Neisti - 20.05.1984, Blaðsíða 40

Úr stjórnmálaályktun síðasta þings Fylkingarinnar:
BARÁTTAN GEGN
KJARNORKUVÍGBÚNAÐI
“NATO-hermenn gegn kjarnorkuvopnum“
Við birtum hér hluta úr stjórnmála-
ályktun síðasta þings Fylkingarinn-
ar, um friðarhreyfingamar.
(7) Friðarhreyfingin svokallaða spratt
upp sem andsvar við kjarnorkuvígbún-
aði heimsveldanna, meðaldrægu flaug-
unum í Evrópu, nifteindasprengjunni og
MX-flaugunum í Bandaríkjunum. Þessi
hreyfing hefur á skömmum tíma virkjað
gífurlegan fjölda í mótmælaaðgerðum,
sem hefur andæft vígbúnaðinum vegna
ótta við kjarnorkustyrjöld og trúað því,
að fjöldaagerðir geti komið í veg fyrir
hervæðingu og dregið úr styrjaldar-
hættunni. Þá hefur það mjög stuðlað að
vexti hreyfingarinnar, að almenningur í
heimsvaldalöndum telur flest þarfara á
krepþutímum en að sóa fé í styrjöldum,
eða til framleiðslu vopna, sem verða
ekki notuð til annars en að tortíma
mannkyninu.
Það er mikilvægt einkenni friðarhreyf-
inganna, að þær beinast að tilteknum
markmiðum, sem em áþreifanleg og
hægt að ná. Friðarhreyfingin í dag er
ekki óljós hugmyndafræðileg samfylk-
ing sem berst fyrir sértæku og fjarlægu
markmiði sem kallast „friður". Þáerhin
nýja friðarhreyfing óháð sovéska skrif-
stofuvaldinu, gagnstætt fyrirrennara
hennar sem sigldi í kjölfar heimsstyrj-
aldarinnar síðari. Friðarhreyfingin er því
framsækin hreyfing, byltingarsinnaðir
marxistar styðja aðgerðir hennar, og
taka þátt í þeim og undirbúningi þeirra.
Þeir styðja einnig kröfur friðarhreyfingar-
innar sem beinast að afvopnun heims-
valdásinna Við styðjum kröfur um kjam-
orkuvopnalaus svæði í auðvaldslöndum
Evrópu, og kröfuna um kjarnorku-
vopnalausa Evrópu frá Póllandi til
Portúgal, þó við gemm bæði okkur og
öðrum grein fyrir því að yfirlýsingar eða
samningar ríkisstjóma þessara landa
tryggja engan veginn, að þau verði
kjarnorkuvopnalaus í reynd. Allra síst á
meðan þau eru hluti af NATO og víg-
búnaðarkerfi þess. Krafan um úrsögn
úr NATO og um að önnur tengsl við
hernaðarkerfi heimsvaldastefnunnar
verði rofin, er því rökrétt framhald af
kröfum um kjarnorkuvopnalaus svæði.
Slík krafa og baráttan fyrir henni beinist
gegn borgarastéttum heimsvaldaland-
anna og samtryggingu þeirra gegn
verkafólki, eins og andófið gegn kjam-
orkuvopnunum gerið einnig. Slík bar-
átta er líka eina leiðin til friðar þ.e. ein-
hliða afvopnun borgarastéttanna,
framkvæmd af verkalýðnum og banda-
mönnum hans.
(8) Innan friðarhreyfinganna sem með
réttu ættu að kallast „andkjamorku-
vopnahreyfingar“ eru á ferðinni ýmsar
tálsýnir og falskenningar, sem bylting-
arsinnaðir marxistar verða að berjast
gegn. Þar ber hæst hugmyndir um tví-
hliða, gagnkvæma afvopnun. Önnur
hlið hugmyndarinnar er oftrú á gildi og
merkingu afvopnunarsamninga milli
„risaveldanna". Tengsl kapítalisma og
hervæðingar eru flestum þátttakendum
hulin, og þá einnig að striðshættan er
ekki úr sögunni fyrr en kapítalisminn
líður undir lok. Loks eru uppi tilraunir til
að beina hreyfingunni frá aðgerðum
gegn áþreifanlegum ráðstöfnunum, og
gera hana að hreyfingu fyrir friði al-
mennt, sem ógna engum og allra síst
heimsvaldastefnunni.
Gegn þessu verða byltingarsinnaðir
marxistar að snúast. Það dregur auð-
vitað á engan hátt úr stuðningi þeirra við
friðarhreyfinguna og markmið hennar.
Auk þess að útbreiða stefnu sína um
einhliða afvopnun heimsvaldaríkjanna,
bregðast byltingarsinnaðir marxistar við
hættunni á úrkynjun hreyfingarinnar
gegn kjarnorkuvopnum, sem fylgir því
að allskyns borgaraleg öfl hafa tekið
hana upp á arma sína, með því að
halda á lofti hinum áþreifanlegu mark-
miðum hreyfingarinnar. Mikilvægast á
þessu sviði er að byltingarsinnaðir
marxistar veki athygli á hinum raun-
verulegu styrjöldum sem nú eru háðar í
heiminum, og flytji í því sambandi mál-
stað hinnar andheimsvaldasinnuðu
baráttu inn í friðarhreyfingamar. Við
þurfum að útskýra, að sérhver and-
stæðingur hervæðingar og baráttu-
maður í þágu friðarins verður að byrja á
því að andæfa þeim stríðsrekstri sem
alls staðar er á ferðinni, og hann getur
haft áhrif á. T.d. hafa félagar okkar í
Bandaríkjunum lagt megináhersluna á
að skapa hreyfingu gegn hemaðar-
íhlutun Bandaríkjanna í Mið-Ameríku,
félagar okkar í Bretlandi fóru í herferð til
að fá friðarhreyfinguna þar í landi til að
mótmæla Marvinaseyjastríðinu og hér
heima liggur beint við að tvíefla barátt-
una gegn hersetu Bandaríkjanna og
aðild íslands að NATO. Hér er ekki ein-
ungis um útbreiðslu að ræða heldur
Framhald á bls. 39