Morgunblaðið - 29.05.2006, Blaðsíða 32

32 MÁNUDAGUR 29. MAÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Þóra EinhildurSigurðardóttir
fæddist í Reykjavík
23. júní 1923. Hún
lést á Landspítala –
háskólasjúkrahúsi
Fossvogi 20. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Sigurður Eyleifs-
son skipstjóri, f. í
Gesthúsum á Sel-
tjarnarnesi 6. júlí
1891, d. 17. ágúst
1975, og Einhildur
Þóra Jónsdóttir
húsmóðir, f. í Hafnarfirði 25. júní
1886, d. 5. mars 1924. Systkini
Þóru eru Kristjana Margrét, f.
1916, og Helga, f. 1919, d. 2004,
Sigurður, f. 1922, d. 2005. Seinni
kona Sigurðar var Ólafía Stein-
unn Ingimundardóttir, f. 1893, d.
1983. Börn þeirra og hálfsystkini
Þóru eru Arinbjörn, f. 1928, og
Ingibjörg, f. 1932.
Þóra, eða Ulla eins og hún var
stundum kölluð, bjó fyrstu ár ævi
sinnar á Sólvallagötu 5a. 2. ágúst
1947 giftist Þóra Jóhannesi Guð-
mundssyni húsgagnasmíðameist-
ara, f. 23. okt. 1922. Foreldrar
hans voru Jón Kristjánsson, f. 14.
ágúst 1883, d. 2. febrúar 1938, og
Guðbjörg Sigríður Jónsdóttir, f.
10. nóvember 1887, d. 12. apríl
1963. Kjörforeldrar Jóhannesar
voru Guðmundur Gunnlaugsson,
prentari, f. 31.7. 1882, d. 25. júní
1968, og Ingibjörg Jóhanna
Kristín Einarsdóttir húsmóðir, f.
11.6. 1893, d. 13. ágúst 1979.
Þóra, f. 15. janúar 1979, sam-
býlismaður Ægir Þór Viðarsson,
f. 26. október 1978, sonur þeirra
Mikael Viðar, f. 14. des. 2004. 3)
Jóhanna Ingibjörg, f. 3. maí
1954, maki Ómar Sveinbjörns-
son, f. 12. september 1953. Börn
þeirra eru: a) Tinna, f. 31. mars
1981, b) Elín Rut, f. 20. október
1983, unnusti Mark De Ruyter, f.
19. nóvember 1981, c) María
Kristín, f. 29. desember 1985, d)
Carol Þóra, f. 31. maí 1989, og e)
Margrét Rós, f. 3. febrúar 1993.
Þau eru öll búsett í Ástralíu. 4)
Ásgerður, f. 14. apríl 1956, maki
Ægir Lúðvíksson, f. 14. október
1955. Börn þeirra eru: a) Jóhann-
es Friðrik, f. 22. maí 1977, maki
Helena Dögg Olgeirsdóttir, f. 30.
október 1980, börn þeirra Diljá
Dröfn, f. 29. ágúst 2003, og Auð-
unn Andri, f. 31. ágúst 2005, b)
Íris Rán, f. 24. nóvember 1981,
og c) Lúðvík Friðrik, f. 4. febrúar
1987. 5) Þóra, f. 22. mars 1961,
maki Kristján Pétur Einarsson, f.
24. júlí 1957. Börn þeirra: a) Ein-
ar Ásgeir, f. 16. apríl 1983, b)
Karen Sif, f. 31. október 1986, og
c) Jóhannes Örn, f. 21. janúar
1992. Fyrir á Kristján Sigurð
Grétar, f. 28. mars 1975, og Hildi
Dagnýju, f. 23. maí 1976, sonur
hennar er Aron Örn, f. 15. febr-
úar 1997. Barnabarnabörnin eru
orðin 12.
Þóra og Jóhannes hófu búskap
á Barónsstíg 11, þar hafa þau bú-
ið alla tíð síðan. Þóra útskrifaðist
úr Húsmæðraskóla Reykjavíkur
1944. Starfaði hún við það af al-
úð alla sína ævi. Með heimilis-
störfum tók hún að sér sauma-
störf.
