Vikan - 22.08.1968, Blaðsíða 49

ir Liljur vallarins 1964, ságði fólk
að ég hlyti að vera kominn á
hamingjutindinn. En það er ekk-
ert til sem heitir að höndla ham-
ingju. Maður getur aðeins skilið
og metið hamingjuna ef hann
hefur verið reglulega óhamingju-
samur.
Foreldrar mínir voru svo fá-
tæk að þau höfðu ekki efni á að
kaupa föt. Mamma safnaði göml-
um mjölpokum og bleikti þá og
saumaði úr þeim skyrtur handa
mér. En þannig fortíð kennir
manni listina að komast af, og
maður lærir líka einskonar aga.
Ekki hernaðarlegan aga, heldur
aga sem maður leggur á sjálfan
sig eftir að hafa verið barma-
fullur af örvæntingu.
Þessvegna hef ég áhyggjur af H
æskulýð nútímans. í næstum öll-
um löndum virðist ríkja örvænt-
ingarfull fíkn eftir stöðugum
skemmtunum og nautnum, mat,
drykk, kynsvalli og svo fram-
vegis. Ef við höldum þannig á-
fram, verður þetta smáræði af
aga, sem við höfum enn hér í
heiminum, horfið innan skamms
og næstu áratugina mun mann-
kynið þá þurfa alveg sérstaklega
sterka inngjöf af aga til að jafna
sig eftir agaleysið.
Sidney Poiter er sjálfur fjög-
urra dætra faðir -— sú elzta,
Pamela, er sextán ára — og hann
hefur skrifað kvikmyndahandrit
fyrir börn sín sérstaklega.
Og fyrir dætur þúsunda banda-
rískra negramæðra.
Kvikmyndin heitir For the
Love of Ivy.
— Eins og aðrar húðdökkar
bandarískar stúlkur vilja dætur
mínar gjarnan sjá á tjaldinu ein-
hverja rómantík á milli negra-
drengja og negrastúlkna, endur-
varp af því sem í þeirra eigin
lífi gerist. En mínar dætur fá
aldrei að sjá sig sjálfar á hvíta
tjaldinu í rómantískum senum
með negrum hins kynsins, jafn-
vel þótt segja megi að þær kæmu
aðeins fram sem fulltrúar hundr-
uð þúsunda negrastúlkna.
Sidney Poiter á sér draum,
sem hann vonar að einhverntíma
verði að raunveruleika:
— Eg er fyrst og fremst negra-
leikar. En mig dreymir um að
verða fyrst og fremst leikari.
Og hann brosir mildu, dapur-
legu brosi.
☆
París í haust
Framhald af bls. 47.
lega. í miðið að neðan er dragtar-
kjóll fró Balmain, buxnapils með
öðruvísi litum, efri hluta eins og
tvískipt dragt, jakki í sama lit og
pilsið, svartur og gulur. Túrban not-
aður við, en þeir virðast aetla að
verða vinsælir þetta órið. Ákaflega
mikið var um síða jakka, túníkur,
á kjólum og drögtum og mætti láta
sér detta í hug, að þær sem væru
í BORGARSJÚKRAHÚSIÐ VAR EINGÖNGU NOTAÐ
THERMOPANE EINANGRUNARGLER
TheJimcp.
hÉR FÁIÐ EKKI ANNAÐ BETRA
Glaverbel's
KRI§TJ4MliOM ék> OO. HF,
SÍMI 11400
33. tw. VIKAN 49