Tíminn - 01.02.1976, Blaðsíða 32

-
Sunnudagur 1. febrúar 1976.
-
METSOWBÆKXJR
Á ENSKU í
VASABROTI
SÍS-FÓWJH
SUNDAHÖFN
fyrirgóÍHtn mai
^ KJÖTIÐNAÐARSTÖÐ SAMBANDSINS
■- • .
Opnar Jötunn okkur nýtt
vatnskerfi með heitara
vatni en við nú fáum?
Tveir dfrýja
til Hæstaréttar
Gsal-Reykjavik — Tveir al' þeim
þremur mönnum, sem fyrir
nokkru voru úrskurðaðir i 45
daga gæzluvaröhald vegna
rannsóknar á hvarfi og afdrif-
um Geirfinns Einarssonar frá
Kcflavik, hafa áfrýjað gæzlu-
varðhaldsúrskurðinum til
hæstaréttar. Afgreiðsla slikra
mála tekur venjulega skamman
tima hjá Hæstarétti og mun
dóms Hæstaréttar aö vænta
strax eftir helgina.
Rannsóknarlögreglan kvaðst i
gær ekki hafa neinar nýjar
uppiýsingar til fjölmiðla um
gang rannsóknarinnar.
HORNAFJÖRÐUR
SJ-Reykjavik. Miklar vonir eru
bundnar við Jötunn, nýjasta bor
Orkustofnunar, en með honum er
hægt að bora allt niður á 3.600
metra dýpi. Menn hafa látiö sér
detta i hug að þegar komið er nið-
ur á dúpi, sem er meira en 2.000
metrar, þá kunni að finnast hér á
landi nýtt vatnskerfi mcð heitara
vatni en hér finnst á minna dýpi.
Verði sú raunin gefur þetta mikla
möguleika I orkuvinnslu. Engin
vissa er þó fyrir þessu, að sögn
Jakobs Björnssonar orkumála-
stjóra, sem Timinn ræddi við um
málið. Og hugsanlegt er einnig,
að við slíka borun kæmu menn
niður á þétt berg, en ekki nýtt
vatnskerfi. Tæknilegir erfiðleikar
eru meiri með slíkar djúpboranir
en grynnri boranir og kostnaður
er meiri.
Aðeinsein borhola dýpri en 2000
metrar hefur verið gerð hér á
landi. Hún er innan borgarmarka
Reykjavikur og er um 2.200 metr-
ar að dýpt.
Áður en heita vatnið fannst að
Laugalandi i Eyjafirði nú fyrir
skömmu var gert ráð fyrir að
bora þyrfti þar niður á jafnvel
3.500 metra dýpi til að fá virkjun-
arhæft vatn. Aætlaður kostnaður
við þá holu var 73milljónir króna.
Borholan að Laugalandi er hins
vegar innan við 1.500 m og kostn-
aður við hana verður væntanlega
innan við 60 milljónir, en fyrstu
200-300 metrarnir sem boraðir eru
niður í jörðina eru dýrastir. Eng-
inn veit hve næsta hola, sem bor-
uð verður að Laugalandi verður
djúp, en þó má gera ráð fyrir að
ekki þurfi að fara niður á eins
mikið dýpi og upphaflega var ráð
fyrirgertfyrstsvo veltóksttil um
þá fyrri.
Þá hefur verið rætt um að bora
djúpt i jörðu, ekki eftir vatni held-
ur til að fræðast um jarðskorp-
una, og haf a innlendir og erlendir
visindamenn áhuga á að ráðizt
verði i slikt hér á landi. Jakob
Bjömsson kvaðst vonast til að
úr þessu yrði, en það yrði þó ekki
á þessu ári.
Við spurðum Jakob Björnsson,
hvort ekki væri hægt að slá tvær
flugur i einu höggi og rannsaka
jarðskorpuna og bora eftir vatni á
miklu dýpi. Hvaðhann óvist hvort
sömu staðirnir reyndust heppi-
legir i þessu tvennu skyni. Ekki er
búið að merkja neina ákveðna
staði hér á landi með fyrirhugað-
ar djúpboranir i huga til rann-
sókna á jarðskorpunni, þó kvað
Jakob hafa verið rætt um að bora
á Austurlandi, þar sem ekki er
gert ráð fyrir að finnist jarðhiti.
Nýtt frysti-
hús í smíðum
á Djúpavogi
30% aukning á rafmagnsnotkun
MÓ-Reykjavik — Raforkunotkun landsmanna er si-
fellt að aukast, en hvergi mun þó vera meiri aukn-
ing á notkuninni og i Hornafirði, þ.e., ef stóriðja er
frátalin. Aukningin þar hefur verið nálægt 30% á
ári að undaförnu vegna ört vaxandi atvinnulifs,
ibúafjölgunar og aukinnar raforku tii húsahitunar.
Þessari aukningu hefur aðallega verið mætt með
auknum diselstöðvum á svæðinu, og nýlega var þar
tekin I notkun ný 2000 kw diselrafstöð.
Orkuveitusvæði Hornaíjarðar nær frá Lónsfirði
að Skal'ta felli i öræfum.
Fram til ársins 1969 var þar aðeins ein
diselrafstöð 700 kw að stærð. Það ár var Smyrla-
bjargaárvirkjun tekin i notkun, en framleiðslugeta
hennar var þá 1200 kw. Árið 1974 var framleiðslu-
geta hennar aukin með nýjum miðlunarlónum á
hálendinu fyrir ofan virkjunarstaðinn, og einnig
hefur nýjum diselstöðvum verið bætt við, svo alls er
hægt að framleiða 4500 kw á orkuveitusvæði Horna-
fjarðar.