Útför Þóru verður gerð frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Börn Þóru Einhildar
og Jóhannesar eru
fimm, þau eru: 1)
Bryndís, f. 8. apríl
1948, maki Bjarni
Ófeigur Valdimars-
son, f. 18. október
1949. Börn þeirra
eru: a). Hrönn, f. 22.
desember 1970,
sambýlismaður Ás-
geir Jóhann Braga-
son, f. 14. nóvember
1969, börn þeirra
Alexandra, f. 27.
mars 1997, og Jó-
hann Bragi, f. 15. maí 2000. b)
Valdimar, f. 19. maí 1972, maki
María Karen Ólafsdóttir, f. 25.
febrúar 1976, börn þeirra Bjarni
Ófeigur, f. 29. nóvember 1998,
Breki Hrafn, f. 3. janúar 2003, og
óskírð, f. 20. apríl 2006. c) Svala,
f. 14. desember 1976, sambýlis-
maður Ingvar Hjálmarsson, f. 22.
júní 1976, börn þeirra Einar
Ágúst, f. 7. janúar 2001, Valdi-
mar Örn, f. 3. september 2004. 2)
Sigurður Einar, f. 14. apríl 1949.
Synir hans og Ernu Lúðvíksdótt-
ur, f. 15. febrúar 1951, þau
skildu, eru: a) Sæmundur Krist-
inn, f. 26. maí 1968. b) Lúðvík
Rúnar, f. 27. febrúar 1971, unn-
usta Birgitta Sóley Birkisdóttir,
f. 10. júní 1972. Sonur hans og
Hafdísar S. Hreiðarsdóttur er
Rúnar Örn, f. 15. febrúar 1994. c)
Þór, f. 10. apríl 1974, maki Mál-
fríður Hrund Einarsdóttir, f. 16.
janúar 1974, dóttir þeirra Emma
Lind, f. 23. desember 2003. d)
Elsku kæra mamma.
Í febrúar á næsta ári eru orðin 20
ár síðan við fjölskyldan fluttumst frá
Íslandi. Þó svo að leiðir okkar skildu
og líkamlega fjarlægðin væri óralöng
voru samskiptin á milli okkar alltaf
góð. Gjafmildi þín í garð okkar, sér-
staklega til dætranna var mikil. Þú
mundir alltaf eftir því að senda þeim
afmælisgjafir og jólagjafir. Við eig-
um myndir sem skreyta veggina hjá
okkur sem þú saumaðir út og sendir
til okkar.
Þó svo að fjarlægðin væri mikil á
milli okkar líður ekki sá dagur að ég
hugsi ekki heim til fjölskyldunnar á
Íslandi, sérstaklega til þín og pabba.
Það er sagt að þar sem kærleikurinn
er ríkjandi verður aldrei viðskilnað-
ur.
Er þú komst til okkar 1994 fékkst
þú að sjá og kynnast dótturdætrun-
um þremur sem þú hafðir ekki séð í
sex ár og tveim öðrum sem þú hafðir
aldrei hitt eða séð nema á mynd. Það
var mikið verslað og farið heim aftur
með fleiri ferðatöskur en komið var
með. Þú keyptir minnst fyrir þig,
þetta var allt fyrir börnin og barna-
börnin heima, slík var nú gjafmildin
hjá þér, alltaf að hugsa um aðra en
sjálfa þig.
Þú varst ótrúlega hugrökk að
koma til okkar alla þessa leið, mann-
eskjan sem hafði aldrei farið utan áð-
ur. Komst bara alla leið til Ástralíu
eins og ekkert væri og það var nú
ekki eins og þú værir unglamb leng-
ur, 71 árs gömul. Þú átt hrós skilið.
Ég þakka þér fyrir það. Það var ekki
fyrr að þú varst 80 ára gömul að ég
og þrjár af dætrum okkar fengu
tækifæri til að heimsækja þig til Ís-
lands. Ég er þakklát fyrir að við feng-
um tækifæri að hitta þig og pabba á
þessum tíma. Dætrunum mínum
þykir mjög vænt um ykkur þó svo að
þær hafi ekki haft mörg tækifæri til
að vera í návist ykkar.
