Náttúrufræðingurinn - 1941, Qupperneq 28

122
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
lagið er hengisíarar- og runnamýra (Carex rariflora — Chamae-
fyt-Ass). Það tekur yfir nokkur svæði á jafnsléttunni suður frá
Sandeyrartúni, ofan við gamla malarkamba, sem vaxnir eru
melagróðri. Aðaltegundir þessa samlags eru hengistör,1 11) gul-
stör.-) krækilyng3) og bláberjalyng,4) auk þess allmikið af stinnu-
stör.5) Mómosi0) er þarna áberandi, og bendir það mjög til að
jarðvegur sé súr eins og raunar mun víðar vera þar vestra eftir
gróðurfari að dæma. í hinum þurru graslendisbrekkum eru eink-
um þrjú samlög. Útbreiddast er hálíngresis-stinnustararsamlag
(Agrostis tenuis — Carex rigida Ass.). Það er venjulega allþýft
og ríkir língresið7) algerlega á þúfnakollunum, en stinnastör5)
er meira áberandi í lautum. Mikið er einnig af ilmreyr.8) Annað
er móasefssamlagið (Juncus trifidus Ass.). Þar ríkja móasef9) og
stinnastör,5) en língresi,7) ilmreyr8) og fleiri grös eru þar til mik-
illa muna. Loks er finnungssamlagið (Nardus stricta Ass.). Það
er helzt að finna í lautum og brekkuhöllum, þar sem snjór ligg-
ur lengi. Finnungur10) er þar yfirgnæfandi, en af öðrum teg-
undum má nefna bugðupunt,3 ]) stinnustör,5) ilmreyr8) og vall-
hæru.12) Samlag þetta er tegundafæst þessara þriggja, en í öll-
um þeirra er grösugt, og mega þetta teljast góðar engjar.
í rökum hvömmum og giljum, einkum fram með lækjum, eru
víða hin fegurstu burknastóð. Vaxa þar meira en hnéháir burkn-
ar í stórum skúfum. Mest er af þúsundblaðarós,13) en þó má
vera að þar sé einnig fjöllaufungur.14) Enn fremur fann ég þar
stóraburkna,15) dílaburkna10) og skollakamb.17) Hinn síðast-
nefndi er algengur, en hina tvo fann ég aðeins á einum stað.
Burknastóð þessi eru til hinnar mestu prýði. Finnast þau hátt
upp eftir hlíðum jafnvel lengra en samfelldur gróður nær. Eru
þau einkennandi fyrir gróður Snæfjallastrandar. Oft skapa þau
kransa utan með snjódældum. Einkum verður mér minnisstæður
hvammur einn í h. u. b. 250 m hæð, sem á þrjá vegu var luktur
bröttum, gróðurlausum urðarskriðum, enda gróðurlaust allt í
kring. Fram úr hvamminum féll dálítil lind og óx dýjamosi18)
meðfram henni. Þar fyrir utan kom mjótt belti að mestu leyti
1) Carex rariflora. 2) C. Lyngbyei. 3) Empetrum nigrum. 4) Vac-
cinium uliginosum. 5) Carex rigida. 6) Sphagnum. 7) Agrostis tenuis.
8) Anthoxanthum odoratum. 9) Juncus trifidus. 10) Nardus stricta.
11) Deschampsia flexuosa. 12) Luzula mulitflora. 13) Athyrium al-
pestre. 14) A. filix femina. 15) Dryopteris filix mas. 16) D. austriaca.
17) Blechnum spicant. 18) Philonotis.