Réttur - 01.07.1966, Blaðsíða 38

HUGI HRAUNFJÖRÐ:
Tvö kvæði
VIETNAM
Undrandi starir fólkið og forviða á þig
finnst það svo skrýtið að þú skulir vera til
jafn afdróttarlaust og af er reynt að mó þig
af okkar jörð við siðustu þáttaskil.
Þinn Skarphéðinn áttu sem ekki frá gaflhlaði skreppur
en skopandi glottir framan í örlög sin.
Og hann á þann vin, hann Kára karlinn sem sleppur
kannski úr brennunni um síðir og hefnir þín.
ALÞÝÐUMAÐUR
Eg er alþýðumaður, af íslenzku bergi brotinn
og ber þess merki að hafa þrælað sem klár.
Fimmtugur er ég, hærður og herðalotinn.
Harður í skapi, og þó er ég ákúrusár.
Eg er réttur og sléttur, aðþrengdur alþýðumaður.
Og er nokkur til, sem þorir að kalla það smán?
Eg hryggist með þeim sem er hryggur, og gleðst með þeim sem er glaður.
Og gylli og sýti á víxl mitt ævilán.
Eg er breiðfirzkrar ættar, bankhagur maður og keikur
bóndi að nafninu til úr Skeiðasveit.
Og ég veit að fyrr ekki við mig lánið leikur
en lágkúran þokað mér hefur á markaðan reit.
Ég krýp ekki og kasta ekki heldur steini
en kitlandi fiðringur stundum um sál mína fer.
Að sjá hvað mönnunum verður það oft að meini
að manngildi er ekki þar sem vera ber..