Bjarmi - 01.12.1996, Blaðsíða 21

Dasenetsjmenn eru bláfátækir og frumstæðir og hafast
við í minnstu mannabústöðum sem ég hef komið inn í. Ég
sá reyndar fáa karlmenn. Þeir hafa að öllum líkindum verið
með húsdýrin sín í haga fjarri heimilum sínum. Varla var
stingandi strá kringum kofana heldur einungis runnar á
stangli hér og þar. Ég held ég hafi hvergi litið jafnmikla
auðn og á víðáttumiklum sléttunum í Ómórate. Fólkið er
léttklætt enda er gífurlega heitt. Það er áberandi að ungu,
ógiftu stúlkurnar hafa marga, þykka málmhringi á fót-
leggjunum og höfðu sumar fengið sár á öklana undan
þunganum. Þær taka skrautið af sér þegar þær giftast. Þessi
þjóðflokkur þekkir ekki Guð. Þeir tala um garam, anda
hinna dauðu, en yfirleitt ekki aðra anda. Þó er til fljóts-
andi og trúa sumir á hann. Fólkið óttast ýmiss konar álög.
Illt auga getur valdið sjúkdómum. Maður getur spillt
heilsu tengdasonar síns ef sá síðarnefndi hefur ekki komið
með allar kýrnar sem um var samið fyrir eiginkonuna.
Dauður maður kann að hefna sín ef eitthvað óviðurkvæmi-
legt er látið á gröf hans.
Heiðnir spámenn meðal fólksins fara ýmsar leiðir til að
finna svör við spurningum manna. Þeir skoða innyfli
fórnardýra. Þeir kasta skóm upp í loftið aftur og aftur og
veita því athygli hvernig þeir koma niður, jafnframt því
sem þeir spyrja viðmælanda sinn í þaula. Dasenetsjmenn
eru bamgóðir og vilja eignast sem flest börn. Þegar kona
Prédikarar gegna veigamiklu hlutverki á vegum safnaö-
anna. Hér er einn þeirra aö sýna Birnu og Guðlaugi
Gíslasyni stórar myndir sem hann ætlar að nota í
boðunarstarfinu.
verður þunguð myndast fyrst önnur stóra táin á fóstrinu,
segja þeir. Og það ákvarðast ekki hvort barnið verður
drengur eða stúlka fyrr en konan er komin sjö mánuði á
leið. Þegar fæðing er í vændum er stráð kaffi, salti og
tóbaki kringum hlóðirnar í kofanum til að fæla andana í
burtu. Tviburafæðing vekur ótta. Einungis annar tvíburinn
fær að lifa.
Elsa Lindtjöm er norskur hjúkmnarfræðingur í Ómórate,
rösk stúlka og íslendingum að góðu kunn. Hún starfar þar
af köllun.
„Það em mikil gæði að fá að vera hér hjúkrunarkona og
kristniboði og það veitir mér mikla lífsfyllingu," sagði Elsa
þegar ég spurði hana um starf hennar og um þjóðflokk-
inn. Hún dvelst þarna ásamt danskri konu, er sinnir eink-
KRISTNIBOÐ
um boðun meðal
kvenna, og norsk-
um smið en hann
á finnska eigin-
konu og tvö ung
börn. Von var á
öðmm hjónum til
starfa. í Ómórate
er erfitt loftslag,
hitasvækja og ryk. „Það reynir óneitanlega á líkamsþrekið
að vinna hér,“ segir Elsa. „Og stundum eru yfirvöld í
bænum kröfuhörð við okkur, til dæmis þegar þau vilja að
við snúumst fyrir þau á bílnum okkar. En hér á ég að vera.
Við sem trúum á Jesú fáum hvert okkar sinn vettvang,
sinn vinnustað. Ég lít svo á að Guð hafi kallað mig til
kristniboðsstarfa og leitt mig hingað.“
Víða í Eþíópíu er
kirkjusókn mjög góð og
jafnvel haldnar tvær
guðsþjónustur á sunnu-
dögum auk annarra
samverustunda. Myndin
er frá kristniboðsstöðinni
i Konsó.
Á litlu myndinni er
greinarhötundur að flytja
kveðju frá íslenskum
kristniboðsvinum með
aðstoð túlks.
Lausn úr viðjum
Einungis örfáir Dasenetsjmenn em orðnir kristnir. Myrkra-
höfðinginn veit að hann hefur nauman tíma og vill ekki
sleppa þeim sem hann hefur fjötrað. En veldi hans hrynur
fyrr en varir. Merki þess sjást nú þegar. Mér var sögð saga
af hjónum. Hún er sérstæð. Dasenetsjmaður er nefndur
Girma. Hann hafði hlotið nokkra tilsögn í hjúkmn og fór
hann nú á námskeið 1 Gídole til að bæta við þekkingu
sína. Meðan hann var þar tók hann að lesa í Biblíunni af
miklum áhuga. Girma var ekki við eina fjölina felldur og
hafði ýmislegt á samviskunni. Dasenetsjmenn em sumir
þjófóttir og margir ótrúir eiginkonum sínum. Nú verður
Girma fyrir miklum áhrifum af því sem hann les og heyrir
Við sem trúum á Jesúfáum hvert okkar sínn
vettvang, sinn vinnustað. Ég lít svo á að Guð hafi
kallað mig til kristniboðsstarfa og leitt mig hingað.
21