Æskan - 01.11.1975, Blaðsíða 38

arnir helgi líf sitt trúariðkunum eða helgi líf sitt
góðgerðastarfsemi. í safninu eru fjöldamargar mynd-
ir úr lífi og starfi munkanna í klaustrinu, vinnu þeirra,
trúariðkun og samkomum. Þeir stunda landbúnað og
á ýmsum myndum mátti sjá þá aka dráttarvél, reka
kýr eða smíða. Þarna voru munkar við skósmíði,
prentverk og Ijósmyndavinnu. Og á einum stað mátti
sjá, hvar munkur stóð við eldsmíði og þarna kom
fram, að það sem góði dátinn Sveik sagði, var öld-
ungis hárrétt, ,,því jafnvel í eldhúsinu getur frómur
maður komið hæfileikum sínum á framfæri." Eftir að
hafa skoðað safnið og klaustrið, eftir því sem föng
voru á, héldu þau af stað frá klaustrinu. Börnunum
fannst gaman að hafa komið til Clervaux og sérstak-
lega að hafa komið í klaustrið, þar sem Halldór Lax-
ness skrifaði að sögn bókina ,,Að heiman ég fór“.
í bókasafni klaustursins er sagt að sé biblía, sem til-
heyrði Laxness, en ekki gafst börnunum tækifæri til
að kanna það nánar.
Nú var eftir að aka sem leið lá suður landið alla
leið til höfuðborgarinnar. Þau fóru veginn, sem liggur
eftir svo til miðju landinu og stönsuðu ekki fyrr en
í Ettelbruck. Þar stendur minnismerkið um Patton
hershöfðingja. Hann stendur þar all vígalegur með
tvær skammbyssur og kíki í hendi. Á plötu á minnis-
merkinu stendur: „General George S. Patton, Com-
mander III U.S. Army, Orrustan um Ardennafjöllin vet-
urinn 1944-—1945“. Nú er friðsælt á þessum stað og
óskandi að ekki gefist oftar tækifæri til að reisa
sigursælum hershöfðingjum minnismerki. Að þessu
loknu var haldið heimleiðis. Nú var kyrrð komin á
og fáir bílar á ferð. Nú óku þau um bæi, sem þau
höfðu ekki séð áður og inn í borgina, en s:ðan að
Hótel Aerogolf. Þar beið þeirra veisluborð. Eftir mikla
og góða steik var síðan haldið í háttinn, því að morgni
átti að fara inn í borgina og líta í búðir, áður en haldið
yrði heimleiðis.
Þau vöknuðu snemma um morguninn, því nú átti að
kaupa ýmislegt fyrir heimferðina. Það gekk líka Ijóm-
andi vel og eftir að hafa pakkað í töskurnar, kvöddu
þau hótelfólkið með virktum og síðan var ekið út á
flugvöll. Þau skiluðu bílaleigubílnum, sem Cargolux
hafði lánað þeim og sendu Einari Ólafssyni þakkir
fyrir lánið.
Óskar og Kristín við aöalinngang klaustursins í Clervaux.
Það var löng biðröð farþeganna, sem ætluðu að
fljúga með Loftleiðum til Ameríku. Þau komust þó
í gegn um síðir og fóru inn í biðsalinn. En allt í einu
lenti flugvél frá Flugfélagi íslands, svo nú voru þrjár
þotur á vellinum, allar tilheyrandi Flugleiðum, en með
mismunandi merkjum, þ. e. a. s. Loftleiðaþota, Inter-
national Air Bahamaþota og Flugfélags íslandsþota.
Þau hittu Skúla Steinþórsson flugstjóra á Loftleiða-
þotunni og síðan þittu þau þrjár flugfreyjur frá Flug-
félagi íslands, sem komu inn í biðsalinn. Þær sögðu
að heima væri veðrið ekki verra en í Luxemborg,
máski dálítið betra. Þetta gladdi að sjálfsögðu ferða-
fólkið. Það er alltaf gaman að koma heim úr vel-
heppnaðri ferð í góðu veðri og kannski kæmi ein-
hver til Keflavíkur til þess að taka á móti þeim. Þau
gengu um borð í Loftleiðaþotuna og brátt var lagt
af stað. Þau flugu yfir Luxemborg, Belgíu og út á
haf, sömu leið og þau höfðu komið fyrir fjórum dög-
36