Morgunblaðið - 11.07.2008, Blaðsíða 28

28 FÖSTUDAGUR 11. JÚLÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Steinunn Krist-jánsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 5.
apríl 1916. Hún lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 29. júní
síðastliðinn. For-
eldar hennar voru
Kristján Schram
Guðjónsson, gas-
maður og kyndari í
Reykjavík, f. 12.
október 1888, d. 24.
desember 1967, og
Kristín Guðmunds-
dóttir, f. 31. októ-
ber 1895, d. 10. nóvember 1918.
Systkini Steinunnar eru Helgi
Kristjánsson Schram, f. 1906, d.
1932, Guðmundur Jónsson Krist-
jánsson, f. 1921, d. 2007 og Sig-
urbjörg Kristjánsdóttir, f. 1925.
Einnig á Steinunn uppeldis-
bróður, Sigurjón Guðmundsson,
f. 1918.
Hinn 8. júní 1940 giftist Stein-
unn Herði Guðmundssyni bak-
arameistara og bifreiðastjóra í
Reykjavík, f. 7. maí 1918, d. 9.
febrúar 1999. Börn þeirra eru:
1) Oddfríður Lilja hjúkrunar-
kona, f. 1941. Synir hennar eru:
a) Hörður, kvæntur Guðrúnu
Björk Birgisdóttur og synir
þeirra eru Birgir Þór og Emil
Örn. b) Arnar, í sambúð með
Berglindi Rós Davíðsdóttur.
stjúpu. Eftir það dvaldist hún í
góðri vist hjá Ingu Pálsdóttur á
Kirkjubóli í Korpudal fram til
16 ára aldurs. Steinunn leit á
Kirkjuból sem sitt æskuheimili
en bjó eftir það óslitið í Reykja-
vík til dauðadags. Hún sótti far-
skóla vestur í Önundarfirði og
einnig var hún einn vetur að
Núpi í Dýrafirði. Hún stefndi
síðar til frekara náms í Verzl-
unarskóla Íslands og lauk
verslunarprófi frá VÍ 1936.
Steinunn starfaði við ýmis
konar verkakvenna- og versl-
unarstörf í Njarðvík og Kefla-
vík og sem starfsstúlka á Laug-
arvatni til að komast í skóla en
eftir útskrift hjá VÍ réðst hún
til starfa á skrifstofu Bræðr-
anna Ormsson og síðar hjá Bif-
reiðastöð Íslands (BSÍ). Eftir
það og til þess að hún hætti að
vinna úti starfaði hún sem bók-
ari hjá Vífilfelli. Þá stofnaði
hún og starfrækti með eigin-
manni sínum Harðarbakarí sem
þau ráku í nokkur ár.
Steinunn var virk í félags-
málum. Hún starfaði í Hvíta-
bandinu, líknarfélagi, og sat í
stjórn þess um nokkurra ára
skeið og var þar heiðursfélagi
frá 1990. Einnig var hún virk í
Kvenfélagi Háteigssóknar og
sat í stjórn þess um árabil. Hún
tók þátt í starfi Félags ungra
jafnaðarmanna, var virkur fé-
lagi í kvenfélagi Alþýðuflokks-
ins og tók á ýmsa lund þátt í
starfi flokksins.
Steinunn verður jarðsungin
frá Háteigskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Sambýlismaður
Oddfríðar Lilju er
Þórður Guðmanns-
son, f. 1951. 2) Guð-
mundur Þorbjörn
íþróttakennari, f.
1946, kvæntur
Rögnu Maríu Ragn-
arsdóttur, f. 1948.
