Vikan - 22.08.1968, Blaðsíða 33

Hláturinn
Framhald af bls. 23.
íbúð Söndru og Howards kynni
að vera. Hann reyndi fyrstu lok-
uðu dyrnar, sem hann kom að
og gekk inn í það sem hann sá
strax að myndi vera búningsher-
bergi Sams Delafields. Skápur
sem tók eina hliðina í herberginu
stóð að hálfu opinn og skein í föt
í tylftatali, kvöldklæðnaði, sport-
jakka, endalausa röð af skóm.
Herra Sam var heldur pjattaður.
Það var simi á litlu borði í her-
berginu. Peter var í þann veginn
að ganga út úr herberginu aftur
og leita að híbýlum Söndru, þeg-
ar eitthvað kom honum einkenni-
lega fyrir. Það var lyktin af tó-
baksreyk. — Nýjum tóbaksreyk.
Það voru engin merki um hann
í búningsherberginu, hann hlaut
að hafa komið í gegnum opnar
dyrnar í hinum enda herbergis-
ins, sem lágu annaðhvort inn í
svefnherbergi herra Sams eða
baðherbergi.
Peter gekk að dyrunum og leit
innfyrir-
Svefnherbergi herra Sams lá
fyrir framan hann. Reiðilegt urr
kafnaði í hálsi Peters, á stóra
rúminu lá Sandra endilöng með
kreppta hnefana. Hún var í föl-
bláum kvöldkjól. Augu hennar
voru stór af skelfingu. í ösku-
bakka á náttborðinu logaði í síg-
arettu.
—• Peter! hvíslaði hún ....
Peter skálmaði að rúminu,
þreif um handleggina á henni og
kippti henni upp.
— Peter, þú meiðir mig!
— Þakka þú fyrir að ég háls-
brýt þig ekki, sagði Peter.
— Það leitaði enginn að mér
hér, sagði hún. •—- Mig langaði
bara ekki að koma niður í sam-
kvæmið. Eg — ég vissi ekki...
—• Þú lýgur, sagði Peter. —
Allt andskotans pakkið hér í hús-
inu vissi að þú ert hér. Þið ljúg-
ið öll! Hversvegna, Sandra?
Hún rykkti sér lausri og ekki
gagntók hana.
Hann gekk hraðstígur aftur
fram í búningsherbergið. Hann
tók upp símtólið og hringdi á
lögreglustöðina-
Kallið Macklyn lögreglufor-
ingja up í radíóinu, sagði hann
við afgreiðslumanninn, — og seg-
ið honum að ég hafi fundið frú
Delafield og hann verði að koma
aftur til Delafield hússins, eins
fljótt og hann getur.
Hann gekk aftur inn í svefn-
herbergið. Tárin voru þornuð.
Stúlkan sat á rúminu, hafði dreg-
ið hnén upp að höku, andlitið ná-
fölt.
— Allt í lagi Sandra, talaðu!
sagði Peter.
— Farðu Peter, sagði hún með
einkennilega skrækri röddu. —
Láttu þetta allt jafna sig án þín.
— Fyrir guðs skuld Sandra,
þetta er morðmál. Það er ekki til

SOGUSAfN IIIICHCOCKS
10 SPENNANDI OG
SKEMMTILEGAR SAKAMÁLASÖGUR
Alfred Hitchcock er löngu orðinn heimsfrægur fyrir kvik-
myndir sínar, sjónvarpsþætti, sögusafn og margt fleira. Allt
sem frá hans hendi kemur hefur sömu eiginleika til að bera:
í því er fólgin hroll-
vekjandi spenna með
skoplegu ívafi. — Hit-
^chcock fæddist í Lond-
on 13. ágúst 1899. Ilann
honum
■ bauðst vinna við kvik-
námið þegar stað á
HH sijórn á örskömmum
tíma og var fyrr en
varoi kominn í hóp
áhri ameslu Isikstjóra.
Kvikmyndir og sjón-
varpsþættir Ilitchcocks
skipta hundruðum og
mánaðarlega gefur
hann út í geysistóru
upplagi smásagnasafnið Hitchcocks Mystery Magazine. Sög-
urnar í þessu safni eru allar valdar úr því. Þær eru gæddar
beztu kostum Hitchcocks, í senn spennandi og skemmtilegar,
þannig að ógerningur er að slíta sig frá þeim fyrr en þær eru
á enda.
Fæst á næsta sölustað.
HILMIR H.F. SKIPHOLTI 33
PÖSTHÖLF 533 SÍMI 35320 REYKJAVÍK

