Fálkinn - 22.02.1961, Blaðsíða 9

búin að missa mann sinn og tók að sér
forstöðu á stóru búi hennar. Það fórst
honum svo vel úr hendi, að hagur henn-
ar blómgaðist með hverju ári og var
Þórður þar ráðsmaður þangað til synir
ekkjunnar voru orðnir svo vaxnir, að
Þeir gátu tekið við búi móður sinnar.
Þórður, sem var orðinn gamall maður,
fór nú að leita æskustöðvanna eftir 40
ára útlegð, en margt var þá eins og
vænta mátti orðið breytt. Foreldrar hans
löngu dáin og enginn ættingja hans í
Tungu, þar sem hann hafði alizt upp.
Jóhannes bróðir hans var giftur og átti
fjölda barna og var örfátækur og heilsu-
laus. Þórður kom að Tröðum og fékk
þar aðsetur hjá ungum hjónum, sem þar
voru nýbyrjuð búskap og keypti hálfa
jörðina þeim til styrktar. Hjá þeim hafði
hann svo gott atlæti og góða aðhlynn-
ingu og þar hændust börnin að honum.
Það voru reyndar til öfundartungur, sem
sögðu, að allir á Tröðum væru svo góðir
við Þórð gamla af því, að þeir þættust
vita, að kistillinn hans væri ekki alveg
tómur og ef til vill gæti þeim þá á sín-
um tíma áskotnazt eitthvað af þeim
kringlóttu, sem í honum væru. Vel get-
ur eitthvað hafa verið til í þessu, en
hvað sem um það var, þá leið gamla
manninum vel á Tröðum.
Jóhannes á Hrauni bróðir Þórðar var í
mesta basli með börn sín. Hann átti eina
kú og nokkrar kindur, og eitt haustið
tókst svo illa til, að beljunni hlekktist
á við burðinn og varð sama og geld, og
einmitt um líkt leyti missti Jóhannes
helminginn af kindunum sínum í sjóinn.
Þær flæddi á skerjunum fyrir framan
Hamar. Þeim hafði ekki verið gefið auga
og voru ekki reknar frá sjó, þegar að
féll, því að húsbóndinn hafði lagt sig
í rökkrinu. Vegna þessara vandræða
varð Jóhannes að leita hreppsnefndar-
innar um styrk til þess að geta eignazt
mjólkandi kú, því að hann var mjólk-
urlaus með 6 börn sitt á hverju árinu.
Hann leitaði samt ekki til Þórðar bróð-
ur síns, þó að hann væri á næsta bæ,
en svo hélt nefndin fund og bað Þórð
á Tröðum að koma þangað til viðtals.
Þórður var mesta snyrtimenni og
var vanur að vera prúðbúinn þegar hann
fór á mannafundi. Hann fór þá í spari-
fötin sín, og setti ávallt um leið upp
giftingarhring sinn og svona var hann
búinn í þetta skipti. Það kom fyrir, þeg-
ar samkomur voru í sveitinni og Þórður
var þar, að strákar og stelpur voru að
hlæja og flissa í kringum hann og skjóta
því fram við Þórð gamla, hvort hann
væri að fara til kirkjunnar til að gifta
sig, en Þórður lét þá alltaf eins og hann
heyrði Það ekki. Menn tóku samt eftir
því, að honum varð þungt í skapi og
eins og angurvær svipur yfir andlitið,
þó að jafnvægi hans yrði ekki raskað
með neinum smáglettum. Til þess var
hann orðinn of velktur og veraldar-
vanur.
Þegar hreppsnefndarmennirnir voru
allir komnir í stofuna á Eyri og búnir
að ræskja sig, snýta sér og taka í neflð,
hófst fundurinn með því, að oddvitinn
skoraði á Þórð á Tröðum að hjálpa Jó-
hannesi bróður sínum til þess að eignast
kú. Honum væri slíkt skyldast, þar sem
hann væri svona nákominn honum og
auk þess efnaður maður.
Þórður gekk lengi fram og aftur um
stofugólfið, en svo sneri hann sér að odd-
vitanum og sagði með fastri rödd og
ákveðinni:
„Ég get ekkert látið af hendi við Jóa
bróður. Ég er sjálfur orðinn gamall og
hrumur og verð senn hreppsmatur sjálf-
ur.“
Síðan gekk hann út og talaði ekki við
nokkurn mann, og enginn vogaði sér
að yrða á hann, — svo var hann ákveð-
inn og brúnaþungur. Hann labbaði svo
niður að Tröðum og var að dunda í
Framh. á bls. 31.
ISLENZK FRASOGN EFTIR OSCAR CLAUSEN
FALKINN
9