Æskan - 01.11.1977, Blaðsíða 77

Að baki hennar voru verri örlög en dauðinn, búin henni af
fnannverum.
Fram undan lá aðeins ein leið, — en hún var aðeins dauð-
lnn, — snöggur miskunnsamur og heiðarlegur dauði.
An þess að titra eða líta aftur yfirgaf hún búðirnar og hljóp
út í myrkur skógarins.
XIV. KAFLI.
Ein í myrkviðnum.
Tambudza fylgdi Tarzan eftir þröngum stíg og krókóttum
búða Rokoffs. Hún fór hægt, því hún var gömul og gigt-
Veik. Sendimenn M’ganwazams, er segja áttu Rokoff að hvíti
fisinn væri í þorpinu og að hann yrði drepinn um nóttina,
^°mu því til búða Rokoffs áður en Tarzan og gamla konan
v°ru komin hálfa leið.
Sendimennirnir komu að öllu í uppnámi í búðunum. Um
morguninn hafði Rokoff fundist sár og stynjandi í tjaldi sínu.
Þegar hann kom til sjálfs sín og sá, að Jane var horfin, varð
hann hamslaus af bræði.
Hann hljóp um þorpið með byssu sína og reyndi að skjóta
varðmanninn, sem hleypt hafði konunni úr búðunum. Hinir
hvítu félagar hans gripu hann og afvopnuðu. Þeim þótti þeir
staddir í nægri hættu vegna sífellds stroks svertingjanna.
Svo komu sendimenn M’ganwazams. Varla höfðu þeir sagt
sögu sína og Rokoff var að búa sig til þess að fylgja þeim til
þorpsins, er aðrir sendimenn komu, másandi og blásandi,
þjótandi inn í búðirnar æpandi, að hvíti risinn væri sloppinn
úr þorpinu og væri nú á leiðinni til þess að leita hefnda á óvini
sínum.
Nú komst allt í uppnám. Svertingjarnir í fylgdarliði Rok-
offs urðu nær dauða en lífi af skelfingu, að vita hvíta-risann í
nánd með heilan hóp að öpum og pardusdýrum í fylgd með
sér.
Andrés önd kenndi einu sinni
Rip, Rap og Rup eftirfarandi
samkvæmisleik: Fyrst eru settir
tveir púðar eða koddar með stuttu
millibili í annan enda stofunnar
og liggja á þeim 10 ferkantaðir
(4X4 cm) silkipappírsmiðar, sem
eru — eins og þið vltið — lauf-
léttir. Liðinu, sem tekur þátt í
lelknum er skipt í tvo hópa í hin-
um enda stofunnar og hefur hver
þátttakandi teskeið í hendi sér. —
Nú hefst leikurlnn með því að
tveir þeir fyrstu úr hvorum hópi
hraða sér yfir til koddanna og
taka hvor sitt blað á teskeið sína
og fiýta för sinnl sem mest þelr
mega til baka. Þegar þelr koma á
þann stað, sem þelr lögðu af stað
frá, setja þelr pappírsmiðana í
vatnsglös, sem þar standa. —
Þegar sá fyrstl hefur lokið hlaup-
Inu, tekur sá næsti við og svo koll
af kolli. — Sú sveitin, sem fyrr
getur lokið hlaupinu, hefur unnið.
— Eina reglu í þessum lelk má
ekki brjóta, en hún er sú, að aldrei
má koma við miðana með fingr-
unum. T. d. verður að taka
miðana upp með skeiðinni — allt-
af — jafnvel þótt þeir detti oft á
gólfið, meðan flutningur þeirra
stendur yfir.