Fréttablaðið - 05.10.2008, Blaðsíða 12

12 5. október 2008 SUNNUDAGUR
F
yrst heyrðist í hljómsveitinni
Motion Boys snemma á síðasta ári
þegar fyrsta lagið, Waiting to
Happen, fór í spilun. Síðan þá hafa
fjögur lög í viðbót bæst við og nú
hillir undir fyrstu plötuna, Hang On.
„Ég hef alltaf verið smáskífu-maður og
mikið pælt í því konsepti,“ segir Birgir. „Mér
finnst mjög eðlilegt að hljómsveit sem er að
reyna að vekja á sér athygli hendi út nokkrum
lögum í spilun áður en hún kemur með fyrstu
plötuna sína. Ég held að það hafi hjálpað
okkur að þessi lög hafi heyrst og búið til hlust-
endahóp í kringum þetta. Fólk veit að minnsta
kosti að einhverju leyti hvernig tónlist við
stöndum fyrir.“
En fyrir þá sem hafa aldrei heyrt í ykkur –
til hvaða lýsingarorða myndirðu grípa til að
lýsa tónlistinni ykkar?
„Þetta er töff, þetta er frumlegt, þetta er
nýtt, þetta virkar!“ segir Birgir og hlær. „Nei,
ég veit það ekki! Þetta er fáguð tónlist,
örvæntingarfull og elegant.“
Elegant í stórborginni
Mér finnst Birgir hitta naglann á höfuðið.
Motion Boys spilar fágað popp, elegant, en
það er líka töff. Andi Bryans Ferrys og hljóm-
sveitarinnar Roxy Music svífur yfir vötnum
og Birgir fer ekkert í launkofa með að vera
aðdáandi.
„Hann er ótrúlega skemmtilegur karakter
og líka frábær textahöfundur. Ég held að hann
sé sá fyrsti sem bjó til popplag um ástar-
samband sitt við uppblásna dúkku. Það væri
gaman að fá að hitta hann við tækifæri og
snæða með honum morgunverð. Ég reyni
samt að búa ekki til of mikil goð úr hetjunum
mínum og býst ekkert við að hvert einasta orð
frá honum sé töfrabragð.“
Hvað er það við elegansinn sem þú fílar?
„Ég veit það ekki,“ segir Birgir og fer að
hlæja. „Ég hef bara fílað elegansinn frá því í
æsku!“
Gerir þú kröfur til liðsmanna hljómsveitar-
innar að þeir séu elegant? Er bannað að mæta
með skítugt hár í snjóþvegnum gallabuxum á
æfingu?
„Það er engin þörf á reglum, við erum allir
með góðan smekk. Tobbi gengur til dæmis
með greiðu úr silfri í vasanum.“
Og smekkmenn syngja auðvitað um ást-
ina?
„Ég las það einhvers staðar að 95 prósent af
dægurlagatextum fjalli um ástina og textarn-
ir okkar gera það líka, en þeir fjalla líka um
ótta, girnd, losta og ranghugmyndir, þetta eru
sögur af samskiptum kynjanna og þar er oft
dökkur undirtónn.
Það var lagt upp með að gera poppplötu, er
það ekki?
„Jú, en samt. Ég vona að við getum komið
fólki á óvart með henni. Það er borgarfílingur
á henni. Okkur langaði til að gera plötu um
örvæntingarfullt fólk í stórborg. Ef fólk hlust-
ar á plötuna í heild sinni heyrir það að þetta er
ekkert venjulegt poppband. Draumurinn er
að vinna eftir allt öðru konsepti á næstu plötu.
Við viljum fara lengra í öfgunum. Að fólk geti
ekki rúllað plötunni í gegn áreynslulaust.“
Sækja í bresk seventís-áhrif
Birgir á erfitt með að staðsetja Motion Boys á
íslenska tónlistarlandakortinu. Dálítið eins og
Geiri Sæm og Hunangstunglið, segi ég til að
hjálpa honum, en hann hlær nú bara að svo-
leiðis samlíkingum.
„Hugurinn leitar sjálfkrafa til ákveðins
áratugar af því við notum „syntha“ en sú sam-
tenging er smám saman að hverfa,“ segir
hann. „Að mínu mati eru miklu meiri seventís-
áhrif heldur en eitís-áhrif hjá okkur. Við til-
einkuðum okkur vinnubrögð sem voru við líði
á þeim áratug. Auk Roxy Music eru T-Rex og
Bowie miklir áhrifavaldar.“
Eina íslenska bandið sem er eitthvað líkt
ykkur er Trabant, en ég segi það líklega bara
vegna þess að Gísli Galdur og Þorvaldur Grön-
dal, nýráðinn bassaleikari Motion Boys, eru
fyrrum Trabant meðlimir.
„Tja, platan þeirra Emotional er náttúrlega
með því allra besta sem hefur komið hér út.
Ég hef hlustað mikið á íslenska tónlist og er til
dæmis mikill Spilverks-maður. En við erum
aðallega að leita eitthvað annað en í íslensku
poppsöguna, aðallega í eitthvert breskt dót.
Við erum allir með svipuð viðmið. Við forunn-
um þetta rosalega í stúdíóinu okkar en þegar
við fórum í Gróðurhúsið að klára plötuna var
aldrei rifist, enda hlustum við á sömu músík-
ina og vorum samstilltir. Ég man bara eftir
einu atviki þegar Tobbi, Bjössi og Gísli sögðu
þvert nei við mig. Þá var ég búinn að drekka
ógeðslega mikið kaffi og dúndra í mig alltof
miklu spírúlína og var orðinn alltof hæper. Þá
fékk ég að ég hélt svaka fína hugmynd að bak-
radda-slaufu og söng hana fyrir þá og lýsti
henni með höndunum. Auðvitað fattaði ég svo
að þetta var bara eitthvert R&B-drasl.“
Nú er platan að koma út, en hvað gerist
svo?
