Andvari - 01.01.1926, Síða 144

142
Ferö til Vatnajökuls og Hofsjökuls
Andvari
með ungum, nokkurra hrossagauka og sumargauka
(scolopax gallinula).
Lopt var bjart og útsýni því stórfenglegt upp og út
um Sprengisand og dalverpið, sem Þjórsá rennur um,
til fjallanna hinum megin: Tungnafellsjökuls, Skrokks-
öldu og Hágangna með hinum stórkostlegu ísbreiðum
Vatnajökuls að baki og í landsuðri Kerlingar okkar
báðar, Ljónið og Úlfaldann. Við raetur fjallsins tekur
við aurslétta, sundurgrafin af óteljandi kvíslum, á vorin
vafalaust í einum flaumi leysingavatns. Eftir tveggja
stunda viðstöðu í hinum yndislegu hlíðum Arnarfells,
þeystum við aftur til tjaldstæðisins, og vorum þangað
komnir eftir 5 stundarfjórðunga.
Lítið bar á fuglum í Nauthaga, meðan við stóðum
þar við: Fáeinir svanir og nokkurir hrossagaukar. En
um nóttina heyrðum við oft fljúgandi svani syngja í
loptinu uppi yfir okkur. Grasvöxturinn var sumstaðar
ótrúlega mikill, tók oft í mitt læri; kindur gætu hundr-
uðum saman fundið góðan haga á hinum miklu gras-
sléttum í Nauthaga. A einum stað fundum við beina-
grind og gæru af kind, að eins hausinn vantaði, hefir
væntanlega verið numinn burt af erni eða hrafni; eitt
kjálkabein hafði eg með mér heim til minja. Alstaðar
á eyrunum með fram ánum, bæði hér, við Arnarfell og
á Holtamannaafrétti, blómguðust eyrarrósir (epilobium
laíifolium), fegursta blóm hálendisins; verða oft af þeim
miklar fagurrauðar breiður. A þurrkaðri eyrarrós leika
íalleg litbrigði frá bláu í liljuhvítt.
Fimmtudagur 6. ágúst rann upp með nöprum norðan-
vindi, og megnaði sólin ekki að vinna bug á honum.
Kl. 93/4 fórum við af stað yfir allar Blautakvíslar, fyrst
í vestur, til þess að komast nokkuru nær Kerlingarfjöll-
um, síðar útsuðureftir, niður að Sprengisandsvegi; á