Tíminn - 18.09.1983, Blaðsíða 19

SUNNUDAGUR 18. SEPTEMBER 1983
19
■ í Bjarnarflagi áðum við stutta stund og fengum nasaþefinn af þeirri geysilegu orku sem
virðist bókstaflega krauma undir fótum manns í Bjarnarflagi.
■ Þegar komið er niður í Bárðardal af Sprengisandi, er ekki nema örlítill krókur að skreppa
að Aldeyjarfossi, og það er fyllilega þess virði að gera sér sérstaka ferð að þessum einstaklega
fallega fossi í Skjálfandafljóti, sem alltof fáir þekkja.
heilan bókaflokk, en meiningin var að
ég segði örlítið frá þessari för, svona
almennt.
Norður Sprengisand fengum við ó-
gleymanlega fallegt veður eins og ég
sagði áðan, enda áðum við víða og
nutum útsýnis. í Nýjadal fengum við svo
myndarlegt stopp, enda var þar hinn
prýðilegasti hádegisverður snæddur,
þegar klukkan var langt gengin í þrjú!
Mér er örugglega óhætt að mæla með
því við alla sem á annað borð fara
Sprengisand, að fara ekki framhjá Ald-
eyjarfossi, sem er í Skjálfandafljóti.
Fossinn er einstaklega fallegur, og það
eru stuðlabergsmyndanirnar umhverfis
hann einnig, en því miður virðist sem
talsvert af stuðlaberginu sé að hrynja.
Skemmst er frá því að segja, að þegar
til Mývatns var komið, þá var klukkan
eitthvað um hálfníu um kvöldið, þannig
að hálfrökkur var. Var Mývatn ogsveitin
í kring ógleymanlega falleg í Ijósaskipt-
unum - við ókum syðri hringinn og sáum
fjöll og gróður speglast í spegilsléttu
vatninu. Hef ég oft komið að Mývatni,
og iðulega dáðst að fegurð sveitarinnar,
en aidrei eins og nú.
Á Mývatni tóku heimamenn okkur
með kostum og kynjum og buðu upp á
hinn glæstasta „dinner". Voru flestir
þreyttir vel eftir borðhald og skriðu því
í mjúkar hvílurnar sem Hótel Reynihlíð
býður upp á allan ársins hring.
Mývatnssveit skartaði sínu fegursta
morguninn eftir, þegar við um kl. 6.30
fórum í Stórugjá til þess að fá okkur nú
náttúrulegt bað. Við fórum svo eftir
morgunverð og skoðuðum stórfína sund-
laug Mývetninga, sem er ekki nema
ársgömul og áður en við kvöddum
Mývetninga, sem höfðu í einu orði sagt
tekið stórhöfðinglega á móti okkur fór-
um við í átt til Námaskarðs, í Bjarnarflag
og litum á eina borholu eða tvær.
Þá var víst tími til kominn að halda
suður á bóginn á nýjan leik, og hafði
Guðmundur Jónasson góðfúslega orðið
við óskum gesta sinna að ferja þá suður
yfir Kjöl, en upphaflega var ráðgert að
fara sömu leiðtil baka, þ.e. Sprengisand.
Þessi för var auðvitað fyrst og fremst
hugsuð sem kynning á þessari fallegu
ferðaleið, Sprengisandi, svo og á einni
fegurstu sveit landsins, Mývatnssveit, og
heppnaðist ferðin fullkomlega hvað það
snertir. En auðvitað er það nokkuð
strangt að keyra þessa miklu vegalengd,
sem ég hygg að sé ekki undir 1 þúsund
kílómetrum a tveimur dögum. Hvað um
það, ég hefði ekki fyrir nokkurn mun
viljað missa af ferðalagi þessu, og er
Guðmundi Jónassyni því þakklát mjög
fyrir boðið. Þar sem ég er þcirrar
skoöunar að sjón sé sögu ríkari, þó sú
sjón verði því miður að vera í svarthvítu.
þá hef ég haldið mig við það, að hafa
textann sem stystan, til þess að koma
sem flestum myndum að. Vona ég að
þær gefi einhverja vísbendingu um hvað
ég sá í þessari ferð.
-AB
■ Þau voru ófá Ijóðin sem Guðmundur las fyrir okkur á yfirreið okkar um Sprengisand og Kjöl - og ávalli
valdi hann Ijóðið með það í huga hvar við vorum stödd hverju sinni.
■ Á leið suður aftur, en við völdum að fara Kjöl í
leið upp Öxnadal — Hraundrangar
erum við á