Vikan - 20.02.1986, Blaðsíða 16

þurfum í rauninni að gera er bara að mæta
og spila. Mér fmnst þarafleiðandi aldrei
þreytandi á þessum hljómleikaferðalögum,
heldur þvert á móti.“
- Hvernig kom það til að þú fórst að spila
með eins frægum tónlistarmanni og Gary
Burton aðeins 17 ára?
„Það vildi þannig til að Gary heyrði mig
spila baksviðs á jasshátíð og gekk til mín
og spurði hvort ég væri til í að spila með
honum og hljómsveit hans í einu lagi á
þessari hátíð. Ég tók því að sjálfsögðu og
var mjög taugaóstyrkur þar sem ég stóð á
sviði, horaður unglingurinn, með spangir,
og spilaði með manni sem ég hafði alltaf litið
mjög upp til. Ég heyrði síðan ekki alls fyrir
löngu upptöku af þessum hljómleikum og
var ég vægast sagt hlægilegur. (hlær inni-
lega)
Gary bauð mér síðan að ganga í hljómsveit
sína jafnvel þótt hann vantaði ekki gítar-
leikara, við vorum reyndar 2 lengi vel, en
ég held að það hafi verið af góðmennsku
einni saman sem hann bauð mér að ganga
í bandið. Kannski hefur það haft áhrif að
Gary er sjálfur af svipuðum slóðum og ég
og fékk svipað tækifæri og hann bauð mér
á þessari sömu jasshátíð þegar hann var
mjög ungur.“
- Þú spilaðir með honum í 3 ár og inn á 3
plötur, var það ekki ómetanleg reynsla fyrir
þig?
„Jú, ég lærði mikið af Gary og lít á hann
sem minn læriföður. Hann skólaði mig mikið
til og kenndi mér allt sem snerti tónleikahald
og margt fleira. Hann gaf mér ótal tækifæri
og studdi mig þegar ég vildi fara að stofna
mína eigin hljómsveit. Ég ber mikla virðingu
fyrirhonum.“
- Þið píanóleikarinn Lyle Mays hafið spil-
að saman frá því að þú stofnaðir hljómsveit-
ina j)ína, hvernig kynntust þið?
„Ég heyrði fyrst spólu með honum meðan
ég var enn að spila með Gary Burton og
heillaðist mikið af honum. Síðan hlustaði
ég ótal sinnum á hann spila í litlum klúbbum
og var sannfærður um að þegar ég stofnaði
mína hljómsveit yrði Lyle sá fyrsti sem ég
hefði samband við. Þegar svo kom að því
var hann á lausu og okkar samstarf hefur
nú staðið í 10 ár.“
- Þið spiluðuð í Póllandi á síðasta ári,
hvernig tóku pólskir áheyrendur ykkur?
„Póllandsferðin var mjög eftirminnileg og
pólskir áheyrendur eru þeir bestu sem ég
hef spilað fyrir. Það fékk mjög á okkur að
sjá hvað um er að vera þar og við áttum
bágt með að skilja hvað þetta fólk, sem hefur
orðið að líða miklar þjáningar, gat verið
vingjarnlegt og broshýrt. Alls staðar þar sem
við komum var okkur tekið opnum örmum
og fólkið virtist aldrei ætla að geta þakkað
okkur nógsamlega fyrir að spila. Þakklátari
áheyrendum hef ég aldrei kynnst og ég er
staðráðinn í að fara þangað aftur og þá að
halda tónleika í hverri einustu borg þar. Við
spiluðum svo að segja frítt þarna, en það var
þess virði. Okkur var gefín pólsk mynt sem
við gátum að sjálfsögðu ekki farið með úr
landi. Þegar við nálguðumst landamærin
stoppuðum við á sveitabæjum og í þorpum
og gáfum peningana við mikinn fögnuð.
Þetta hefur sjálfsagt litið út eins og þegar
„The East meets the West“ en við gátum
ekkert annað gert við peningana og til lítils
hefði verið að afhenda þá brynvörðum her-
mönnum við landamærin."
- Eru fleiri hljómleikaferðir á döfinni hjá
þér?
„Ekki í bili. Þessi Japansför var sú síðasta
um tíma og jafnvel allt að ári. Það bíða
mörg verkefni eins og plötugerð og annað
slíkt og við verðum allir uppteknir vel fram
eftir ári.“
- Hvers konar verkefni bíða þín?
„I febrúar-mars kemur út plata með mér
og Charlie Haden ásamt Bill Higgins. Síðan
mun koma plata með mér einum þar sem ég
spila einn á gítar og synthesizer. Ég kem
líka til með að spila inn á plötur hjá öðrum
tónlistarmönnum og í sumar byrjum við að
vinna að nýrri plötu hljómsveitarinnar og
ætti hún að koma út næsta haust. Eins
stendur til að við gerum plötu með David
Bowie, í framhaldi af samstarfi okkar varð-
andi Falcon and the Snowman, og svo bíða
mín ýmiss konar tónlistarverkefni við kvik-
myndir sem mér finnst spennandi viðfangs-
efni.“
- Nú hefur þú samið tónlist við nokkrar
kvikmyndir og sjónvarpsþætti með ekki
ómerkari mönnum en til dæmis Steven Spiel-
berg, hvernig kom það til að þú blandaðir
þér í kvikmyndaiðnaðinn?
„Ég hef alltaf haft gaman af kvikmyndum
og lengi haft áhuga á að semja tónlist við
kvikmyndir. Mér fannst ég bara ekki nógu
hæfur í það því þetta er mikil og flókin vinna
með margar tæknilegar hliðar, svo sem eins
og tímasetningar og annað, næstum eins og
stærðfræði. Ég fékk svo tækifæri til að vinna
við og fylgjast með gerð myndarinnar Under
Fire með Nick Nolte og fleiri í aðalhlutverk-
um og var það ekki ósvipað því að fara í
skóla. Þetta var fyrir um það bil 4 árum og
nú langar mig mikið til að vinna meira með
yngri leikstjórum, að öðrum ólöstuðum, og
stefni að því. Mér finnst þetta mjög skemmti-
legt því þarna fæ ég tækifæri til að vinna
frjálst og ekki undir þessari „Pat Metheny“-
pressu sem oft er. I mörgum þessara mynda
spila ég ekki einu sinni á gítar.“
- Að síðustu, hvernig persóna er Pat
Metheny?
„Þetta er erfið spurning. Ef ég svara þessu
strax er eins og ég hugsi mikið um það
hvernig persóna ég sé en satt að segja þá
geri ég það ekki. Það hefur verið sagt um
mig að ég sé ófélagslegur, sem örugglega er
til í dæminu. Ég er allavega lítill samkvæm-
ismaður, fer sjaldan í fjölmenn samkvæmi
ogleiðastþau.
Ég býst við að ég hljóti að vera eigingjarn
þar sem ég eyði svo að segja öllum mínum
tíma í tónlist. Mér finnst gaman að trimma
og hleyp venjulega 4 mílur á dag. Ég reyni
að lifa heilbrigðu lífi og tel mig vera ham-
ingjusaman mann.“
t
16 Vikan 8. tbl.