Morgunblaðið - 29.05.2006, Blaðsíða 30

30 MÁNUDAGUR 29. MAÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Pétur HafsteinnGuðlaugsson
fæddist á Mörk á
Laxárdal í Austur-
Húnavatnssýslu 21.
desember 1941. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 19. maí síð-
astliðinn. Hann var
þriðji í röð átta
barna hjónanna
Soffíu Ólafsdóttur
verkakonu, f. í
Brekku í Seyluhreppi
í Skagafirði 29. ágúst
1917, d. 30. ágúst 1985 og Guð-
laugs Guðmundssonar Pétursson-
ar verslunarmanns, f. á Akureyri
15. desember 1913, d. 11. maí
1987. Systkini Péturs eru: 1) Guð-
mundur Marinó, f. 18. ágúst 1939,
2) Ólafur Gunnar, f. 27. janúar
1941, 3) Ásólfur Geir, f. 6. febr-
úar 1943, 4) Margrét Soffía, f. 6.
Pálsson, dóttir hennar er Brynja
Ósk Guðmundsdóttir, f. 1987,
dætur þeirra eru Natalía Lind, f.
1995 og Jóhanna Guðrún, f. 2000.
Árið 1975 kvæntist Pétur Önnu
Jóhannsdóttur, f. 10. júlí 1956,
þau skildu.
Árið 1992 hóf Pétur sambúð
með eftirlifandi eiginkonu sinni
Halldóru E. Jónmundsdóttur frá
Auðkúlu, f. 4. ágúst 1944, þau
giftu sig 12. maí 2006. Börn henn-
ar eru Þorbjörg, f. 1965, Kristín
Hanna, f. 1968 og Jónmundur
Ingvi, f. 1970.
Pétur starfaði víða, lengst af
var hann bóndi á Brandsstöðum.
Hann vann við véla- og bílavið-
gerðir meðfram búskapnum.
Hann var virkur í félagsmálum
og sat m.a. í hreppsnefnd Ból-
staðarhlíðarhrepps og var í
karlakór. Árið 1995 fluttu Pétur
og Halldóra til Reykjavíkur í
Austurbrún þar sem þau bjuggu.
Pétur hóf störf hjá Vélaveri 1996
þar sem hann starfaði meðan
heilsan leyfði.
Útför Péturs verður gerð frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
september 1944, d.
5. janúar 1945, 5)
Margrét, f. 6. apríl
1946, 6) Sigrún, f.
17. júlí 1948 og 7)
óskírður drengur, f.
28. apríl 1950, d. 31.
mars 1951. Hálfbróð-
ir Péturs samfeðra
er Þorvarður, f. 20.
maí 1956.
Pétur kvæntist
1965 Maríu Valgerði
Karlsdóttur, f. 10.
september 1948, þau
skildu. Börn þeirra
eru: a) Valur Karl, f. 23. ágúst
1964, sambýliskona Sigríður H.
Jensdóttir, b) Soffía Margrét, f.
25. apríl 1967, gift Vilhelm Jóns-
syni, börn þeirra eru Leifur Ingi,
f. 1987, Jón Pétur, f. 1993 og
Laufey María, f. 1996, c) Guðrún
Karólína, f. 5. desember 1970,
sambýlismaður Jóhann Pétur
Nú er komið að kveðjustund, sem
mig var þó farið að óra fyrir að nálg-
aðist. Það átti að heita vor í lofti en
veðrið var ekki sérlega vorlegt á
Húsavík föstudagskvöldið 19. maí sl.
Síminn hringdi. Það var Sigrún
móðursystir sem var á línunni og
sagði mér að Pétur væri dáinn. Mér
brá en samt fylgdi fréttinni líka
ákveðinn léttir þar sem ég vissi að
nú var Pétur kominn í hendur góðra
afla. Hann var kominn til ömmu og
afa, sem án efa hafa tekið vel á móti
honum.
Fyrstu minningar mínar um Pét-
ur eru frá þeim tíma er hann og
Mæja bjuggu í Hraunbæ 16. Það
var spennandi að fara þangað í
heimsóknir um helgar og hitta
frændsystkinin og ekki var síðra að
hitta sprellikarlinn móðurbróður
minn.
Ég man líka eftir því þegar ég var
í sveit hjá Pétri á Brandsstöðum
ásamt fleiri krökkum. Við höfðum
alltaf næg verkefni en það var líka
fastur liður að við fórum labbandi
yfir á Löngumýri einu sinni í viku til
að kaupa okkur nammi í skúrnum.