Börn þeirra eru: a)
Ragnar, í sambúð
með Nicole Cordes
og dætur þeirra eru
Laura Björk og
Julia Osk. b) Þór-
unn Kristín. Dóttir
hennar er Rebekka Ýr. c) Hörð-
ur. Dóttir hans og Örnu Bjargar
Arnardóttur er Sunna Björg. d)
María Björk. 3) Kristján vél-
stjóri, f. 1948, kvæntur Ruth
Guðbjartsdóttur, f. 1948. Börn
þeirra eru a) Steinunn, gift
Bjarna Inga Kristjánssyni. Dæt-
ur þeirra eru Hulda Ruth og
Alda Björk. b) Guðbjartur Óli,
kvæntur Bryndísi Kristins-
dóttur. Þeirra börn eru Brynjar
Smári, Svava og Kristján Óli. c)
María, gift Jóhanni Engilberts-
syni. Börn þeirra eru Perla Kol-
brún og Dagur Óli.
Steinunn var hjá móðurömmu
sinni Þorbjörgu í Grímsnesi
fyrst eftir lát móður sinnar og
þar á eftir til 5 ára aldurs í
Reykjavík hjá föður sínum og
Þó að oft sé aldurhnignum
hvíldin kærkomin þá er söknuður
í huga þeirra sem næst standa og
minningarnar streyma fram. Það
eru rúm fjörutíu ár frá því að ég
hitti fyrst tengdamóður mína og
okkar á milli hefur ávallt ríkt
gagnkvæm virðing og væntum-
þykja í orðum og athöfnum. Mig
langar að deila með afkomendum
hennar minningarbrotum sem hún
rifjaði upp þegar við sátum saman
við eldhúsborðið á Nesgötunni.
Tveggja ára missti hún móður
sína úr spönsku veikinni. Inga
Pálsdóttir var ung stúlka sem
leigði herbergi í sama húsi og for-
eldrar Steinunnar. Hún gekk
Steinunni í móðurstað, tók hana
með sér vestur á sitt æskuheimili,
Kirkjuból í Korpudal, og þar
dvaldi Steinunn frá fimm til sex-
tán ára aldurs. Á Kirkjubóli
bjuggu hjónin Skúlína H. Stef-
ánsdóttir og Páll Rósinkransson
stórbúi. Þau eignuðust 14 börn og
var því oft margt um manninn á
heimilinu. Þar var Steinunni tekið
sem einni af börnunum, sem á
þessum tíma voru orðin stálpuð.
Stefán Pálsson sem skráður var
fósturfaðir Steinunnar tók síðar
við búinu. Steinunn var ævinlega
þakklát er hún minntist þessa
tíma sérstaklega að hafa verið
kostuð til náms að Núpskóla í
Dýrafirði veturinn 1931–32 og
sagði brosandi að skólavistin hefði
verið borguð með hesti frá
Kirkjubóli. Henni var ávallt mik-
ilvægt að klára öll þau verk sem
henni voru falin. Eitt sinn þegar
hún var 11 ára gömul var hún
send ein í kaupstað til innkaupa
með hest og kerru. Á heimleiðinni
lenti hún í því óhappi úti í miðri á
að hjólið á hestakerrunni brotn-
aði. Hún sagðist aldrei gleyma því
hvað hún varð hrædd en náði yfir,
gekk síðan að næsta bæ og kom
þar bóndinn til hjálpar. Reynt var
að fá hana inn í þurr föt en því
var ekki viðkomandi, heim ætlaði
hún sem hún og gerði þegar kom-
ið var fram á morgun. Aldrei
heyrði ég Steinunni tala nema af
virðingu og þakklæti um þá sem
réttu henni hjálparhönd. Sextán
ára byrjaði hún að vinna fyrir sér
í Reykjavík, því hún stefndi á
frekara nám og fyrir valinu varð
Verzlunarskóli Íslands, skóla-
gjöldin voru þá 200 kr. Á þessum
tíma voru inntökupróf í skólann
og hún þakkaði alltaf frænku sinni
Elísabetu Ísleifsdóttur sem las
með henni fyrir inntökuprófið.
