Réttur - 01.10.1931, Blaðsíða 4

196 HÉTTUR [Rjettur
inu, og þótt undarlegt kunni að virðast, bitnaði þessi
fórnfýsishugsun á Geirmundi gamla.
2.
Hásumarssólin skein inn um stóra gluggann, á stóra
hjónarúmið kaupmannsins. Geislarnir flögruðu um
stóra andlitið á honum, sem alltaf sýndist jafn ófull-
gert, þó það með vinnuhægð seinni áranna hefði fitn-
að og væri jafnan nýrakað. Kaupmaðurinn teygði úr
sér með þeirri notakennd, sem hreint rúmlín veitir í
rúmgóðu, björtu herbergi auðugs manns, sem getur
veitt sér allt, sem hann óskar. Kaupmaðurinn reis upp
og horfði út um gluggann. Þennan glugga, sem hann
var búinn að horfa út um á hverjum morgni í fjölda-
mörg ár atorku sinnar. Honum hafði alltaf dottið eitt-
hvert verkefni í hug, þegar hann leit út um þennan
glugga, snemma á. morgnana, því hann var árrisull.
Það var eins og hann sæti þarna í Hliðskjálf. Þaðan
var gáð til veðurs fyrir fiskinn, sem átti að þorna og
fyrir bátana, sem áttu að róa. Héðan sá hann alltaf
eitthvað, sem að gagni gat komið. Glugginn var alltaf
þíður, þó hörkubyljir vetrarins hefðu breitt huliðs-
blæju sína yfir gluggana á smáhýsunum og kumböld-
unum í þorpinu, svo ekki sást út úr þeim frekar en
vandræðum og skuldum þeirra, sem fyrir innan þá
bjuggu. En aldrei, í öll þessi ár, hafði kaupmaður séð
það, sem hann sá þennan fagra miðsumarsmorgun, það
var blátt áfram vitrun. Hann leit yfir græna balann
hans Geirmundar gamla á melnum og kumbaldann
hans, og þá datt það beinlínis ofan í höfuðið á honum,
að þania, á þessum háa og fallega stað, ætti að standa
vegleg kirkja. Hann stökk á fætur, snaraðist í föt-
in og hljóp út, alveg eins og í gamla daga, meðan um-
brotin voru mest í honum. Hann reisti kirkjuna meðan
hann var að færa sig í fötin, gaf allt efnið í hana og