Íþóttaæfingarnar í Húnaveri voru
líka fastur liður.
Frændi minn var einstaklega góð-
ur maður, eiginlega of góður fyrir
þennan heim. Hann var vel liðinn af
öllum sem hann þekktu. Hann vildi
allt fyrir alla gera en fékk það ekki
alltaf endurgoldið í sömu mynt.
Hann var ekki maður margra orða
heldur voru það frekar verkin sem
töluðu. Pétur fjargviðraðist aldrei
yfir þeim verkefnum sem honum
var úthlutað í lífinu en ég er sann-
færð um að honum hefur ekki alltaf
liðið vel þó að ekki hefði hann orð á
líðan sinni. Eftir að Pétur og Dóra
fluttu til Reykjavíkur fór hann að
vinna hjá Vélaveri. Í vinnunni var
hann vel liðinn og veit ég að hann
naut mikillar velvildar vinnufélag-
anna þegar veikindin voru farin að
taka sinn toll. Það var hins vegar
ekki fyrr en á allra síðustu árum að
hann var farinn að slaka aðeins á
hvað vinnuna varðaði. Sú afslöppun
var þó auðvitað fólgin í annarri
vinnu þar sem hann og Dóra unnu
hörðum höndum við að koma sér
upp athvarfi, sem var þeirra griða-
staður.
Þetta athvarf var sumarbústaður
í Grímsnesinu, bústaður byggður af
vilja, frekar en mætti. Við bygg-
inguna nutu Pétur og Dóra aðstoðar
og ráðlegginga Jónmundar, sonar
Dóru, og fleiri góðra manna. Enn
sem fyrr er þó ljóst að enginn veit
sína ævina fyrr en öll er og við sem
eftir lifum verðum að trúa því að
Péturs hafi verið þörf á öðrum stað.
Að lokum vil ég óska frænda mín-
um góðrar ferðar, ég veit að hann
verður boðinn velkominn hinum
megin og þar mun hann láta verkin
tala rétt eins og hann gerði alla sína
tíð hérna megin. Ég þakka þér
frændi minn kær, fyrir allar stund-
irnar sem við áttum saman, og kveð
með þessum orðum:
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Ég votta fjölskyldunni mína
dýpstu samúð og vona að Guð veiti
þeim styrk í sorginni.
Þín systurdóttir,
Soffía Anna.
Það var í kringum 1980 sem kynni
tókust með okkur Pétri, við unnum
um hríð á sama vinnustað en við sitt
hvora eininguna. Pétur vakt strax
athygli mína, hár, grannur og ótrú-
lega verklaginn, átakavinnan lék í
höndum hans og var honum auð-
veldari en mörgum sem unnu í
kringum hann. Við vorum fljótir að
kynnast og fyrr en varði var hann
búinn að afsanna kenningu sem ég
hafði talið gullsígildi í fjöldamörg ár,
það er að vini eignist maður á unga
aldri en misnána kunningja eftir
það. Okkur Pétri féll vel frá byrjun,
hann var hress og kátur með skýr-
ingar á flestum hlutum án þess að
flíka þeim, og áhugamál okkar
reyndust ótrúlega lík. Nálægðin við
hann var upplífgandi og þegar á
reyndi ótrúlega gefandi. Á þessum
tíma rak Pétur bú að Brandstöðum
en meðfram eins og svo margra
bænda er háttur þjónustu við sveit-
unga sína og aðra. Í Péturs tilfelli
voru það vélaviðgerðir og smíðar en
hann var lærður bifvélavirki og kom
sú þekking honum og þeim sem
nutu allvel. Oftar en ekki eyddum
við drjúgum tíma, á verkstæði hans
þegar ég leit við á Brandstöðum. en
ýmis mál voru þar í deiglunni hverju
sinni. Það var unun að vinna með
Pétri, bæði var hann útsjónarsamur
og frábær fagmaður og verkfærin
sem hann vann með léku í höndum
hans. En eins og þeir vita sem vinna
mikið með handverkfæri er svo
margt skinnið sem sinnið þegar að
handtökum er komið. Þegar leið að
kveldi þessara daga sátum við oftar
en ekki undir húsveggnum og horfð-
um á heiminn allt um kring ræddum
hin ýmsu mál af örlitlu kæruleysi og
glettni Péturs lyfti þeim á annað
plan. Við áttum það líka til að sitja
og þegja en Pétur var einn örfárra
manna sem höfðu svo sterka návist
að samræðna var ekki alltaf þörf.