Hún vann fyrir sér með ýmis kon-
ar vinnu, oft erfiðisvinnu eins og
fiskþvotti í Njarðvík, starfsstúlka
að Laugarvatni og í verslun í
Keflavík. Á síðasta ári í Versl-
unarskólanum, 1936, hitti hún lífs-
förunaut sinn Hörð sem þá var
bakaranemi. Þau opinberuðu trú-
lofun sína á gamlárskvöld ári síð-
ar og giftust síðan 1940. Hjónin
voru samhent og bjuggu sér fal-
legt heimili. Samband þeirra bar
vott um umhyggju og hlýju. Stein-
unn var mikill fagurkeri og lista-
kona í öllu því sem hún tók sér
fyrir hendur. Handavinna var
hennar yndi og var hún alltaf að
skapa eitthvað, nú síðast fyrir
barnabarnabörnin meðan heilsan
leyfði.
Við sem nú kveðjum Steinunni í
hinsta sinn munum lengi búa að
þeim góðu gildum sem hún kenndi
okkur og erum þakklát fyrir að
hafa orðið þeirrar gæfu aðnjót-
andi að hafa átt hana að. Minning
hennar mun lifa í hjörtum okkar
allra.
Hvíl í friði.
Ruth Guðbjartsdóttir.
Það er mikið ríkidæmi að hafa
átt ömmu, ömmu sem saumaði
stórar myndir og bjó til risastóra
bangsa fyrir barnabörnin sín,
ömmu sem prjónaði klukkur og
bleyjubuxur á okkur öll, ömmu
sem var svo stolt af okkur.
Hún mundi tímana tvenna,
missti móður sína ung og átti að
alast upp hjá móðurömmu sinni.
Það breyttist, líklega vegna þess
að afi hennar lést. Hún fór vestur
að Kirkjubóli í Korpudal, til
vandalausra, en þar leið henni vel
og bar fólkinu að vestan ætíð vel
söguna. Hún lagði mikið á sig til
að ljúka námi, fyrst í Héraðsskól-
anum að Núpi í Dýrafirði og síðar
í Verzlunarskóla Íslands.
Amma okkar vann alla tíð úti
ásamt því að sinna heimili og upp-
eldi barna sinna. Hún var mjög
sjálfstæð og mikill jafnaðarmaður,
tók virkan þátt í starfi Alþýðu-
flokksins. Hún var í líknarfélaginu
Hvítabandinu og í Kvenfélagi Há-
teigssóknar. Allt þetta og margt
annað mótaði hana og við barna-
börnin hennar nutum þess síðar
meir. Amma Steinunn var vakin og
sofin yfir velferð okkar og fylgdist
alla tíð vel með því sem við tókum
okkur fyrir hendur. Hún studdi
okkur og leiðbeindi eftir því sem
við átti. Hún sýndi okkur tak-
markalausa umhyggju og spurði
ætíð hvort við værum ekki svöng,
hvort við vildum ekki eitthvað.
Þannig er gott að minnast henn-
ar.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem.)
Nú er amma Steinunn búin að
hitta afa aftur eftir níu ár. Það
hafa verið fagnaðarfundir.
Við kveðjum ömmu með söknuði
og þakklæti í huga vitandi að þau
amma og afi vaka yfir okkur og
okkar fólki. Það kenndi amma okk-
ur.
Hörður og Arnar Oddfríðar-
synir; Ragnar, Þórunn Kristín,
Hörður og María Björk
Guðmundarbörn; Steinunn,
Guðbjartur Óli og María
Kristjánsbörn.
Við bræðurnir nutum þeirra for-
réttinda um langa hríð að vera í
miklum samvistum við afa okkar
og ömmu og búum að því alla ævi.
