Réttur - 01.07.1966, Qupperneq 11

RÉTTUR
211
hann margar aðrar, sem að lokum settu hann á sakborningabekk og nú í
œvilangt fangelsi. Ilann æskti ekki þess píslarvættis. Hann reyndi að flýja það.
Þetta verður aðeins til þess að enn meiri ljóma stafar af hugrekki hans.
Eins og í Þýzkalandi nazismans mun meirihlutinn alltaf finna sér ástæður
til að rísa ekki upp gegn óréttlætinu. Þeir sem búa við öryggi i siðmenntuðu
landi og aldrei liafa þurft að tefla fjölskyldu sinni, lífsstarfi og ef til vill lífi
sínu í hættu fyrir málstað, sem ekki nýtur hylli í þjóðfélaginu, þeir geta aldrei
sezt í dómarasæti yfir hinum venjulegu, leiðinlegu, sérgóðu hvítu íbúum
Suður-Afríku. En þeir neyðast til að dást að þeim fáu — og Fischer er eitt-
hvert ágætasta dæmi um slíka menn — sem eru fúsir til að hætta öllu til í
þágu þess sem þeim finnst rétt.“
II.
„Vér kommúnistar, vér Afríkumenn“
— Útdráttur úr varnarræðu Fischers 28. marz 1966 —
Fischer sagði í upphafi, að þegar maður væri fyrir rétti ákærður
fyrir pólitískar skoðanir, væri um tvær leiðir að velja. I fyrsta lagi
að játa yfirsjónir sínar og beiðast griða, en í öðru lagi að reyna
að verja skoðanir sínar og gerðir. Sjálfan sig taldi hann aðeins
'hafa um eina leið að velja, þ. e. þá síðari. Hann hefði því ekki vilj-
að kannast við sekt sína frammi fyrir þeim bókstöfum laganna,
sem hann hefði verið ákærður fyrir að hafa brotið. Ef hann bæðist
fyrirgefningar myndi hann svíkja málstað sinn og hann var þess
enn fullviss, að hann hefði gert rétt.
Fischer sagði, að hann viðurkenndi þá skoðun, að þjóðfélag
þyrfti lög, sem þegnarnir virtu, öðru máli gegndi um siðlausan laga-
bókstaf, sem settur væri í því skyni að kúga meirihluta þjóðarinn-
ar. Þau lög, sem hann hefði brotið, hefðu verið sett af algjörlega
umboðslausri stofnun og í því skyni að svipta meirihluta þjóðar-
innar rétti til hamingju og frelsis og að hindra meirihlutann í því
að njóta þess auðs, sem hann skapaði. Þ. e. meirihlutinn væri svipt-
ur réttindum til að lifa við mannsæmandi kjör. Hafandi þetta í
huga gæti hann ekki játað sekt, og það kynni að vera að framtíðin
kvæð.i upp þann dóm, að skoðanir hans hefðu verið réttar. Hann
sagði, að stjórnmál væri aðeins hægt að skilja til fullnustu án of-
beldis og borgarastyrjaldar og aðeins í ljósi marxismans. Höfuð-
ástæðuna til þess að hann væri félagi í kommúnistaflokknum, kvað