Elsku afi, við huggum okkur við það að þér líður vel hjá guði núna. Við skulum reyna að hugsa vel um ömmu eins og þú gerðir alltaf. Takk fyrir allar þær stundir og minningar sem við eigum um þig, guð geymi þig. Þínir afastrákar, Anton Bjarki og Atli Björn. Elsku afi. Þú ert farinn frá okkur og kemur aldrei aftur, það er svo sárt og óréttlátt. En við erum rík af ynd- islegum minningum sem veita okkur styrk og yl á þessum erfiðu tímum. Það voru yndislegar stundir þegar við tuskuðumst, spiluðum á spil eða Master Mind, fórum með þér á golf- völlinn og horfðum á fótboltaleiki, þó aðallega Arsenal-leiki. Það var sko þitt lið og þú gast sko ekki keypt okk- ANTON SIGURGEIR GUNNLAUGSSON Í dag, föstudag 28. október 2005, verður Esther Laxdal kvödd hinstu kveðju í Svalbarðsstrandarkirkju og ég heyri hana í anda segja: „Loks- ins er ég komin aftur heim.“ Síðustu æviárin bjó hún á Akureyri en sakn- aði ætíð Tungu á Svalbarðsströnd þar sem hún bjó stóran hluta ævi sinnar. Þar var útsýnið frábært, hægt að sjá yfir Eyjafjörðinn til Ak- ureyrar. Esther mun hvíla hjá for- eldrum sínum og bræðrum, hjá kirkjunni sem henni þótti svo vænt um. Nálægt skógarrjóðrinu sem hún sagði mér að foreldrar hennar hefðu hvatt til að gróðursetja. Sagði með stolti frá foreldrum sínum, dugnaði þeirra og frumkvæði. Í veikindum sínum hugsaði hún oft til þeirra og systkina sinna sem öll voru farin yfir móðuna miklu. Hún hlakkaði til að hitta þau öll aftur og hugurinn hvarflaði æ oftar út á Strönd. En þótt Esther verði kvödd hinstu kveðju í dag lifir minning hennar í huga mér á ýmsan hátt það sem eftir er ævi minnar. Hversdagslegustu atvik kalla fram myndir af henni við ótal tækifæri. Ef ég sé orðið stroganoff verður mér hugsað til hennar. Hún var meistarakokkur og sælkeri, lagði sálina í matargerðina eins og sagt er. Það var ekki sama hvernig mat- ur var á borð borinn eða hvernig hann leit út. Listrænir hæfileikar Estherar fengu að njóta sín, hvort sem um var að ræða veisluborð eða hversdagsmat. Soðinn þorsk eða stroganoff. Enginn gerði þann kjöt- rétt betur hún. Og í hvert skipti sem ég elda kjötsúpu verður mér alltaf hugsað til Estherar, því hún kenndi mér einfalt bragð til að gera súpuna sérlega góða. Að tala um mat og listakokk tengist fyrstu kynnum mínum af Esther þegar ég kom í heimsókn í Tungu fyrir 33 ár- um. Hún eldaði matinn, lagði á borð og svo stóð hún yfirleitt eða rétt tyllti sér á meðan allir borðuðu, tilbúin að sækja eða rétta eitt og annað. En þetta var frekar algengt hjá eldri kynslóðinni, sérstaklega í sveitum landsins og tengdist verka- skiptingunni í þá daga. Henni féll aldrei verk úr hendi, var yfirleitt fyrst á fætur og síðust í háttinn. Enda oft mikið að gera í vinnutörn- um til sveita eins og fólk veit, sér- staklega hjá konum eins og Esther sem tók virkan þátt í bústörfum og sinnti jafnframt heimilinu. Ullar- sokkar og vinnuvettlingar í bleyti eftir kvöldverkin og þvegin fyrir háttinn. Mér verður hugsað til þess að Esther var ekki orðin fertug þegar hún þurfti að sjá ein um fimm syni. Foreldrar hennar bjuggu þá á neðri hæðinni í Tungu ásamt Birni syni sínum. Það hefur verið mikið að gera hjá henni frá morgni til kvölds, alla daga vikunnar við inni- og úti- störf. Esther bar hag fjölskyldunn- ar alla tíð mjög fyrir brjósti og var mjög umhugað um að fólkinu sínu liði vel. Síðustu ár foreldra sinna hugsaði hún um þau af alúð og mik- illi umhyggjusemi, svo og um Bassa ESTHER ÁSLAUG LAXDAL ✝ Esther ÁslaugLaxdal, fyrrver- andi bóndi í Tungu á Svalbarðsströnd, fæddist í Tungu 25. október 1924. Hún lést á hjúkrunar- deild elliheimilisins Hlíðar á Akureyri, 19. október síðast- liðinn. Hún var dótt- ir hjónanna Jóhann- esar