Bjarmi - 01.04.1996, Side 30

ORÐIÐ
Iris Kristjánsdóttir
Frelsið
Já, það var þetta með frelsið. Á hverjum degi kem ég
betur og betur auga á allar þær óteljandi dyr sem
standa mér opnar. Ótakmarkaðir möguleikar bjóðast
- framtiðin er bein og slétt sem malbikaður vegur og ég
get gert það sem ég vil. Ég hef frelsi til að gera það sem ég
vil. Fjölmargar raddir tala til mín úr öllum áttum og segja
mér að koma hingað, fara þangað, gera þetta og varasl
hitt. Ég gleðst yfir því að hafa frelsi til að hlusta á sumar
þeirra en virða aðrar að vettugi. En á sama tima finn ég að
ég á í vandræðum með að greina á milli raddanna, finna
út hverjar séu virkilega þess virði að hlusta á. Ég finn að
ég hef þörf á ákveðnu leiðarljósi, því þó að frelsið sé
yndislegt þá er ekki alltaf auðvelt
að vita hvernig á að fara með það.
Það er eins og frelsið þurfi
ákveðna takmörkun til að verða
fullkomið. En til hvers get ég
leitað til að lýsa upp þennan
malbikaða veg sem ég sé
framundan, til að varna þess að
ég aki útaf, renni til i hálku eða
keyri á næsta vegfaranda?
í aldanna rás hefur maðurinn
leitað hins sama: vegvísis á leið
sinni gegnum lífsins ólgusjó.
Ástæður þessarar leitar eru að
vísu margar og svörin finna menn
hér og þar. Margir hafa fundið í
trúarbrögðum hið rétta leiðarljós
sem gerir þeim kleift að ganga
uppréttir í gegnum alla þætti
lífsins, bæði jákvæða og
Iris Krisjánsdóttir neikvæða. Flestir hafa frelsi til að taka eigin ákvarðanir
guðfræöinemi , ,, , , . ... . , . .
varðandt lil sitt og íðulega gera menn það 1 Ijost tengsia
sinna við annað fólk sem þeir hafa sett traust sitt á. Ytri
þættir hafa því stöðugt áhrif á það hvemig við notum það
frelsi sem er fyrir hendi. Þess vegna er frelsi okkar aldrei
eins mikið og við höldum þvi við komum ekki alltaf auga
á þær takmarkanir sem því fylgja.
Fyrir mér er kristin trú þessi takmörkun á frelsinu sem
við þurfum á að halda, ekki samt í þeirri merkingu að hún
fjötri mann og geri mann að þræli heldur fyllir hún
tómarúm frelsisins og leysir af hólmi tilgangsleysið sem
þar er fyrir. Við finnum flest fyrir þörf á ákveðnu frelsi í
lífinu og oft neitum við að tengjast og treysta öðrum og
treystum aðeins á okkur sjálf þvi við emm hrædd við að
missa frelsið. Það getur orðið til þess að eyða möguleikum
okkar á að treysta öðrum þegar á þarf að halda. Jesús
hefur sagt okkur að leggja traust sitt á hann, leggja allar
okkar þrár, langanir, tilfinningar og misgjörðir yfir á hann.
Hann hefur sagt að við þurfum ekki lengur að lifa i eigin
tómarúmi, því sem við köllum frelsi, og heyja lífsins
baráttu ein og óstudd. Hann dregur okkur út úr skelinni
og vekur okkur til lífs með sér. Ef við viðurkennum það,
brjótum odd af oflæti okkar og treystum á hann en ekki
okkur sjálf, þá öðlumst við hið eina frelsi sem vert er að
eiga: frelsi til að trúa á hann og lifa með honum til að
ákvarða líf okkar í samráði við hann. Með því móti höfum
við tengst honum á órjúfanlegan hátt og hleypt honum að
í lífi okkar. Dásamlegt, ekki satt, hvað frelsið er í raun
yndislegt?
30