Fálkinn - 22.02.1961, Blaðsíða 25

um, sem nægileg eru samkvæmt lögum.
Þér skiljið mitt sjónarmið, er það ekki?
— Jú, fullkomlega, sagði Ingalls of-
ursti. — Það er auðvirðilegt sjónarmið
lítilmótlegs svindlara. Og nú ætla ég
að veita sjálfum mér þá ánægju að láta
yður fá makleg málagjöld.
Hann tók fram montprikið, sem hann
hafði undir hendinni. Herra Joreth þaut
upp af stólnum í dauðans ofboði, greip
símatólið í skyndi og ýtti stólnum í
veg fyrir ofurstann.
— Fröken! Viljið þér hringja tafar-
laust á lögregluna, sagði hann.
Að svo mæltu reif hann upp skúffu
og tók fram skammbyssu.
— Jæja, herra minn, sagði hann og
sneri bakinu í vegginn. — Nú skulum
við sjá til. — Ég hef þolað ósvífni af
yðar hálfu undanfarnar mínútur, en öllu
eru nú takmörk sett. Að vissu marki
skil ég gremju yðar, enda þótt hún af-
saki engan veginn hegðun yðar. Ef þér
hverfið héðan strax og sendið mér síð-
an ávísun í pósti, — þá skal ég láta
málið niður falla. Ef þér kjósið heldur
að bíða, þá ....
Ingalls ofursti tvímundaði montprik-
ið sitt.
— Ég ætla heldur að bíða, sagði hann
með hægð. — Má vera, að ég hafi hlaup-
ið á mig áðan. En þegar ég hugsa um
listann yðar yfir svokallaða viðskipta-
vini, sem þér álítið að muni vekja
furðu mína, þá eru vissulega fleiri en
ég, sem ber að taka tillit til í þessu
máli.
Hann sveiflaði montprikinu leiftur-
snöggt og byssan þaut úr höndunum á
herra Joreth og rann eftir gólfinu.
— Þér hafið haldið, að ættingjar sókn-
arprests kysu ekki að mál af þessu tagi
yrði opinbert, eða er ekki svo? Þegar
þér lesið andlát einhvers þekkts manns,
hvað skyldi þá svo sem kosta að senda
honum einn reikning? Margir borga
þegjandi og hljóðalaust. Þrauthugsað
bragð, það vantar ekki!
Herra Joreth stóð eins og þvara á
gólfinu og hélt ennþá tómri hendinni
út í loftið. Hann stamaði:
— Ég skil .... skil ekki orð af þessu
þvaðri í yður ....
— Nei, það er ekki von, sagði Ingalls
ofursti. — En sannleikurinn er sá, að
yður hefur orðið á herfileg skissa í véla-
brögðum yðar. Ég er sannfærður um
að bróðir minn sálugi hefur ekki pant-
að eina einustu bók hjá yður af þessu
tagi og því síður falið þær eða lesið
í laumi. Síðustu fimmtán æviár sín lifði
séra Ingalls sóknarprestur í þeirri
óhamingju að vera algerlega — blindur!
Smásaga eftir James Gould Cazzens
FÁLKINN 25