Andvari - 01.01.1975, Síða 61

ANDVARI N'OKKUR BRÉF TIL SYSLUMANNSHJÓNANNA Á LITLA HRAUNI 1872 - 73
59
Ío henni góð, og veit ég, að hún hefir
gjört þeim greiða með því að fara.
Mér líður annars vel og hefir liðið síðan
eg skrifaði síðast. Það gengur hér samt
mikil augnave'ki í íslendingum, bæði í
sumurn þe:rr', sem komu í fyrra, en þó
helzt í þeim nýkomnu. Jakob Pálsson
liggur þungt haldinn, og er eins líklegt, að
hann deyi, sem hitt; hann varð veikur
um nótt, og halda menn, að hann þá nótt
hafi fengið krampaflog; hann er máttlaus
öðrumegin og hefir verið nær því rnátt-
laus síðan. Ég held, að lækni þeim, sem
daglega vitjar hans, ekki lítist á hann;
það væri gott, ef þú vildir láta foreldra
hans vita, að hann sé veikur, en ekki er
vert að gjöra mikið úr því, það er alltaf
nógur tíminn til að láta þau hcyra sann-
ieikann, ef ekki breytist til hins betra.
Af þeim 150-160 íslendingum, sem
fóru að norðan í sumar, komu í gær hing-
að til bæjarins 50, hinir urðu eftir í
Quebeek, og ætluðu þeir að setjast að í
Ontario-fylkinu í Canada. Þegar þeir
komu vestur undir (nefnil. þessir 50)
Michiganvatnið, varð slys á járnbrautar-
traininu, sem þeir voru með, sem orsakað-
ist af því, að hjól bilaði, sem gjöra þurfti
við, og þurfti því „Toget“ að nema staðar á
tneðan, og telegrapheraði Conducteuren
til stationar þeirrar, sem hann síðast fór
frá, og bað, að næsta train, sem átti að fara
þaðan skömmu eftir honum, biði þar,
þangað til hann væri búinn að gjöra við
sig, en telegraph-depeschin kom því mið-
ur of seint, því train þetta var nýfarið á
stað frá stationinni og gat ekki stöðvað
sig nógu fljótt, en rakst þarna á hitt, þar
sem það stóð. Fólkinu, sem 1 vögnunum
var, var skipað að hlaupa út, en þeir, sem
ekki voru nógu fljótir, fleygðust út, því áð-
ur en Locomotivið náði í vagnana, hentust
1-eir útaf brautinni. Aðeins 5 íslendingar
meiddust, þó ekki mikið, og eru þeir
komnir á spítala hér í Milwaukee, en 4
eða 5 Norðmenn dóu og fleiri skemmdust.
Það er ekki nýtt hér, að þvílíkt vilji til,
enda eru þeir ekki mjög varkárir piltarnir,
en hugsa mest um að komast áfram.
Suður í Iowa varð það á dögunum, að
fantaflokkur stoppaði train og rændi; þeir
höfðu rifið skinnerne burt á einum stað
og földu sig í skóginum; ætluðust þe;r
til, að trainið hlypi þar útaf, en ingeneur-
inn sá í fjarlægð, að skinnerne voru tekn-
ar burt þarna, svo hann fór að hafa afturá,
og lukkaðist honum að komast hjá að
hlaupa lengra áfram, en þegar fantar sáu,
að þetta ekki dugði, fóru þeir á bak og
þeystu að vögnunum, skutu ingeneurinn
og jafnvel Fyrböderen, svo vagninn varð
úr því stjórnlaus. Gengu þrælar síðan inn
til ferðamanna og rændu þá því, sem þeir
fundu. Ekki eru þessir piltar fundnir
ennþá.
Flitinn hefir af og til verið fjarska
mikill; í dag er fjarska heitt (það er sunnu-
dagur), og ætlum við að drepast inni í
húsunum, enda er það verst að liggja inni,
þegar heitt er. Ég hætti við þá vinnu,
sem ég var í í sumar, sökum þess að ég var
svikinn um launahækkun, sem mér var
lofað; ég hefi 14 sh.: l3/4 doll. um daginn,
þar sem ég vinn nú; ég get víst haldið
þeirri vinnu fram í nóvember. Annars er
hér lítið um vinnu, og rná segja, að nær
því helmingur Islendinga, sem hér cru,
hafi enga vinnu nema á hlaupum. Illa
lízt mér á, ef þeir fara að senda sveitar-
órnaga til okkar, eins og þeir nú eru byrj-
aðir á. Einn kom hingað úr Hrútafirðin-
um, og var hann sendur af fátækrastjórn-
inni þar með vanfæra konu og 3 ungbörn.
Átti hann engan skilding, þegar hingað
kom, hálfheilsulaus, ónýtur að vinna,
kann ekki málið, og þessum mönnum ætla
þeir ekki einungis að lifa, heldur að verða
hér ríkir, og ef út af ber, sem ekki er ólík-