Menntamál - 01.12.1938, Qupperneq 22

84
MENNTAMÁL
4. Hann verður ávalt að vanda sig eins og liann getur
í viðurvist nenienda sinna.
5. Hann þarf að kenna sundurgerðarlausa, liðlega og
notadrjúga skrift, einfalda i fornii, en mjúka og
sveigjanlega í framkvæmd.
6. Hann þarf að vera næmur á galla og kosti rithanda
og fljótur að átta sig, á hvern hátt er hægt að lag-
færa og bæta mismunandi og ólíkar stiltegundir út
l’rá því góða og persónulega í skrift hvers einstaks,
ef um slíkt er að ræða.
7. Og siðast en ekki sízt: Hann verður að vera álmga-
maður i starfinu, svo að hann megni að laða fram
starfsgleði nemendanna og kapp til lifandi atliafna
og þroskandi áreynslu, sjálfra sin vegna.
Það, sem liér liefur verið nefnt, er ekki meira en svo,
að allir kennaranemar, sem ekki er fyrirmunað um skrift-
ina, ættu að geta fengið viðunandi undirbúning i ])ví í
kénnaraskólanum, ef skriftar- og æfingarkennsla væri þar
í góðu lagi og stundafjöldinn nægilegur, sem þessari þýð-
ingarmiklu námsgrein er ætlaður. Hvgg ég, að nú sé sá
timi ónógur. Eigi mundi veita af tveimur kennslustundum
á viku í skrif i 1. bekk kennaraskólans. Væri þeim slund-
um eingöngu varið lil að lagfæra skrift nemendanna og
sú tilsögn vitanlega miðuð við það. að gera þá sjálfa sem
færasla um að taka að sér slíka leiðsögn síðar meir. í 2.
bekk væri svo haldið áfram á svipaðri braut, að því við-
bættu, að þá fengju þeir fræðslu um hina „teóretisku“
Iilið skriftarinnar. Og i 3. ]>ekk væri svo a. m. k. 2 stund-
um á viku varið til hagnýtrar æfingakennslu, þar sem
kennaraefnin kenndu skrift í æfingadeildinni undir eftir-
liti og forsjá kennarans. Einnig heimsæktu þeir skóla
bæjarins, kynntu sér kennsluna og fengju þar ef lil vill
einhverjar æfingar til að fásemfjölþættastareynsluaf þeim
erfiðleikum, er skriftarkennslunni eru samfara, meðan
]jeir enn eru í skóla, og stuðningur og leiðbeiningar æf-