Það hefur verið erfitt fyrir ykkur
að missa okkur fjölskylduna svona
langt í burtu en sem betur fer áttuð
þið afi önnur 14 barnabörn fyrir utan
okkar fimm og svo núna seinni árin
ertu komin með 13 barnabarnabörn.
Ég held að ykkur hafi ekkert leiðst
undanfarin ár með allan þennan hóp í
kringum ykkur. Það er ekki hægt að
segja annað en að barnalánið hafi
leikið við ykkur. Við systkinin erum
heppin að hafa haft þig og pabba sem
foreldra, þig gerðuð vel og megið
vera hreykin af þessum hóp sem þið
óluð af ykkur. Þetta er allt fyrir-
myndarfólk með hjartað á réttum
stað.
Þetta eru stór tímamót hjá þér
núna. Þú ert búin að eiga langa og
góða ævi þrátt fyrir að líkaminn hafi
verið þér erfiður á tímabilum svo það
verður hvíld fyrir þig að fara heim til
Guðs. Verndarenglarnir þínir koma
til með að aðstoða þig og fylgja þér.
Það verður vel tekið á móti þér þar,
fólkið þitt sem á undan er farið hlakk-
ar eflaust mikið til að fá þig til sín.
Loksins fékkst þú, mamma, unga
stúlkan sem hulin var af hrörnuðum
og lífsreyndum líkama að ganga
frjáls og óhindruð – mikil breyting
frá því sem búið var að vera undan-
farin ár. Megir þú njóta þess vel.
Við erum leið yfir því að þú skulir
vera farin frá okkur því þú ert búin
að vera svo stór hluti af lífi okkar. En
þar sem ég trúi að fólk lifi áfram eftir
líkamlega dauðann, er ég ekki sorg-
mædd heldur gleðst yfir því að þú
sért búin að kasta af þér fjötrum lík-
amans og sért loksins komin heim til
Guðs.
Það kemur svo að því fyrr eða síðar
að við hittumst aftur þegar minn tími
kemur til að fara til Skaparans. Þá
verðum við uppá það besta, þú í fullu
fjöri eins og þín var von og vísa. Ég
ætla ekki að segja bless því að ég veit
að þú verður alltaf nálægt mér og
mér líkar ekki við kveðjustundir. Ég
lofa þér samt að fara og megi Guð
blessa þig og varðveita og megir þú
njóta þín vel og vera ánægð. Ég
þakka þér fyrir allt sem þú hefur gert
fyrir mig og mína.
Ég, Ómar og dætur okkar sendum
pabba og systkinum mínum og þeirra
fjölskyldum ástarkveðjur. Við biðj-
um Guð um styrkja þau og hug-
hreysta á þessum tímamótum og
hjálpa okkur að gleðjast yfir eigin-
konu, móður og ömmu sem gaf okkur
ótakmarkaðan kærleik allt sitt líf.
Ég elska þig, mamma, og við hitt-
umst heilar.
Þín elskandi dóttir,
Jóhanna Ingibjörg.
Elsku mamma og tengdamamma,
þá kom kallið skyndilega og óvænt,
og þó. Þú varst búin að vera lasburða
um þó nokkuð langan tíma og varst
orðin þreytt á að vera háð öðrum og
geta ekki farið ferða þinna upp á þitt
einsdæmi. Við bjuggum saman í 45 ár
því eins og börnin segja fór ég aldrei
að heiman vegna þess að þegar við
Kiddi fórum að búa fluttuð þið pabbi í
ömmu íbúð og við í ykkar. Börnin
okkar nutu því þeirra forréttinda að
hafa ömmu sína og afa í húsinu eins
og ég mína ömmu og afa.
Alltaf var hægt að leita til þín ef
einhverja hjálp þurfti, hvort heldur
var um veikindi á krílum að ræða eða
eitthvað annað, svo að við foreldrar
kæmumst til vinnu.
