Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1934, Qupperneq 80

74
Guðmundur Gíslason Hagalín.
IÐUNN
'hafa. látið í minni pokann fyrir Ægi karli og aldrei
Æunna betur við sig en þegar þeim gefst færi á að
tefla á tvær hætturnar. Sigling í ofviðri er eftirlæti
þessara karla — eins og Hagalíns sjálfs — enda lætur
Hagalín hana sjaldan vanta í þessar sögur sínar. Þar
fá karlarnir að njóta sín til fulls, hvort sem peir bera
.sigurinn úr býtum eða bíða ósigur, stundum fyrir
isjálfskaparvíti, stundum fyrir óhöpp. En vér kynn-
umst peim líka á hversdagslegri augnablikum, við
vinnu sína á sjó og landi; hlýðum á ræður þeirra,
:sennur og svör á skemtilega óhefluðu sjómannamáli á
:stundum; kynnumst ást þeirra á víni og vífum ásamt
vandamálum þeirra, sem stundum eru hin kynlegustu
•og ósjaldan sprottin af því, að gamlir, reyndir og
innilega vanafastir karlar verða að taka afstöðu til
nýrra mála og nýrra hluta. Þannig er það í fyrstu
;sögunni, Á sjó. Ari gamli Dagbjartur, ríkasti bóndinn í
.sinni sveit, fær nú ekki lengur að vera skipstjóri á
■skútunni sinni, af því að hann stenzt ekki þetta ný-
móðins augnpróf, sem lögin heimta. Svo fær hann sér
ungan skipstjóra, nýútskrifaðan af stýrimannaskólan-
um. Það er kurr í skipshöfninni, sem ekki getur hugsað
:sér að hlýða öðrum en þeim gamla. En þegar hann
lætur unglinginn ráða, verða þeir að hlýða. En sá
lærði maður reynist meiri á lofti en í raun; hann
:stofnar öllu í voða. Og þá tekur sá gamli aftur við
stjórn. Öllu er borgið; og nýi skipstjórinn hefir lært
lexíu sína. — Svipað viðhorf við nýjung kemur fram í
:sögunni Bcirómetid (júní 1923). Hér er það aftur gam-
all og þrautreyndur skipstjóri, sem ætlar sér að fara
■að færa sér þessar nýmóðins uppáfinningar í nyt og
Jraupir sér barómet. Ölukkan er bara sú, að hann kann
<ekki að túlka mál þess, og barómetið heldur honum í