Æskan - 01.11.1975, Síða 16

JÓI.I\
í SVAIIFAÐAKDAI
^Jráia^a c^tir ie'ra ’Uri&ril ^Jri&rili
iiun
vergi man ég betur eftir jólunum en í Svarf-
aðardalnum. Þá mótuðust jólin inn í með-
vitund mína.
Ég var á fimma árinu. Ég man eftir dögunum- á
undan. Þá var allt í undirbúningi. Eitt kvöld var allt
fólkið að skera út laufabrauð. Allt var fullt af útflöttu
laufabrauði í trogum. Allir piltarnir voru að skera
út jólabrauðið, og dáðist ég mest að kökum pabba
míns. Þær voru svo fallegar. Ég fékk að vaka fram
eftir, og það var gaman. Ég var ýmist inni í baðstofu
eða frammi í eldhúsi, þar sem verið var að steikja
laufabrauðið í stórum potti. Feitin bullaði og sauð
í pottinum. Það snarkaði og hvæsti í, svo að mér
fannst það merkilegt. Ég var þó hálf hræddur við
þennan óhemju ógang og læti, en ilminn lagði inn
öll göngin.
HLAKKAÐI TIL JÓLANNA
Ég hlakkaði ákaft til jólanna og var að hugsa um,
hvernig þau myndu líta út. Mér fannst þau vera ein-
hver vera, sem kæmi gangandi inn göngin, en ég
vissi, að þau voru ákaflega góð.
Ég var að hugsa um, að ég þyrfti að gefa þeim
eitthvað. Ég átti grænan kindarlegg, sem mér þótti
vænt um. Það var reiðhesturinn minn. Ég spurði
mömmu, hvort, ég ætti ekki að gefa jólunum legginn
minn, er þau kæmu. Mamma sagði nei, því að þau
hefðu ekkert gaman af leggjum. Ég varð hissa á
þessu.
Mamma sagði, að jólin væru dagar líkt og sunnu-
dagur. En á jólunum kæmi Jesús, því að það væri
afmælisdagur hans.
Ég spurði, hvort Jesús vildi eiga legginn minn
græna, en því neitaði hún og sagði, að það væri
ekki hægt að sjá hann. Á því varð ég líka undrandi.
Aðfangadagur rann nú upp, og ég var alltaf að
spyrja, hvenær jólin kæmu. Loks var mér sagt, að
þau kæmu um miðaftan, og þá yrði að vera búið að
þvo mér og færa mig í fallegu fötin, og allt yrði
að vera svo hreint.
GRENJANDI HRÍÐ
En veðrið var vont þá um daginn, með grenjandi
snjóhríð og miklu hvassviðri. Ég varð hræddur um,
að Jesús mundi ekki koma í svona vondu veðri.
Ég stóð frammi í skála hjá mömmu og pabba. Þaú
höfðu Ijóstýru. Bylurinn lamdi utan bæinn. Allt í einu
heyrðust þung fótatök á hlaðinu og svo hristist bæj-
arhurðin eins og einhver vildi komast inn.