Börnunum finnst skrítið að amma
sé ekki á neðri hæðinni og reyna að
létta afa lífið með því að líta oft inn til
hans til að spjalla. Þið pabbi bjugguð
okkur systkinum gott heimili og það
vantaði ekkert upp á það þó að ekki
hafi verið til miklir peningar á mæli-
kvarða dagsins í dag. Þú saumaðir öll
föt á okkur systkinin sjálf, hvort
heldur var úr nýjum efnum eða upp
úr öðrum flíkum, en allt var það jafn-
flott, reyndar eins og allt sem þú
tókst þér fyrir hendur.
Jæja mamma mín, þá er komið að
leiðarlokum. Við hér á efri hæðinni
eigum eftir að sakna þín mikið og við
skulum passa afa vel fyrir þig. Við
vitum þó að þú munt vaka yfir okkur
öllum og við gleymum þér aldrei.
Góða ferð, hvert svo sem leið þín ligg-
ur verður örugglega tekið vel á móti
þér á endastöðinni.
Sjáumst síðar, elsku mamma, þín
dóttir og tengdasonur,
Þóra og Kristján.
Mig langar að minnast í nokkrum
orðum tengdamóður minnar Þóru
eða ömmu á Barón eins og hún var
gjarnan kölluð. Þóra hafði þann
mannkost sem ég met allra mest í
fari sérhvers manns, þ.e. hún var
hreinskiptin og sönn. Hún sagði það
sem hún meinti og meinti það sem
hún sagði. Þegar fjölskyldan kom
saman og þá oftast á Barón var Þóra
hrókur alls fagnaðar og ekki vantaði
krásirnar sem hún framreiddi. Já,
hún var sannkölluð veisludrottning.
Þóra ólst upp á Sólvallagötu 5a, hjá
fóstru sinni og föður ásamt systkin-
um. En móður sína missti hún á
fyrsta ári. Margar sögur sagði hún
mér frá þeim tíma og var margt
brallað í vesturbænum á þeim tíma,
hafði Þóra miklar og sterkar taugar á
Sólvallagötuna. Þóru var annt um
fjölskyldu sína og lagði mikla rækt
við hana. Þegar við bjuggum í kjall-
aranum á Barón hljóp Jóhannes
Friðrik á milli hæða til að kanna hvað
væri í matinn hjá ömmu Þóru eða
Ingibjörgu langömmu og borðaði
hann á þeirri hæð sem maturinn var
mestur og bestur og oft urðum við
foreldrarnir að láta í minni pokann í
þeim efnum. Öll þau ár sem við
bjuggum á Þórshöfn kom hún norður
og dvaldi hjá okkur í a.m.k. mánuð.
Alltaf var gott að koma á Barón og
oftar en ekki hitti maður einhvern úr
fjölskyldunni í heimsókn. Stundum
var Barónsstígurinn eins og umferð-
armiðstöð. Barnabörnin sóttust eftir
því að skreppa til ömmu og afa á Bar-
ón enda var næsta víst að til var góð-
gæti í nammiskúffunni hennar
ömmu. Þóra var glæsileg kona. Ekki
var farið út úr húsi nema búið væri að
setja upp hárið, mála, pússa og klæða
sig uppá, þó bara ætti að skreppa út í
mjólkurbúð uppi á horni. Fannst mér
oft nóg um, en hún bara hló að mér.
Árið 1993 fór Þóra í sína fyrstu og
einu utanlandsferð þá orðin 71 árs og
enga smá ferð. Fór til Jóhönnu dótt-
ur sinnar og fjölskyldu í Ástralíu
ásamt Elínu móður Ómars. Dvöldu
þær hjá þeim í 3 mánuði. Líklega hef-
ur Þóra glaðst mest þegar fjölskylda
hennar gerði Jóhönnu og dætrum
hennar kleift að koma til Íslands þeg-
ar hún varð 80 ára. Vil ég nota þetta
tækifæri og þakka öllum fyrir þann
stuðning. Þegar aldurinn fór að fær-
ast yfir Þóru sat hún löngum við eld-
húsgluggann og fylgdist með því sem
fram fór á Barónsstígnum og á
bankaplaninu. Alltaf var veifað úr
eldhúsglugganum þegar komið var í
heimsókn og aftur þegar heimsókn
var lokið. Nú er Þóra farin úr glugg-
anum og skoðar nú aðra heima. Ekki
fljúga fleiri molar, í bili að minnsta
kosti. Ég vil þakka Þóru fyrir þau ár
sem við höfum átt samleið.