Harifiiatktiriir
INNI
ÚTI
BÍLSKÚRS
SVALA
HURÐIR
ýhhi- & ýtihurlir « □
VILHJALMSBON
RANARGDTtl 1 ?. SÍMI 19669
að leika sér að. Hvað kom fyrir
þig? Þorirðu ekki að segja mér
sannleikann? Það sem þú leggur
að veði er lífið! Þú átt ekki einu
sinni hjónaband til að bjarga.
Aðeins sjálfa þig. Allir í þessu
andskotans máli eru brjálaðir
lygamerðir, Sam Delafield vissi
að þú varst hér, og frú Watson,
Saki og stóri Joe.
•—- Ég er ekki hrædd um sjálfa
mig, Peter. — Gerðu það, farðu.
— Þér er andskotans nær að
vera hrædd um þig. Hvað ætlað-
irðu að fara að segja mér þeg-
ar sambandið rofnaði í símanum?
— Ekkert merkilegt. Ég sá
mann að nafni Christie í Country
Club í gær, það er allt og sumt.
Hann var í áhorfendahópnum.
—■ Hvernig veizt þú að hann
heitir Christie.
Augu hennar stækkuðu en hún
sagði ekkert.
— Enginn hefur viðurkennt að
vita það, sagði Peter- - Hver
sagði þér nafn hans? Sam? Gamli
góði Sam lýgur eins og laneþjálf-
aður sérfræðingur allt kvöldið og
sendir Watson og Saki að leita
að þér. Hvað gerðu þau? Fóru
þau upp, töldu upp að tíu, komu
svo aftur niður til að segja að þú
værir ekki hér?
— Þau gerðu bara það sem
þeim var sagt. Ég sagði þeim að
segja að ég væri ekki heima.
— Svo þau létu okkur senda
eftir lögreglunni og tuttugu og
fimm gesti út til að leita að þér.
Hvernig gat Sam gamli hrætt þig
til að haga sér svona?
Allt í einu glenntust augu
hennar upp. Hún bærði varirnar.
Eitt andartak var eins og andlit
hennar væri spegill, ósjálfrátt
kastaði Peter sér á gólfið, velti
sér til annarrar hliðarinnar og
spratt upp, úti við vegginn.
Stóri Joe Stanwiki stóð í dyr-
unum. Hann hafði haldið um
hlaupið á skammbyssunni sinni
til að nota hana fyrir kylfu, nú
sneri hann henni og miðaði beint
á bringu Peters.
— Það er sjálfum þér verst að
vera með nefið niðri í hvers
manns koppi, sagði hann. — Út
með þig.
Peter dró ört andann. Þessi
fyrrverandi slagsmálahundur var
ískyggilega ákveðinn á svipinn.
Macklyn gat ekki verið langt
undan. Hann ætti að hafa fengið
skilaboðin núna. Hann hlyti að
koma á hverri stundu og heimta
að komast til Söndru.
Peter hallaði sér upp að veggn-
um.
— Það sem þig Sam Delafield
hafið á prjónunum núna Joe,
borgar sig ekki.
Byssan var fyllilega stöðugt.
— Eg vil að þú komir niður í
bílskúrinn með mér, félagi, sagði
Joe. — Þar förum við í bíl saman
og ökum burtu og þá getum við
talað-
— Talaðu hér, sagði Peter.
Einhvernveginn vissi hann að Joe
33. tbi. VIKAN 83