Fyrirsjáanlegt er að á næstu árum verður þetta
ekki fullnægjandi, og samkvæmt upplýsingum frá
Rafmagnsveitum rlkisins segir, að I athugun séu
valkostir um að auka raforku inn á svæðið frá
vatnsaflsvirkjunum.
MÓ-Reykjavik — Þess er vænzt
að bráðlega verði hægt að hefja
saltfiskverkun i nýju frystihúsi á
Djúpavogi. Hins vegar er ekki
enn ljóst, hvenær hægt verður að
taka sjálft f rystihúsið i notkun, en
eftir er að ganga frá aðalvinnslu-
salnum, og vélar eru ókomnar.
Frystihúsið er 2000 fermetrar
að stærð og hluti þess á tveimur
hæðum. Bygging þess var hafin
1973. Binda menn á Djúpavogi
miklar vonir við, að með tilkomu
hússins verði hægt aðtryggja at-
vinnuástand á staðnum. Að sögn
Óla Björgvinsssonar oddvita á
Djúpavogi leiða menn nú hugann
að, hvernig hægt sé að tryggja
húsinu nægilegt hráefni. Rætt
hefur verið um kaup á skuttog-
ara, eins og stendur virðist ekkert
útlit fyrir að af þvi geti orðið.
Hafa þvi aðrar leiðir verið rædd-
ar varðandi hráefnisöflunar, og
er þá helzt hallazt að þvi að rikið
gangist fyrir þvi að skipuleggja
löndun togaraflotans, likt og
loðnulöndun er nú skipulögð. Að
sögn Óla Björgvinssonar oddvita
telja menn ekki óeðlilegt, að þar
sem rikið hafi greitt mjög fyrir
togarakaupum verði séð fyrir þvi,
að þeir staðir sem ekki eiga
möguleika á að fá skuttogara, fái
þrátt fyrir það hluta aflans.
MINNKANDI FISKGENGD AÐ KIPPA STOÐUNUM
UNDAN AFKOMUMÖGULEIKUM ÞÓRSHAFNAR
Skipta verður afla togaranna segja Þórshafnarbúar
ÓM-Reykjavik. — Þaö er Ijóst,
að á einhvern hátt veröur áð
tryggja frystihúsinu hér hrá-
efni, sagði Bjarni Aöalgeirsson
á Þórshöfn i viðtali við Timann.
Hér er I byggingu 2000 ferm.
frystihús, sem væntanlega
verður tilbúiö I marz eöa april.
Afkastageta þess verður um 35
lestir á 10 klst miðað við fulla
vinnslu. Þarf þvi að tryggja
húsinu 5000 lestir af fiski á ári,
til að húsið beri sig, svo
viöunandi sé.
Frystihúsið er i eigu Þórs-
hafnarhrepps og fyrirtækja og
einstaklinga á staðnum.
Kostnaður við byggingu þess
verður um 150 millj. kr, en
framkvæmdir við bygginguna
hófust 1973. Að sögn Bjarna
Aðalgeirssonar var þá ætlunin
að efla smábátaútgerð frá
Þórshöfn og byggja aðallega á
sókn á heimamið. Var þá gert
ráð fyrir 3500 lesta afla árið
1974 og siðan áframhaldandi
aukningu hans með meiri út-
gerö.
Nú hafa forsendur hins vegar
breytzt, og i stað þess að aíli
aukist dregst hann stöðugt
saman og afkomumöguleikar
þorspsbúa eru þvi i hættu, verði
ekkert að gert.
Sl. ár voru geröir út frá Þórs-
höfn sex bátar, sem voru 18-50
lestir að stærð auk smærri báta.
Þrátt fyrir fleiri úthaldsdaga
og meiri sókn, en áður minnkaði
afli bátanna um 25-30% tvö sl.
ár og var á siðasta ári aðeins
2200 lestir. Þessu til viðbótar
kemur svo, að tveir af bátunum
voru seldir nú eftir áramótin.
í smiöum er fyrir Þórs-
hafnarbúa einn lOOlestar bátur,
og er hann væntanlegur i mai
eða júni. Þrátt fyrir tilkomu
hans er ljóst, að meira verður
að gera til að tryggja hráefni
fyrir frystihúsið.
Bjarni Aðalgeirsson sagði, að
Þórshafnarhreppur hefði leitað
eftir þvi við stjórnvöld að fá
skuttogara en fengið synjun.
Því hefði stjórnvöldum verið
send ályktun um að afla
togaranna yrði skipt, þannig að
þeirra afia nytu ekki eingöngu
þeir staðir, sem hefðu verið svo
heppnir að fá slik skip.
Togararnir væru að mestu leyti
eign opinberra aðila og þjóðin
stæði sameiginlega bak við
kaupin á þeim. Þvi væri sann-
girnismál að afla þeirra væri
skipt þannig að staðir, sem
hefðu byggt upp góð frystihús
fengju hráefni, en húsin yrðu
ekki baggi á þessum sveitar-
félögum.
Aö lokum sagöi Bjarni, að ef
Þórshöfn fengi ekki úrlausn
þannig að hráefni yrði tryggt,
væri lágmarkskrafa þeirra, aö
þorpin við Þistilfjörð fengju ein
að sitja að fiskveiöum i Þistil-
firði.