Réttur - 01.10.1931, Qupperneq 59

Rjettur]
TILBÚINN ÁBURÐUR
251
Hvemig getum við bjargað okkur? Með stríði. Með
nýrri heimsstryjöld. Með henni getum við á tvennan
hátt komið fótum undir okkur aftur. Næsta stríð verð-
ur óhjákvæmilega efnastríð, þ. e. að mestu leyti verð-
ur barist með eiturgastegundum. Við það fá efnaiðn-
aðarverksmiðjurnar nóg að gjöra. Og stríðsgróðinn
mun ekki verða ódrýgri en gróði vopnaverksmiðjanna
varð við síðustu styrjöld. Svo er markaðurinn, hann er
að verða of lítill. Við verðum að fá nýjan markað. En
livar getum við unnið okkur markað fyrir vörur okk-
ar? Hverjir eiga að heyja stríð? Þjóðverjar og Frakk-
ar eða Þjóðverjar og Englendingar eða þessar þjóðir
við Ameríkumenn. Nei, miðgarðsormur auðvaldsins
liggur um öll þessi lönd. Sömu bankarnir styðja iðnað-
arhringi þessara landa, þeir eru orðnir svo að segja
ein samsteypt heild.
öðru máli er að gegna með Rússland. Þangað inn
hefir auðvaldið ekki getað þrengt sér. 160 miljónir
manna, bændur og verkamenn hafa þar brotið af sér
klafa arðránsskipulagsins. Þessar 160 miljónir manna
þarf að leggja undir járnhæl auðhringanna aftur, en
það er ekki hægt nema með blóðugri styrjöld.
Efnaiðnaðarverksmiðjum heimsins er hægt að breyta
á mjög skömmum tíma, þannig að þær framleiði alls-
konar eiturgastegundir og sprengiefni. Auðvaldið þarf
stríð til þess að geta fest sig aftur í sessi. Aðeins einn
máttur, verkalýðurinn, getur komið í veg fyrir þetta
stríð og þá einkum sá verkalýður, sem vinnur við efna-
iðnaðarverksmiðjurnar. Með því að vera á varðbergi
geta þeir fylgst með hvenær auðvaldið ætlar að breyta
framleiðslunni frá því að vera framleiðsla óhjákvæmi-
legra lífsnauðsynja, er mannkynið vanhagar svo mjög
um, í framleiðslu á eiturgasi, sprengiefni og morðvopn-
um og fleiru, sem getur komið að notum í þjónustu
eyðileggingarinnar.
Á ráðstefnu köfnunarefnis framleiðenda, haldinni