„Að spila eins og við getum á Íslandi út
þetta ár og leita að dreifingu úti. Svo langar
okkur að byrja bara á næstu plötu og draum-
urinn er að gera hana í Frakklandi. Það eru
góð rauðvín þar og ostar. Við þekkjum gaur
sem gæti komið okkur að í kastala í Lyon. Það
er spennandi að komast í nýtt umhverfi og
jafnvel að setja okkur einhverjar grunnregl-
ur. Það er spennandi að halda í einhver sér-
kenni en samt á næsta plata að sánda ekkert
eins og Motion Boys.“
Sefur bara aðeins minna
Birgir er búinn að vera í hljómsveitum frá 16
ára aldri. Hljómsveitin Byltan var efnileg og
sendi frá sér lög en Motion Boys er fyrsta
alvaran. Hann á tvo unga drengi með konunni
sem hann segist „lifa í synd“ með. Er hann að
standa sig á heimilinu standandi í hljóm-
sveitar harkinu?
„Þetta er náttúrulega púsluspil,“ segir
hann. „Maður þarf bara að sofa aðeins minna.
Sem betur fer hef ég alltaf þurft að sofa mjög
lítið, alveg síðan ég var strákur.“
Hvað erum við að tala um, þrjá tíma á
sólarhring?
„Maður hefur alveg náð því, já. Og ég veit
um fólk sem hefur náð að þjálfa sig niður í
hálftíma svefn á sólarhring. Konan hefur
alveg skilning á þessu og styður mig mikið.
Maður þarf að skvísa inn auka klukkutímum
til að þetta gangi upp. Tónlistarstarfið fer oft
mikið fram á nóttunni. Það væri upplagt ef
maður gæti sinnt tónlistinni 9-5. Kannski
verður það einhvern tíma þannig.“
Birgir vinnur meðal annars fyrir sér sem
ljósmyndari og hefur ákveðnar hugmyndir
um ljósmyndun almennings. „Maður á ekki að
ofnota ljósmyndavélina,“ segir hann. „Mér
finnst að góðir og fallegir hlutir eigi að lifa í
minningunni. Fólk er alltaf að taka myndir af
einhverju og smám saman ferðu bara að
muna eftir því sem þú tókst mynd af. Barnið
gerir eitthvað sniðugt og þú hugsar: ég verð
að taka mynd af þessu. Svo ferðu að leita að
vélinni og biður síðan barnið um að gera þetta
aftur. Þú hefur tekið mynd af eftir öpun af
augnablikinu. Í raun ættu fjölskyldur bara að
taka eina svart-hvíta mynd af sér einu sinni á
ári.“
Gerir þú það?
„Nei, ég er nú ekki alveg saklaus. Aðal-
atriðið er að fólk noti myndavélina í hófi. Svo
er til fólk sem tekur myndir og jafnvel vídeó í
jarðarförum. Til hvers er það? Er það til að
horfa á upptökuna og segja: „Vá, hvað hún
Gunna átti nú erfitt og grét mikið?“ Stundum
áttu bara að einbeita þér að atburðinum án
þess að vera að taka alltof margar myndir af
honum. Það er kannski skrýtið af mér að tala
svona, en ég er bara svona í mörgu.“
Við erum allir með góðan smekk
Birgir Ísleifur Gunnarsson fer fyrir hljómsveitinni Motion Boys, syngur og semur lög og texta. Hang On, fyrsta plata sveitar-
innar kemur út fimmtudaginn 9. október og sama dag heldur sveitin útgáfutónleika á Nasa. Dr. Gunni hitti Birgi yfir 650 króna
cappuccino-bollum á Hótel Holti.
HANG ON Fyrsta plata Motion Boys kemur út 9,
október.
BIRGIR ÍSLEIFUR MEÐ MOTION BOYS Í RAMMA „Við rífumst aldrei enda allir með góðan smekk.“ FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON
➜ BIRGIR ÍSLEIFUR: BEST Í HEIMI
Besta platan? „Ég gæti sagt For Your Pleasure
með Roxy Music, Exile On Mainstreet með
Stones, Velvet Underground með samnefndri
hljómsveit og Remain In the Light með Talking
Heads. Þessu er samt ekki hægt að svara!“
Besta lagið? „Ég ætla að nefna eitthvað sem
ég er sérstaklega að hlusta á þessa dagana.
„Mandolin Wind“ með Rod Stewart. Hann nær
mér alltaf með falsettunni í lokin.“
Bestu tónleikarnir? „Mér dettur í hug að
nefna Stereolab-tónleikana á Grandrokk.“
Besta bókin? „Meistarinn og Margaríta.“
Besta tímaritið? „Mér finnst tímarit aldrei
alveg nógu og góð.“
Besta bíómyndin? „Johnny Suede.“
Besti veitingarstaðurinn? „Cazanove í Lyon.“
Besta tækið? „Rafrænn rauðvínsflösku-
opnari.“
Best í heimi? „Ég er með allt of mikinn
valkvíða fyrir svona spurningar. Í alvörunni!
Ég eyddi einu sinni þremur klukkutímum fyrir
framan sælgætisstandana í Hagkaup. Síðan
þegar ég kom á kassann var ég ekki einu sinni
með veskið með mér.“