Um sinn skildu leiðir en síminn var
notaður til að spjalla en ekki var
laust við að vinur minn væri stund-
um miskátur. Svo kom að Pétur brá
búi og flutti til Reykjavíkur. Dóra
kom inn í líf hans og hlátur og
glettni reis aftur í aðrar hæðir. Við
Pétur ræddum oft um hversu
heppnir við værum að Hrefna mín
og Dóra skyldu ná jafnvel saman og
raun varð. Samneyti okkar fjögurra
jókst enn þegar Pétur og Dóra
byggðu sér sumarbústað í nágrenni
við okkur í Bjarkarborgum. Við Pét-
ur ræddum oft um hversu notalegt
yrði þegar nær drægi ævikveldi að
geta gengið á milli húsa í Bjark-
arborgum frá því snemma vors og
fram á haust. Fá okkur í glas, blása
úr vindlum og spjalla, ekki síður það
sem okkur lét allvel, að þegja sam-
an. Því miður fer ekki alltaf eins og
ætlað er, kvöldið reynist stutt og
nóttin hellist yfir svo miklu fyrr en
ætlað var.
Á þessari stundu reikar hugur til
baka og maður fyllist þakklæti fyrir
að hafa fengið að kynnast Pétri,
þakklæti til Hrefnu og Dóru sem
tóku af skarið og sendu okkur vinina
í ferð lífsins til Daytona. Þetta var
ógleymanleg listaverka- og hljóm-
leikaferð þar sem bílar fyrri ára
voru í öllum hlutverkum og hver
uppákoman rak aðra. Þarna röltum
við sveitamennirnir dag eftir dag
dolfallnir milli 9000 listaverka,
hlustuðum á gang þeirra og skoð-
uðum handbragðið. Einn toppurinn
var þegar þau voru knúin gegnum
undirgang út af Daytonabrautinn og
inn á hraðbrautina, dýrðlegur ilmur
fyllti loftið drekarnir tóku léttan
samba takt er dekkin volgnuðu,
þunn reykjarslæða lagðist yfir um-
hverfið og heimurinn stóð kyrr. Á
kvöldin sátum við á svölum hótelsins
með glas í hendi, horfðum á strönd-
ina og fólkið við sundlaugina og
ræddum um það sem á daginn hafði
drifið. Við vorum sammála um að
koma aftur innan fárra ára tilbúnir
að njóta alls sem þá yrði í boði,
sigldir mennirnir. Fyrr en það yrði
var Formúlukeppni þó á dagskrá en
hún skyldi farin fyrr en seinna.
Enginn veit sína ævina sem betur
fer en ferðin á formúluna og Day-
tona ásamt betri helmingum okkar
verður ekki farin frekar en margt
sem ætlað er að gera er tími vinnst
til.
Að hafa eignast vin sem Pétur
Guðlaugsson voru fágæt og ómet-
anleg forréttindi sem ég er þakk-
látur fyrir. Á þessari stund er gott
að hugsa til baka og ljúft að minnast
síðustu páskahelgar sem við áttum
öll saman í Bjarkarborgum.
Einlægar samúðarkveðjur frá
okkur Hrefnu, Dóra mín, Gunna,
Soffía og Valur, svo og til þeirra
sem nú eiga um sárt að binda.
Jónas Ástráðsson.
Lokið er lífi Péturs Guðlaugsson-
ar og að honum er mikil eftirsjá. Eg
man vel þegar við urðum fyrst ná-
grannar. Hjónin María Steingríms-
dóttir og Sigurjón Ólafsson, ásamt
Sigmari bróður Sigurjóns, keyptu
jörðina Brandsstaði í Blöndudal og
hófu þar búskap. Brandsstaðir og
Höllustaðir, heimili mitt, liggja and-
spænis í dalnum, Blanda skilur jarð-
irnar. Af því leiðir að nágrannar
fylgjast gjörla hver með öðrum og
verða með sérstökum hætti ná-
komnir. Soffía Ólafsdóttir systir
þeirra Brandsstaðabræðra bjó uppi
á Laxárdal með manni sínum Guð-
laugi Péturssyni. Þau skildu og
hættu búskap. Soffía flutti til
bræðra sinna í Brandsstaði með
börn sex börn, Pétur var eitt þeirra.