Sá eldri naut þess meira að segja
að gera út allan grunnskólann og
framhaldsskólann líka frá Skip-
holti 10. Fékk að vera þar nánast
öllum stundum og ósjaldan heyrð-
ist kallað af efri hæðinni: „Mummi,
Kiddi, Haddi“ þó að þeir bræður
Mummi og Kiddi væru löngu flutt-
ir að heiman og Haddi sá eini sem
var að smíða eitthvað upp við
kirkju, þvælast í speglagerðinni
eða smyrja hjólið úti í skúr. Sá
naut þess líka að ræða pólitík við
ömmu sína og gætti þess oftast að
vera henni ósammála, þá fór hún á
flug og fræddi þennan unga pjakk
um misrétti undangenginna ára-
tuga sem hennar flokkur Alþýðu-
flokkurinn hafði barist gegn og
haft nokkuð erindi sem erfiði.
Amma hafði ímugust á misrétti.
Verst fannst henni þegar íhaldið,
kommarnir eða framsóknardindl-
arnir skreyttu sig með þeim bar-
áttumálum alþýðunnar á Íslandi
sem Alþýðuflokkurinn hafði unnið
hvað mest að.
Það var gaman að ræða við hana
um pólitík, eins og við vorum al-
gerlega sammála um jöfnuð í sam-
félaginu vorum við framan af al-
gerlega ósammála um hvaða
stjórnmálaafl væri líklegast til að
ná þeim jöfnuði fram. Þessar sam-
ræður okkar um pólitík fóru yf-
irleitt fram á laugardagsmorgnum
við hreingerningar heima við.
Amma fór um með skúringafötuna
og skrúbbinn meðan pjakkurinn
sat í stiganum og egndi ömmu sína
upp. Svo um hádegið þegar afi
kom heim, var borið fram skyr
með rjóma, rúgbrauð, maríneruð
síld og egg ásamt nýmjólk, var
umræðunni lokið þann daginn og
ekki tekin upp aftur fyrr en að
viku liðinni. Fyrir jólin fékk pjakk-
urinn það hlutverk að fægja með
ömmu sinni allt silfrið. Þetta var
ábyrgðarstarf og hann gekkst upp
í því. Þá náði hann því með lagni
að fá ömmu sína til að segja sér
frá uppvextinum vestur á Kirkju-
bóli og hvers vegna hún fór þang-
að. Í þessum samtölum komu fram
ýmsir hlutir sem amma talaði ekki
um á hverjum degi. Eftir á eru
þessar stundir ómetanlegar.
Þegar sá yngri fæddist og fór að
þvælast með stóra bróður var gott
að geta komið við hjá ömmu og
afa. Ekki var síður skemmtilegt að
fara með þeim í Þrastarskóginn og
á Iðu, vera þar yfir eina helgi eða
svo að planta trjám, dytta að eða
veiða. Við búum að mörgu góðu
eftir þær ferðir, bæði í verklagi og
ekki síður að meta náttúruna og
umhverfið. Það eyðist það sem af
er tekið heyrðist iðulega og við
gættum okkur á að taka ekki
meira til okkar en við þurftum. Við
vissum samt að það var alltaf nóg
til og ekkert sparað við okkur.
Hún hugsaði líka vel um galdra-
skúffuna sem aldrei tæmdist af
súkkulaðikexi. Skúrinn hjá afa og
ömmu var okkur bræðrunum sem
annað heimili, sérstaklega þegar
fór að líða að bílprófi. Og alltaf
vissi amma af okkur, gætti þess að
við yrðum ekki svangir og bað
okkur svo um að fara varlega þeg-
ar við fórum. Við búum að sam-
vistum við ömmu okkar alla ævi og
minnumst hennar með söknuði.
Hörður og Arnar.
Steinunn
Kristjánsdóttir
✝ Helga SigríðurGuðjónsdóttir
fæddist í Keflavík
15. oktober 1912.
Hún lést á Garðv-
angi í Garði 3. júlí
síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðjón Þórar-
inn Eyjólfsson smið-
ur, f. 22. september
1879, d. 19. ágúst
1953 og Svanlaug
Árnadóttir, f. 12.
júní 1871, d. 19. maí
1972.
Helga var yngst fjögurra systk-
ina, Eyjólfur Þorsteinn var elstur,
f. 17. oktober 1903, d. 12. apríl
1989, Þorvaldur Theodór f. 15.
