Andvari - 01.01.1975, Qupperneq 119

andvari
ENDURMINNING FRÁ SUMRINU 1917
117
Stefánsson, kallar hann sig Stephansson. Ég hef oft lesið í kvæðabókunum
hans, sem eru þrjár og heita allar Andvökur. í öðru bindinu er einn kafli, sem
eg leita oftast í, og þar finn ég kvæðin, sem Ketill bróðir og Þorkell frændi á
Syðrafjalli fara oftast með, þegar þeir eru að þylja upp úr Andvökum. Þessi
kafli heitir Or sögnum og sögum. Framan við kaflann er ein vísa, sem ég kann,
og ég hef tekið ákveðna afstöðu útfrá efni vísunnar. „Berstu með Högna, ef
hann á þitt lið — með Héðni er ég ráðinn að falla.“ Ég ætla að berjast með
Högna, þó að Stefán ætli að berjast með Héðni. Ég kann línur og vísubrot
ur ýmsum kvæðum í þessum kafla, úr Illugadrápu, Mjöll dóttur Snæs konungs
og Týnda syninum. Ég ætla einhverntíma, þegar ég er búinn að vera í útlöndum
eins og týndi sonurinn, að taka mér orð hans í munn, „Eitt kvæði ég kvað þar,/
einn söng ég þar söng/eitt síðkveld - er þó á að lifa.“ En nærri vænst af öllu
þykir mér þó um vísurnar „Það var fæddur krakki í koti.“ Við þær hafði pabbi
gert lag, og mamma raulaði þær oft við okkur í rökkrinu og pabbi líka, og oft
hafði ég sofnað út frá því, enda hétu þær Vögguvísur. Og nú ætlaði þessi maður
að koma í heimsókn til föður míns, þó að þeir þekktust ekkert, hefðu aldrei
skrifazt á og væru ekkert skyldir, en ástæðan var mér Ijós, og ég var mjög upp
með mér fyrir hönd föður míns.
Heima hjá okkur var símstöð, eini síminn í sveitinni, og með símanum
höfðu borizt fréttir af ferðum Stefáns. Jón í Reykjahlíð hafði sagt pabba af
komu hans austan yfir Jökulsá fyrir þremur dögum, og þá var samkoma hjá
Jóni í Hlíð. Tvo undanfarna daga hafði hann verið í Sveitinni, en var á leið
dl Húsavíkur, þar sem vera átti mannamót daginn eftir. Hann Hólmgeir í
Vallakoti símstjóri á Breiðumýri hafði sagt föður mínum í símanum um síð-
degiskaffið, að þar á Breiðumýri væri ýmsir Reykdælir samankomnir til að fagna
skáldinu, og hann hafði skilað orðum frá Þórólfi í Baldursheimi, er var fylgdar-
ntaður Stefáns, að hann vænti þess, að þeir myndu koma við á Fjalli, ef þeir
yrðu ekki því seinna á ferðinni. Faðir minn hafði sent boð að Syðrafjalli, ef
Eorkell og þeir feðgar gætu komið og hitt Stefán.
Ég var að stjákla í kringum pabba og veitti öllu fasi hans athygli. Það
hafði þróazt með mér djörf ákvörðun, sem mér fannst miklu máli skipta, hvernig
yrði tekið. Ég ætlaði að biðja hann um að fá að fara með honum á móti Stefáni,
en ég taldi það vera annmörkum háð, og ef til vill tæki hann það ekki í mál.
Elestur var enginn heima við nema Brúnka. Hann hafði að vísu oft reitt mig
að baki sér, en ég fann það með sjálfum mér, að það var ólíklegt, að honum
þætti það viðeigandi að fara tvímennandi til móts við þennan mann, skáldið
Eá Klettafjöllum, rétt eins og það væri ekki til nema einn hestur á Fjalli, en