Fréttablaðið - 05.10.2008, Blaðsíða 39

SUNNUDAGUR 5. október 2008
Ég hef verið svo heppinn að sjá
Lou Reed spila fjórum sinnum, í
Dublin, Helsinki, Stokkhólmi og
Reykjavík, og get fullyrt að af
þessum skiptum var hann
langbestur í Höllinni. Á
kvikmyndahátíð gefst nú tækifæri
til þess að rifja upp kynnin. Hér
er hann á heimavelli í New York,
að flytja plötu nefnda í höfuðið á
Berlín. Þó að platan heiti eftir
borginni hafði Lou Reed aldrei
komið til Berlínar þegar hann
samdi plötuna. Berlín er þvert á
móti táknræn fyrir klofinn heim
og klofinn huga, þar sem múrar
eru byggðir á milli. Þegar platan
kom út árið 1973 var Lou Reed í
fyrsta og síðasta sinn poppstjarna.
Ári áður hafði Transformer, þar
sem David Bowie stjórnaði
upptökum, komið út. Innhélt hún
lög eins og Walk on the Wild Side
og Perfect Day. Margir biðu
spenntir eftir næstu plötu, en
þegar Berlin birtist, með textum
sem fjölluðu um eiturlyfjaneyslu,
heimilisofbeldi og fleira sem þá
var lítið fjallað um sneru
gagnrýnendur og plötukaupendur
við henni baki. Það segir líklega
mikið um bæði styrk plötunnar
sem og breytt viðhorf almennt að
platan þykir í dag með
höfuðverkum rokksins en
umfjöllunarefnin sjást á einn eða
annan hátt daglega í fjölmiðlum.
Hljómsveitin sem spilar með
Lou Reed hér er fyrsta flokks.
Gítarhetjan Steve Hunter úr
Alice Cooper Band spilar á gítar,
Antony úr Antony and the
Johnsons syngur bakraddir og
aðalrödd í Candy Says, og þar að
auki er strengjasveit og barnakór
sem kemur skemmtilega út. Það
verður þó að segjast eins og er að
Lou Reed er ekki mikill
sviðsmaður og hefur aldrei verið.
Maður fær það stundum á
tilfinninguna að hann vildi helst
að hann væri annarsstaðar, en
söngur hans batnar þó eftir því
sem á líður myndina. Berlin er fín
tónleikamynd þar sem Reed er í
ágætis stuði, en við vorum heppin
sem sáum hann enn betra formi í
Höllinni árið 2004. Valur Gunnarsson
Annálaður fýlupúki
fær uppreisn æru
KVIKMYNDIR
Lou Reed‘s Berlin
Leikstjóri: Julian Schnabel.
Sýnd á RIFF.
★★★★
Flott tónleikamynd þar sem Lou Reed
er í ágætu formi.
Tískuvikan í París er nú í fullum
gangi en hún er yfirleitt sú sterkasta
af stóru vikunum fjórum. Síðustu daga hefur
þar getið að líta nýstárlegt kjólasnið sem
virðist höfða til margra. Olivier Theyskens
hjá Ninu Ricci, Vivienne Westwood og Christophe
Decarnin hjá Balmain virtust í það minnsta
sammála um að það væri smart að hafa pilsið stutt
að framan en sítt að aftan.
SÍTT AÐ AFTAN
Í PARÍS
Vivienne
Westwood
sýndi rokk-
aðri útgáfu af
stutta og síða
pilsinu.
Kjólarnir frá Balmain eiga
eflaust eftir að rata á einhverja
rauða dregla.
Ofurhá klauf
skapar svipaðar
útlínur og
stuttu pilsin hjá
Balmain.
Kjóllinn frá Ninu
Ricci er með nýja
sniðinu og þar að
auki með áberandi
axlir sem einnig
hafa birst á mörgum
pöllum.
N
O
R
D
IC
PH
O
TO
S/
A
FP
Blindar ástir
Slepe lasky
Blindar slóvakískar mæðgur leita ástarinnar á
internetinu. Marglofuð mynd sem tekst á við það
krefjandi verkefni að sýna heiminn með augum
blindra.
Regnboginn kl. 17.30
≥ Regnboginn
≥ Norræna húsið
≥ riff.is
Sunnudagur 5. október
Tulpan 15:30
Barcelona (kort) 15:30
Blóm á reki 15:30
Fyrir morgundaginn 15:30
Aðdáun 17:30
Blindar ástir 17:30
Mín Winnipeg 17:30
Heima 17:30
Ég hef elskað þig svo lengi 20:00
Hefnd 20:00
Þungarokk í Bagdad 20:00
Snjór 20:00
Þar til dauðinn aðskilur okkur 22:30
Zift 22:30
Bræðin 22:30
Löng helgi/Ofbeldi í bíó 22:30
Ungar hetjur: 10 ára og yngri 17:30
Dieter Roth Puzzle 15:30
Í skugga hinnar helgu bókar 17:30
Bombaðu það! 20:00
Skelfilega hamingjusamur 22:30
≥ Iðnó
Morgunverður með Scot 13:30
Hvíslið í trjánum/Í leit að gðosögn 15:30
Squeezebox! 17:30
Upp Yangtze fljótið 20:00
Íslenskar stuttmyndir 22:30