Réttur - 01.10.1931, Qupperneq 33

Ejettur] 5-ÁRA ÁÆTLUNIN 225
erfiðleika á pappírsframleiðslunni óx bókaupplag'ið úr
190,000,000 eintaka á ári upp í 279,000,000 og blaða-
upplagið úr 2,500,000 á dag upp í 7,688,000. Um mun-
inn á innihaldi þarf ekki að orðlengja.
Hingað til hafði verkalýður Sovjet-Rússlands unnið
að uppbyggingu þess, sem stríðið og borgarastríðið
hafði lagt í eyði. Nú fyrst var hægt að ganga að því að
auka framleiðsluna, frá því sem áður var. En í Rúss-
landi hafði almenningur aldrei átt við líkt því eins góð
kjör að búa og iðnaðarverkamenn Vesturlanda á upp-
gangsárum kapitalismans. Iðnaðarframleiðsla fyrir
þarfir fjöldans þekktist ekki. ógurlegur skortur var á
skólum, samkomuhúsum, söfnum og öðrum menningar-
stofnunum, alþýðan bjó í hrörlegum kofum og margir
hlutir, sem sjálfsagðir voru meðal verkalýðs Vestur-
landa, svo sem skófatnaður, sápa, ýmiskonar matvæli
og margt íleira, hafði verið framleitt eingöngu fyrir
hina fámennu yfirstétt. Þar að auki gerðu hin kapital-
istisku lönd allt, sem þau gátu til þess að eyðileggja
verzlun Sovjet-Rússlands við umheiminn.
Fyrsta skilyrðið fyrir uppbyggingu hinnar sósíal-
istisku menningar var því aukning hinnar efnalegu
framleiðslu, sérstaklega þungavöruiðnaðarins og land-
búnaðarins. En til þess að geta aukið framleiðsluna
sem allra örast, varð aftur að leggja mikla áherzlu á
undirstöðumenningu verkalýðsins. Á uppbyggingarár-
unum frá 1921—1927 jókst fjöldi verkamanna í fram-
leiðslunni um 4,370,000, en þar sem töluverður hluti
þeirra voru menntasnauðir bændur, þá hlaut óhjá-
kvæmilega af því að leiða kyrrstaða í meðalframleiðslu-
magni hvers einstaklings. Hin sífellt vaxandi laun og
bættu lífskjör verkalýðs og bænda juku líka menning-
arþorsta þeirra. Foringjum verkalýðsins var þetta
ljóst og þegar tveim árum áður en 5-ára áætlunin
hófst, var farið að vinna að þvi samkvæmt nákvæmri,
sundurliðaðri áætlun, hinni svokölluðu menningaráætl-
15