Þetta var mikið dugnaðarfólk og
krakkarnir létu ekki sitt eftir liggja
við heyskapinn. Strákarnir stóðu við
slátt með litlu orfunum sínum flesta
daga, þrátt fyrir ungan aldur, sá
elsti var 10 eða 11 ára. Vannst þeim
undra vel og sýndu strax að þar
færu efni í mannskapsmenn. Dvöl
Soffíu og barna á Brandsstöðum
varð ekki löng og fór hún sem ráðs-
kona að Æsustöðum til sr. Birgis
Snæbjörnssonar.
Sigurjón á Brandsstöðum missti
heilsuna á besta aldri. María rak bú
þeirra af aðdáanlegum dugnaði, en
eftir lát Sigurjóns seldi hún Pétri
Guðlaugssyni og konu hans Maríu
bú sitt og jarðarhelming. Fluttist
Pétur með konu sinni, syni og
tveimur dætrum í Brandsstaði. Pét-
ur var ágætur bóndi en auk þess
snillingur við vélaviðgerðir en við
þær hafði hann unnið í Reykjavík
um árabil. Varð Pétur okkur grönn-
um sínum mikil hjálparhella, enda
einstaklega greiðvikinn. Kom hann
sér upp skemmu þar sem hann hafði
viðunandi aðstöðu til viðgerða. Pét-
ur taldi ekki klukkustundirnar þeg-
ar grannarnir þurftu liðsinnis við.
Oft var komið fram undir morgun
þegar ljósið var slökkt í Brands-
staðaskemmunni.
Pétur og María kona hans skildu.
Dæturnar Soffía og Guðrún ólust
upp hjá föður sínum, en sonurinn
Valur flutti burt með móður sinni.
Nokkru síðar hóf Pétur sambúð
með Önnu Jóhannesdóttur frá Sól-
völlum í Hólmi. Allmörgum árum
síðar skildu leiðir þeirra. Losnaði þá
fljótlega um búskap Péturs og fékk
hann bú og jörð í hendur Guðrúnu
dóttur sinni og þáverandi sambýlis-
manni hennar Guðmundi Sveins-
syni.
Pétur flutti til Reykjavíkur og
stundaði þar viðgerðir bíla og bú-
véla enda eftirsóttur til þeirra
starfa. Allmörg síðustu ár bjó Pétur
með Halldóru Jónmundsdóttur
framkvæmdastjóra, áður bónda á
Auðkúlu. Sér hún nú á bak ljúfum
og elskulegum eiginmanni sem
hneig að velli fyrir hræðilegu
krabbameini. Votta eg henni og öðr-
um aðstandendum innilega hlut-
tekningu mína og minna.
Eg kveð þennan fyrrverandi ná-
granna og vin með miklu þakklæti
og söknuði.
Páll Pétursson.
PÉTUR
GUÐLAUGSSON
Ástkær móðir, tengdamóðir og amma,
ÞÓREY ÓLAFSDÓTTIR
Háagerði 51,
Reykjavík,
lést á Hjúkrunarheimilinu Eir laugardaginn 27.
maí.
Útför fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 2.
júní kl. 11.00.
Sigurður Hafsteinn Björnsson, Jónína Helgadóttir,
Ólafur S. Björnsson, Sigríður Ósk Jónsdóttir,
Gísli K. Björnsson, Sigrún Hrólfsdóttir,
Jóhanna M. Björnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma.
KRISTÍN JÓNSDÓTTIR
Freyjugötu 21,
Sauðárkróki,
lést á heimili sínu laugardaginn 27. maí.
Útför auglýst síðar.
Jón S. Helgason, Anna S. Pétursdóttir,
Þórdís Pálsdóttir, Kormákur Bragason,
Anna Pálsdóttir,
Sigurlaug Pálsdóttir,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÞORGERÐUR GUNNARSDÓTTIR
andaðist 24. maí.
Hrefna Þórarinsdóttir, Gústaf Gústafsson,
Þorsteinn Friðriksson, Svanhildur Skúladóttir,
Ingibjörg Friðriksdóttir,
Friðrik Friðriksson, Nanna Leifsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Móðir mín, tengdamóðir og amma,
JÓNÍNA MAGNEA GUÐMUNDSDÓTTIR
Álfaskeiði 96,
Hafnarfirði,
sem lést á Landspítalanum í Fossvogi laugar-
daginn 27. maí, verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði miðvikudaginn 31. maí kl. 11.00.
Guðmundur Guðmundsson, Þórunn Stefánsdóttir,
Bjarki Ágúst Guðmundsson, Hlynur Óskar Guðmundsson.