Tíminn - 16.06.1972, Blaðsíða 7

Föstudagur 16. júnl 1972.
TÍMINN
7
Hverfa disel
járnbrautirnar?
Á næstu fimm árum munu
rafknúnar lestir leysa eimreiöir
og diselvagna af hólmi á liðlega
500 kilómetra löngum kafla
Transbajkal-járnbrautarinnar i
austurhluta Siberiu. Þessar
framkvæmdir eru hluti af
heildarrafvæðingaráætlun
sovézku járnbrautanna á fyrr-
nefndu timabili, en þar er gert
ráð fyrir um 6000 km. löngum
höfuðraflinum.
Raforkuframleiðslan eykst
jafnt og þétt i Sovétrikjunum,
þvi að ný orkuver eru stöðugt
tekin i notkun þar, og jafnframt
teygist net háspennuraflinanna
i allar áttir. Rafvæðing járn-
brautanna helzt i hendur við
hina auknu orkuframleiðslu.
Hinir nýtizkulegu rafknúnu
dráttarvagnar hafa reynzt jafn
vel i rekstri eins og beztu disel-
vélar. A Transbajkal-brautinni
á þannig að vera unnt að aka
með 160 km hraða á klukku-
stund.
Rafknúnar lestir munu smám
saman leysa diselvélarnar af
hólmi á æ fleiri leiðum sovézku
járnbrautanna.
Málbandið og veitinga-
staðirnir
Nákvæmar reglur gilda um
það i Paris, hversu langt skuli
vera á milíi veitingastaða. Nú
hafa þessar reglur enn verið
hertar, svo hver sá sem hyggst
setja á fót veitingastofu, verður
að eiga gott málband, svo að
hann sé öruggur um, að opna
ekki veitingastofuna sina of
nærri þeirri næstu. Veitingahús,
sem selja áfenga drykki, mega
ekki vera nær hvert öðru en 75
metra, þá hefur einnig verið
sett sú regla, að minnsta fjar-
lægð veitingahúss frá skóla sé 75
metrar, og sama regla gildir um
kirkjur og herskála. 1 gömlu
reglunum var fjarlægð þessi
aðeins 50 metrar. Borgarstjórn
Parisar segir, að ástæðan fyrir
þessum breytingum sé i fyrsta
lagi sú, að dregið sé úr freist-
ingum drykkjumanna, ef vin-
veitingastaðir standa ekki mjög
þétt,. Einnig þurfi eigendur
veitingastaðanna ekki að óttast
jafn mikla samkeppni og verið
hefur, ef legnra er á milli stað-
anna.
Orðnir vanir eiðunum
1 fyrri daga var lif og fjör á
Seyðisfirði. Þar var barizt og
bitizt af mikilli hörku á dögum
Skafta Jósefssonar og sam-
tiðarmanna hans, og Páll Olafs-
son orti margan óþveginn brag
um andstæðinga sina. Af deilum
manna og sviptingum spruttu
málaferli, sem seint varð endir
á, og fylgdu miklar eiðtökur og
svardagar.
Nú var það á sveitarfundi i
öðru byggðarlagi þar eystra, að
maður einn seyðfirzkur rétti
upp þrjá fingur við atkvæða-
greiðslu. Eftir þessu var tekið,
og spurði einhver, hverju þetta
sætti.
,,Ja, það er nú þannig”, sagði
maðurinn, ,,að við erum orðnir
svo vanir að sverja á Seyðisfirð-
i, að við réttum alltaf orðið upp
þrjá fingur, þegar við greiðum
atkvæði á fundum”.
Leigubílstjórar i hættu
Innanrikisráðuneytið i Frakk-
landi kannar nú, hvað hægt sé
að gera til þess að koma i veg
fyrir siendurteknar árásir og
likamsmeiðingar leigubifreiða-
stjóra i Paris. Hvað eftir annað
hefur komið fyrir. aðieigubil-
stjórar hafi verið rændir, og
jafnvel myrtir. Aðallega á þetta
sér stað að næturlagi, og eru það
farþegarnir, sem bilstjórunum
stafar þessi mikla hætta af.