Jesús sagði: Ég er upprisan og líf-
ið.
Sá sem trúir á mig, mun lifa þótt
hann deyi.
Og hver sem lifir og trúir á mig,
mun aldrei að eilífu deyja.
Trúir þú þessu? (Jóh. 11. 25. 26.)
Ægir.
Við systkinin eigum mjög góðar
minningar um hana Þóru ömmu.
Fyrst má telja ferðirnar með
mömmu á Barónsstíginn fyrir jólin á
hverju ári, en það var mikið tilhlökk-
unarefni fyrir okkur að fá að dvelja í
vikutíma hjá ömmu og afa í höfuð-
borginni. Þau hafa þó eflaust verið
hálfuppgefin eftir þessar heimsóknir
okkar, því svo kátt varð í kotinu að
ljósakrónurnar á neðri hæðinni (hjá
Ingibjörgu langömmu) hristust þeg-
ar systkinin í sveitinni voru í „hesta-
leik“. Þetta voru miklir dýrðardagar
fyrir okkur sveitabörnin að komast í
menninguna. Við þrömmuðum með
ömmu og mömmu niður Laugaveg-
inn, kíktum í Kjörgarð, Kjötbúðina
Borg og skoðuðum jólasveinana í
gluggunum í Rammagerðinni. Þó að
Kjötbúðin sé nú farin og Kjörgarður
hafi breytt um andlit eru þessir stað-
ir samt enn ferskir í minningunni,
nema þeir virðast svo miklu minni
núna. Kjörgarður hentaði til dæmis
mjög vel í hesta- og rolluleik, þar sem
við skriðum hneggjandi og jarmandi
um öll gólf í búðinni. Þá fengum við
seinna að vita að þær mæðgur, amma
og mamma, þóttust ekkert kannast
við þessi óþekku börn.
Það var alltaf tilhlökkunarefni hjá
okkur að á vorin komu afi og amma
um hverja helgi í sveitina og dvöldu
einnig þar í sumarfríi afa. Afi dyttaði
að timburverki og stússaðist í fjósinu
og amma létti undir heimilishaldi.
Þegar þau komu áttum við ævinlega
von á einhverju góðgæti sem amma
dró upp úr töskunni sinni um leið og
hún kom inn um dyrnar.
Á haustin þegar kartöflurnar voru
teknar upp í sveitinni söfnuðum við
iðulega saman stærstu kartöflunum
til að fara með á Barónsstíginn til að
biðja ömmu um að búa til úr þeim
kartöflumús.
Á skólaárum mínum (Valli) í
Reykjavík dvaldi ég hjá ömmu og afa
á Barónsstígnum og var það eftir-
minnilega góður tími, en það var lífs-
ins ómögulegt fyrir mig að skrópa á
morgnana því amma vakti mig alltaf
og sá um að ég sofnaði ekki aftur. Ef
ég hefði ætlað að skrópa hefði ég
þurft að skrökva að henni kvöldið áð-
ur, að það væri frí, en það gat ég ekki.
Við eldri systkinin tvö spreyttum
okkur líka á því að búa út af fyrir okk-
ur í kjallaranum hjá ömmu. Það var
óneitanlega mikill stuðningur út í líf-
ið, að búa einn og útaf fyrir sig í íbúð,
en geta svo alltaf stokkið upp til
ömmu ef maður var eitthvað einmana
og vantaði félagsskap.
