Iðnneminn - 01.03.1997, Blaðsíða 3

wBL
Á undanförnum árum hafa iðnncmar
og aðrir framhaldsskólanemar þurft að
greiða sífellt meira fyrir skólagöngu
sína í formi alls konar aukagjalda fyrir
hitt og þetta. Annaðhvort hafa þessar
jaldtökur verið lögbundnar eða þá
afa skólarnir ákveðið að innheimta
gjöld fyrir nltekna þjónustu til að auka
értekjur sínar. Töfraorðið í öllum
breytingum sem varða
ffamhaldsskólana er HAGRÆÐING.
Nemendur gera sér hinsvegar fulla
grein fyrir því að þessar hagræðingar
eru ekkert annað en mismunandi
aðferðir til að láta nemendur greiða
meira fyrir skólagöngu sína og ríkið
minna.
Með nýju framhaldsskólalögunum var
skólunum heimilað að innheimta
12.500 króna efnisgjald af þeim
nemum sem njóta verklcgrar kennslu.
Þar með var gefin heimild til að gera
verklegt nám dýrara en bóklegt nám og
enn einu sinni var mismununin orðin
að staðreynd.
bað virðast vera lítil takmörk fyrir því
hvað skólarnir og menntayfirvöld geta
leyft sér í innheimtu á gjöldum ýmiss
konar og er tölvugjaldið í Iðnskólanum
lýsandi dæmi. Þar er nemendum gert
að greiða fyrir afnot af harða diskinum
í skólanum og sumir nemendur eru í
þeirri aðstöðu að náms síns vegna geta
þeir ekki amiað. I’arna er á ferðinni
vafasöm gjaldtaka þar sem sumir
nemendur hafa ekki annan kost en að
greiða 1500 kr. fyrir tölvuafnotin.
I’að nýjasta í þessum málum er
endurinnritunargjaldið, eða fallskattur-
inn svokallaði. Með tilkomu hans er
nemendum gert að greiða 500 kr. fyrir
hverja einingu sem þeir falla í. Mér
skilst þó að þarna eigi að hafa ákveðið
svigrúm þar sem nemendur þurfa ekki
að greiða fyrir 12 einingar, þ.e. ef
nemandi með 20 eininga önn fellur í
öllu, þarf hann aðeins að greiða fyrir 8
einingar. Gjaldið verður því aldrei
hærra en 4.000 kr. á önn. Eins og við
öll vitum þá mun fallskatturinn bitna
helst á þeim sem eiga erfitt uppdráttar í
skóla. I iðimámi eru mýmörg dæmi
þess að nemendur eru haldnir
námserfiðleikum þegar kemur að
bóldegum fögum en eru hinsvegar
hinir bcstu handverksmenn. Áhyggjur
mínar beinast aðallega að þessum hópi
og er hætta á því að sömu nemendurnir
þurfa að greiða fallskatt önn eftir önn
vegna námsörðugleika.
Þegar öllu er á botninn hvolft hlýtur
það að vera metnaðarmál okkar allra
fá sem hæfasta iðnaðarmenn út
vinnumarkaðinn. Við t'iljum að allir
geti valið sér menntun eftir hæfni og
áhuga án þess að fjárhagur leild þar
stórt hlutverk. I’að er margsamiað mál
að þjóðfélagið, og þar með vil öll,
hagnast á því að mennta fólk í iðn- og
starfsgreinum. Leiðin til þess að fá sem
hæfasta einstaldinga til að leggja stund
á iðn- og starfsmenntun er ekki að gera
námið sífellt dýrara með alls konar
aukagjöldum, í staðinn værður að
greiða leið sem flestra sem búa yfir
áhuga og hæfni tíl menntunar.
hlýtur því að vera hlutverk iðn- og
starfsnámsnema að koma stjórnvöldum
í skilning um að það dugar skammt að
byggja verknámsskóla á heimsmæli-
kvarða ef enginn hefur efni á.að stunda
nám þar. Síauknum gjaldtökum vcrður
því að linna. Við segjum nei við fall-
skattinum og öðrum svívirðilegum
gjaldtökum á iðn- og starfsnámsnema.
Drífa Snædal, formaður INSÍ
bað
f
n
i
4
Islenskt dagsverk - menntun
til frelsis
6
Borqar sig að vera í
hagsmundfélagi?
7
Verkmenntaskóli Austurlands
9
Ferðasaga frá Ungverjalandi
I ð n n e m i n n
3