Laxdal, hrepp- stjóra í Tungu, og Helgu Níelsdóttur Laxdal frá Hallandi í sömu sveit. Esther var fimmta barn í röð sjö systkina, sem öll eru nú fallin frá. Esther lætur eftir sig fimm upp- komna syni og 22 ömmu- og lang- ömmubörn. Útför Estherar verður gerð frá Svalbarðsstrandarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15.30. bróður sinn. Sinnti hún um Bassa allt þar til hann lést. Esther var barn- góð, tók öllum börn- um vel sem komu á heimili hennar, hvort sem það voru barna- börn hennar eða önn- ur. Hafði gaman af að spjalla við krakkana og ýtti undir bóklest- ur þeirra, enda bók- elsk mjög. Lagði hún alla tíð áherslu á fal- legt málfar ekki síður en kurteislega framkomu. Hún var glöð í góðra vina hópi, hló þá hjartanlega eða ræddi af al- vöru um lífið og tilveruna. Ef ég er stödd í bókabúð eða á bókasafni og lít yfir ensku bækurnar verður mér hugsað til hennar. Hún var vel mælt á enska tungu og hélt tungumálinu við með lestri enskra bóka. Esther hafði alla tíð gaman af rökræðum um allt milli himins og jarðar. Kom þá í ljós að þar var á ferðinni stór- greind kona með sterkan persónu- leika sem fylgdist vel með því sem gerðist í íslensku samfélagi og er- lendis, hafði ákveðnar skoðanir sjálf um leið og hún virti skoðanir ann- arra. Esther var tilfinningarík, hafði tamið sér mikla sjálfsstjórn og léði andlitinu áherslur á tjáningu sína. Í rökræðum og samtölum gat hún verið alvöruþrungin á svip, eða lyft augabrún, hnykkt til höfði eða skellt upp úr allt eftir tilefninu. Húmorinn var yfirleitt ekki langt undan. Nema í bridge, þá ríkti alvaran. Alltaf þegar ég rek augun í spila- kassa verður mér hugsað til þess hvað hún hafði gaman af að spila. Bæði þegar hún var á ferðalögum og tók nokkra leiki í Rauðakross- kassa eða heima hjá sér. Við spil- uðum oft í Tungu þegar við vorum í heimsókn og rólegt kvöld gafst. Esther hafði gaman af að láta þreytuna líða úr sér við spilin, hvort sem það var scrabble, yatzy, bridge eða kani. Best var ef hún gat spilað bridge. Að sjá hana og synina spila það spil minnti á helgiathöfn þar sem allir sátu alvarlegir og djúpt hugsi. Eftir spilið var svo rabbað saman og teygt úr sér. Þegar hún var orðin ein og hafði sjónina í lagi lagði hún oft kapal, hafði gaman af krossgátum, greip í prjóna eða las sér til dægrastyttingar. Það var alltaf gott að heimsækja Esther. Hún var mjög gestrisin og tók alltaf vel á móti okkur, hvort heldur var í Tungu eða á Akureyri. Þrátt fyrir annríki daganna gaf Esther sér tíma til að ferðast og þá var ekkert verið að skreppa á næsta bæ. Stefnan var tekin á sólarlanda- ferð eða til Bandaríkjanna með við- komu í Reykjavík. Í Reykjavík hitti hún Önnu systur sína og í Banda- ríkjunum gat hún hitt Helenu og Henry systkini sín. Eða hún fór til Noregs að heimsækja Helga son sinn og fjölskyldu hans. Hún kom líka í heimsókn til okkar á Ísafjörð þegar við bjuggum þar. Á ferðalög- um jafnt og í veislum lagði Esther áherslu á að vera vel klædd og kom glæsileiki hennar þá vel í ljós. Þeim sama glæsileika hélt hún til hinstu stundar. Í huga mínum er Esther alltaf tengdamamma jafnt og amma barna minna. Ég er þakklát fyrir að samband milli okkar hélst alltaf gott, þótt við sonur hennar slitum samvistir á sín- um tíma. Hún fylgdist alltaf með barnabörnum sínum og tók þátt í gleði okkar og sorgum þótt langt væri oft á milli staða. Elsku Esther. Ég trúi því að nú sért þú glöð og keik á göngu með foreldrum þínum og systkinum sem þú saknaðir svo sárt. Ég minnist góðrar manneskju sem er horfin héðan eftir drjúgt dagsverk, en lifir áfram í hjörtum okkar þar til við hittumst á ný. Hinsta kveðja héðan. Jónína.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.