Bjarmi - 01.12.1996, Blaðsíða 19

INNLITIÐ
blátt áfram sjálfsævisaga konu sem þekkir ekki Jesú en
kemst til trúar á hann.
Og undrið gerðist! Við lestur þessarar bókar varð þessi
fjarlægi og óljósi Guð mér skyndilega afar nálægur og
kærleiksríkur Faðir. Enn man ég daginn og stundina og
sjálfsagt gleymi ég þessu aldrei svo lengi sem ég lifi. Það
var eins og heilagur andi lyki upp augum mínum fyrir
nálægð og kærleika Föðurins þar sem ég sat og las bókina
hennar Sandyar. Nú þegar ég lít til baka sé ég að Guð
hafði aldrei vikið í burtu frá mér. Hann var hjá mér allan
tímann, en ég var blindur á nálægð hans.
Eins og fram kemur í bókinni þá hefur lífið ekki verið
eins og dans á rósum hjá mér síðan ég frelsaðist. Ég
hneigðist á tímabili aftur til drykkju og erfiðleikar í hjóna-
bandinu enduðu með skilnaði fyrir tveimur árum.“
Laugardagskvöldið 1. ágúst drakk ég mig auga-
fullan f...J. Og ég sem hafði ekki bragðað dropa af
áfengi sfðan Guð hafði aumkað sig yfir mig á Hring-
brautinni - í meira en tvö ár! [...] Gamla eðlið bíður
fceris! Svo hagaði ég mér með áðumefndum skammar-
legum hætti. Mig rámar í að hafa öskrað eins og óður
maður á leigubílstjóra nokkurn - og það voru engin
blessunarorð! Guðfyrirgefi mér.5
Hversu neikvœð auglýsing um náð og kraft Jesú
Krists hafði ég ekkí vetið! Meira að segja drykkjumaður
nokkur skammaði mig fyrir að þykjast ætla að bera
Frelsaranum vitni t þessu ástandi, fyrir utan krána
Gauk á Stöng. - Drykkjumaður hafðifundið að hinum
frelsaða mér! Ó, að verða Drottni til skammar á
þennan hátt!6
„Ég reyni ekki að draga neitt undan í bókinni, heldur
sýna það og viðurkenna að ég er breyskur maður sem
Jesús elskar, þrátt fyrir allt. Mér fannst nauðsynlegt að
koma þannig til dyranna eins og ég er klæddur. Kristnir
menn eru ein fjölskylda og sem fjölskylda verðum við að
geta rætt óttalaust hvert við annað. Við verðum að brjóta
niður múrana á milli okkar og standa saman sem einn
maður. Aflið, sem kemur í veg fyrir að við getum með
þessum hætti orðið við sjálf, er það sem Jesús kallaði
,,heiminn“. Heimurinn skapar ótta og hvetur okkur til að
leyna kærleikanum. Kristið fólk verður að tjá sig opinskátt
hvert við annað, jafnvel um breyskleika sinn. Ég get í það
minnsta ekki þagað um Krist lengur. Myrkrið í heiminum
er að aukast. Fleiri og fleiri hverfa út í það og koma þaðan
aldrei aftur. Nú á dögum eigum við í sömu baráttu og
lærisveinar Krists í frumkirkjunni. Páll postuli sagði þá
baráttu vera við heimsdrottna þessa myrkurs, andaverur
vonskunnar í himingeimnum. Við verðum að taka okkur
stöðu í þessu stríði, skipa okkur í fylkingu. Að þegja um
Krist í þessum aðstæðum er hættulegt, bæði sjálfum
okkur og þeim sem hafa enn ekki kynnst honum.“
„Þó mér finnist ég verði að segja sannleikann, þá verð
ég að viðurkenna að ég er pínulítið smeykur við að gefa
bókina út. Ég óttast mest að ég sjálfur í bókinni skyggi á
þann sem ég vil vitna um. Ég vil ekki benda á neinn
Ég reyní ekki að draga neitt undan í bókinni, heldur
sýna það og viðurkenna að ég er breyskur maður
sem Jesús elskar, þráttfyrir allt. Mérfannst
nauðsynlegí að koma þannig til dyranna eins og ég
er kloeddur. Kristnir menn eru einfjölskylda og sem
fjölskylda verðum víð að g eta roett óttalaust hvert
við annað.
annan en hann. Þó bókin fjalli um mig vona ég að Jesús
standi uppúr sem aðalpersóna hennar.
í gegn um Sandy Brown kom Drottinn boðkeflinu,
fagnaðarerindinu, sér sjálfumj til mín. Með Játningasögu
minni vil ég leitast við að koma þessu kefli til annarra. Ég
vil vitna um hann sem er fjöregg lífsins, Jesús Kristur. Ef
saga mín mætti verða til þess að leiða, þó ekki væri nema
eina manneskju, til Krists þá væri tilganginum náð.“
1 Ágústínus. 1962. Játningar. Reykjavík, Bókaútgáfa
Menningarsjóðs.
2 ísak Harðarson. 1996. „Þú sem ert á himnum, þú
ert hér.“ Reykjavík, Forlagið: 25-26.
3 ísak Harðarson: 136.
4 Sandy Brown. 1987. Er ekki einhver þarna sem
getur hjálpað mér? Reykjavík, Vegurinn - kristið
samfélag.
5 ísak Harðarson: 199.
6 ísak Harðarson: 200.
19