Andvari - 01.01.1926, Side 121

Andvari
Ferð til Vatnajökuls og Hoísjökuls
119
Áður en við lögðum okkur, bárum við saman ráð
okkar, hvernig verja skyldi næsta degi. Við tjaldstæðið
fannst hvorki vatn né hagi handa hestunum, og fóðrið,
sem við höfðum með okkur, gat ekki enzt lengur en 3
daga. Við afréðum því, að Gunnlaugur og eg skyldum
nota sunnudaginn til þess að fara að jöklinum og ganga
upp, ef unnt væri, eða kringum Kerlingar báðar. Vega-
lengdina ætluðum við taka svo sem 4—6 klst. Ef við
legðum af stað um kl. 8 næsta morgun, væntum við að
geta verið komnir aftur um kl. 10—11 að kveldi. Guð-
jón skyldi vera hjá hestunum og reka þá að snjóskafl-
inum, þar sem við höfðum fundið vatn deginum fyrir,
til þess að vatna þeim. Handa sjálfum okkur gátum við
náð í vatn með því að bræða snjó úr snjóskafli í grennd
við tjaldið.
Sunnudag 2. ágúst. Sunnudagur hófst með 6 stiga
hita og glaða-sólskini. Kl. 8,25 lögðum við Gunnlaugur
af stað yfir hraunkvíslina, sem gengur eins og álma
norður af Galdrahrauni og er 40—50 m. breið. Kl. 8,40
gengum við upp á gjárbarminn, þar er við taka líparít-
öldurnar björtu, sem við höfðum séð ofan á kveldinu
fyrir af Vatnsleysuöldum. Á hæðamælinn lásum við 655
m. uppi á gjárbarminum. Síðan lá leiðin um grátt hraun
og gróðurlaust, ýmist hellu- eða apalhraun, í austurátt,
tveim strikum til suðurs. Kl. 9,20 komum við að rótum
fyrsta höfðans við fjallgarðinn sunnan hraunbreiðunnar
(hæð yfir sjávarflöt 670 m.); það kallaði eg Litlafell.
Héldum við síðan norðan við það inn í skarð milli 1.
og 2. höfða. Þar fundum við 5 eða 6 gígi. Einn þeirra,
hinn austasti fjögurra hinna stærstu, var tvöfaldur, annar
minni innan í hinum. Eg skírði hann »Tvíbyrðagíg«.
Hraunstorkan sýndi greinilega, að hraunið hafði runnið
norður eftir út yfir sléttuna frá gígnum. Hæð var 685