Amma var mikil félagsvera og
hafði gaman af því að hafa fólk í
kringum sig. Okkur systkinunum
þótti alltaf gaman að koma á Bar-
ónsstíginn með langömmubörnin
þeirra ömmu og afa því þeim var æv-
inlega tekið opnum örmum og allir
spurðir frétta. Amma átti líka alltaf
spennandi dót sem hún dró fram þeg-
ar litlir gestir komu í heimsókn. Að
heimsókn lokinni voru litlu gestirnir
svo leystir út með súkkulaði og kakó-
mjólk. Amma var í mörgum sauma-
klúbbum og þótti gaman að fara í
veislur og á mannamót. Hún var
hress og skemmtileg og það var alltaf
líf og fjör í kringum hana.
Það verða viðbrigði að koma á Bar-
ónsstíginn núna, að sjá ekki ömmu
sitjandi við litla eldhúsborðið sitt að
fylgjast með mannlífinu niðri á göt-
unni, út um gluggann hjá sér.
Elsku amma, vonandi hefur þú
fengið góðan stað á himnum til að
fylgjast með okkur öllum niðri á jörð-
inni.
Hrönn, Valdimar og Svala.
Kæra amma, okkur gafst ekki
tækifæri á að kynnast þér vel á lífs-
göngu okkar en þegar þú komst til
Ástralíu árið 1994 og einnig þegar við
heimsóttum þig til Íslands veittist
okkur sú blessun að njóta fé-
lagsskapar þíns og upplifa það að
eiga ástríka ömmu.
Þú varst hugulsöm og góðhjörtuð
og við erum þakklátar þér fyrir allan
þann stuðning sem þú veittir okkur í
gegnum lífið. Það hefur ávallt verið
ósk okkar hér í Ástralíu að við hefð-
um getað elst og þroskast við hlið
ykkar á lífsgöngunni og við söknum
þess að hafa haft þig og afa við hlið
okkar í gegnum lífið.
En þó að þið hafið ekki gengið við
hlið okkar í líkama þá voruð þið aldr-
ei fjarri huga okkar og nú, er þú hef-
ur sagt skilið við jarðneska líkamann
og hafið göngu þína við hlið Drottins,
ert þú ávallt við hlið okkar og í huga
okkar.
Þessi viðskilnaður er ekki varan-
legur og við hér í Ástralíu, sem elsk-
um þig og munum standa við hlið þér
við þröskuld eilífðarinnar, kveðjum
þig ekki varanlega heldur tímabund-
ið og óskum þér allra heilla á göngu
þinni til Drottins jafnframt því sem
við færum þér kærleika okkar í vega-
nesti.
Megi englar Drottins leiða þig
ávallt.
Tinna, Elín Rut, Maria Kristín,
Carol Þóra og Margrét Rós
Ómarsdætur.
Elsku amma, það er skrítið að
hugsa til þess að þú, sem ert búin að
búa á neðri hæðinni alla tíð, sért nú
flutt á hæðina fyrir ofan, til Guðs.
Þrátt fyrir þann söknuð sem því
fylgir erum við þakklát fyrir að hafa
fengið að búa svona nálægt þér og
þannig getað verið meira með þér en
margir aðrir. Þegar við vorum yngri
tókst þú á móti okkur eftir skólann
og oftar en ekki skruppum við með
ykkur afa eitthvað í heimsóknir, jafn-
vel alla leið í sveitina. Ekki má
gleyma öllum þeim skiptum sem við
borðuðum jólamatinn niðri hjá þér,
og svo einu sinni þegar við borðuðum
hann uppi hjá okkur fannst okkur
krökkunum það hálf skrítið eitthvað.
ÞÓRA E.
SIGURÐARDÓTTIR
Elsku langamma, okkur
langar að kveðja þig með
þessum orðum.
Þú komst niður af himni
sem engill í líki barns. Á
jörðu gerðir þú góða hluti en
flýgur nú aftur sem engill til
himna en munt alltaf lifa í
hjörtum okkar á jörðu.
Guð geymi þig, elsku
langamma, þín
Alexandra og Jóhann Bragi.
HINSTA KVEÐJA