Æskan - 01.11.1977, Blaðsíða 11

geislahjúp, viö trésmiðsins, ker leir-
kerasmiðsins og skýluna, sem María
hafði á höfði sér, jafnt sem annað.
En langfegurst var þó sólskinið í
vatnspollunum, sem myndast höfðu í
'autunum á hellunum, sem þöktu
9ötuna.
Jesús drap hendinni niður í einn
Pollinn og tók aö mála fuglana sína úr
9litrandi sólskininu. Þá þóknaðist
sólskininu að láta höndla sig eins og
W úr málkönnu, og þegar Jesús
strauk með því um leirfuglana, festist
Það við þá, svo að þeir glitruðu eins
°9 fegurstu gimsteinar. Júdas gaut
Þá augunum til Jesú, til að sjá hvort
hann byggi til fallegri fugla en hann.
Hann hljóðaði upp yfir sig, er hann
sá að Jesús málaði fuglana sína úr
9ötupollunum.
Júdas dýfði hendinni ofan í einn
Pollinn og ætlaði að gera hið sama,
en sólskinið lét hann ekki höndla sig.
hað leið á milli fingranna á honum, en
hvernig sem hann reyndi að halda því,
tókst honum það ekki. Hann gat því
ekki vitund málað sína fugla.
—■ Vesalings Júdas, mælti Jesús.
^9 skal koma og mála fuglana þína.
— Ónei! svaraði Júdas. Þú mátt
ekki snerta þá. Þeir eru nógu fallegir
eins og þeir eru.
Hann stóð upp þungbúinn á svipinn
°9 klemmdi saman varirnar og tróð
slla leirfuglana undir fótum sér.
Að því loknu kom hann til Jesú.
Hann var þá íóðaönn að prýða sína
fugla.
Júdas virti þá stundarkorn fyrir sér,
svo steig hann ofan á einn þeirra og
tróð hann allan í sundur.
— Júdas! mælti Jesús. Hvað ertu
að gera, drengur? Veistu ekki að
fuglarnir eru lifandi og geta sungið?
Júdas glotti og steig ofan á annan
fugl.
Jesús leit í kringum sig, til að vita
hvort hann sæi engan, sem gæti
hjálpað sér.
Júdas var tröll að vexti og Jesús sá
að hann hafði ekki afl á við hann.
Ekki sá Jesús mömmu sína, svo að
áður en hún gæti komið, hlaut Júdas
að vera búinn að eyðileggja alla
fuglana.
Tárin komu fram í augun á Jesú.
Júdas var búinn að eyðileggja fjóra
fugla. Og nú voru aðeins þrír eftir
óskemmdir.
Jesús sárnaði að sjá litlu saklausu
fuglana sína svona grátt leikna, án
þess að þeir gætu forðað sér.
Þá klappaði Jesús saman lófunum
og mælti:
— Fljúgið þið! Fljúgið þiö!
Þá hreyfðust allt í einu vængirnir á
fuglunum, og þeir lyftu sér upp á
þakið á húsinu, og þá var þeim
borgið.
En þegar Júdas sá að fuglarnir létu
að orðum Jesú og flugu, grét hann.
Hann reif hár sitt og fleygði sér til
fóta Jesú og kyssti fætur hans og
mælti:
— Gakktu ofan á mig eins og ég
gekk ofan á fuglana þína.
Hann engdist sundur og saman, því
að Júdas elskaði og hataði Jesú
samtímis.
María hafði horft á leik barnanna.
Hún kom nú til drengjanna og reisti
Júdas á fætur og huggaði hann.
— Vesalings barn, mælti hún. Þú
veist ekki að það, sem þú ætlaðir að
gera, megnar enginn mannlegur
máttur. Gættu þín og gerðu aldrei
þvílíkt framar, ella verður þú allra
manna óhamingjusamastur. — Eða
hvernig haldið þið að þeim manni
farnist, sem ætlað að keppa við þann,
sem málar með sólskininu og gefur
leirnum líf?