ágúst 1906, d. 5 september 1992,
og Ólafur Árni, f. 7.
október 1909, d. 24.
maí 1984.
Helga ólst upp hjá
foreldrum sínum á
Tjarnargötu 18 í
Keflavík og bjó með
þeim uns þeir létust.
Helga vann í fiski
í Keflavík, síld á
Siglufirði, síðan hjá
bandaríska hernum
á Keflavíkurflug-
velli. Þegar Íslend-
ingar fengu yfirráð
yfir vellinum þá fór
hún að vinna hjá Loftleiðum sem
síðar varð Flugleiðir.
Útför Helgu verður gerð frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Nú er komið að kveðjustund,
elsku Helga frænka.
Frá því ég man eftir mér hefur þú
verið stór partur af lífi mínu. Þær
eru svo margar minningarnar sem
fljúga í gegnum hugann þessa dag-
ana og er ég svo lánsöm að hafa átt
margar góðar stundir með þér.
Megi englar Guðs vera með þér,
hvíldu í friði, elsku frænka.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Sveindís Árnadóttir.
Í dag kveð ég mína ástkæru
frænku.
Ég átti margar góðar stundir með
þér, eins og þegar við skreyttum
saman heimilið fyrir jól og hátíð-
arstundir, versluðum saman, borð-
uðum saman og saumuðum. Þetta
eru dýrmætar minningar sem ég
mun aldrei gleyma.
Á erfiðri stundu í lífi mínu varstu
mér stoð og stytta og syni mínum
góð.
Mig langar til að kveðja þig með
þessu fallega ljóði og þakka fyrir all-
an tímann sem við áttum saman.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Hvíl í friði, elsku frænka.
Júlíana K. Ólafsdóttir.
Ég naut þeirra forréttinda að eiga
hana Helgu að frænku og nöfnu.
Hún var órjúfanlegur hluti af æsku
minni og fram til dagsins í dag.
Helga var yngst fjögurra systk-
ina, afa Eyfa, Valda og Óla. Helga
giftist aldrei en tók börnum og
barnabörnum bræðra sinna sem sín-
um eigin og ekki erum við ófáir af-
komendurnir. Helga bjó með lang-
ömmu og langafa þar til þau létust,
langafi 1953 og langamma 1972 þá
hundrað ára gömul, alveg var ég
viss um að hún myndi ná þeim
áfanga líka, en það vantaði „aðeins“
upp á.
Helga frænka var sveipuð ævin-
týraljóma, heimskona vann á „vell-
inum“ og fór margar ferðirnar til út-
landa sem ekki var algengt á þeim
árum sem ég var að alast upp á og
þá var nú heldur betur verslað á
okkur krakkana til að gefa í afmæl-
is- og jólagjafir, alltaf var það eitt-
hvað fatakyns, valið af smekkvísi og
ástúð. Örlæti hennar var engum
takmörkum sett.
Helga hafði það fyrir árvissan sið
að koma í Básendann í tveggja nátta
bæjarferð á aðventunni til að fara á
Laugaveginn, þá var nú mikið
spjallað, fengnar fréttir af ættingj-
um sem hún fylgdist svo vel með,
farið á kaffihús, heimsóknir og
verslað. Þessar stundir eru mér
ógleymanlegar og þær varðveiti ég
alla tíð.
Eftir að ég eignaðist sjálf fjöl-
skyldu hélst þessi siður áfram með-
an hún hafði heilsu til. Þau þakka
Helgu gömlu frænku fyrir alla þá
ástúð og góðvild sem hún sýndi
þeim.
Ég kveð elskulega frænku mína
með söknuði, virðingu og djúpu
þakklæti fyrir alla hennar gæsku og
örlæti við mig.
Guð blessi minningu hennar.
Helga Þorleifsdóttir.
Helga Sigríður
Guðjónsdóttir