Margt hefur verið athugað, sem
koma mætti i veg fyrir þessar
árásir á bilstjórana, eneinna-
helzthallast menn að þvi að gott
væri að koma fyrir aðvörunar-
merki á þaki leigubifreiða,
þannig, að ljós kviknaði, ef bil-
stjórinn teldi sig vera i hættu
staddan. Bilstjórinn á með litilli
fyrirhöfn að geta kveikt ljósið,
og ekki er þörf á þvi, að farþeg-
inn taki eftir þvi, að ljósið hafi
verið kveikt. Ljósið sýnir hins
vegar lögreglubilum, eða öðrum
þeim, sem leigubillinn ekur
fram hjá, að eitthvað er að, og
þá er hægt að koma bilstjóran-
um til aðstoðar. Einnig hefur
komið til tals, að setja óbrjót-
andi glerrúðu á milli bilstjóra
og farþega, en fallið var frá þvi
aftur, þar sem talið var að hætta
gæti stafað af rúðunni, ef billinn
lenti i árekstri.
Iðjusami betlarinn
Sebastiano Amara er heppinn
betlari. Hann er 28 ára gamall,
og var i góðri atvinnu i Syracusu
á Italiu, þegar honum datt allt i
einu i hug aö fara til Rómar að
betla. Þetta átti bara að vera
glens, og hann brá sér einnig til
Milano og Flórens i sömu
erindagerðum. A þremur árum
hefur hann unnið sér inn 14 þús-
und sterlingspund með betlinu
einu saman, og stundum hefur
hann haft um 50 pund á dag i
hreinan hagnað, eða 11.000
krónur. Hvernig fer hann svo að
þessu? Jú hann klæðir sig i
tötra, og lætur hækjur liggja við
hlið sér, og svo réttir hann fram
höndina i hvert sinn, sem ein-
hver á leið framhjá honum.
Sebastiano hefur skrifað bók um
sjálfan sig og nefnist hún II
mendicante idustriale, sem
þýðir iðni betlarinn, og nú er
hann i þann veginn að hefja leik
i kvikmynd um sjálfan sig.
Hann hefur aldrei leikið áður,
en hann segir, að með betlinu
hafi hann lært að leika, og þvi
ætti sér ekki að verða nein
skotaskuld úr þvi að gera þaö
sæmilega. Hér á myndunum
sjáið þið Sebastiano sitjandi úti
á götu, og mann vera að gefa
honum peninga, en á hinni
myndinni er hann heima i stof-
unni sinni. Þetta er sannarlega
ekki dónaleg stofa, greinilega
mjög vel búin fallegum hús-
gögnum, málverkum og mynd-
um.
,/Levera honum þína
hjálp"
•
Fyrrum var alsiða, að prestar
bæðu fyrir veiku fólki af stóln-
um. Ein bæn séra ögmundar
Högnasonar á Krossi er sögð
hafa verið á þessa leið:
„Virztu að taka að þér þann
langþjáða mann, Halldór Guð-
mundsson á Strönd. Þú veizt,
hvar hann býr. Hann hefur fáar
kýrnar — enn færri hefur hann
ærnar, þvi allt er gengið af hon-
um. Virztu að levera honum
þina hjálp og aðstoð. Verði þinn
vilji. En virztu að girða mig um
minar lendar, að ég kunni rétti-
-lega fyrir honum að biðja.
Amen.”
Ytf//
— Og það varst þú, sem sagðir að
hann væri svo hræðilega feiminn,
að hann vissi ekkert, hvað hann
ætti að gera við hendurnar á sér.
Þetta breytir engu. Út með
árarnar, við erum enn á leið til
Kúbu.
— Hvenær rútan þin fari, kæra
tengda mamma —eftir 2 tima, 37
minútur og 6 sekúndur....!
DENNI
DÆMALAUSt
Þetta notaðirðu i gömlu góðu dag-
ana frú Wilson, eða var það ekki?